Γιαγιά Ελένη
Αναγνώστρια μοιράζεται τις σκέψεις της για τον αυστηρό μπαμπά της και συγκινεί.
Η κυρία Εύα αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις της για τον αυστηρό μπαμπά της, λίγο καιρό αφού εκείνος έφυγε από την ζωή και συγκινεί με τα γραφόμενά της.
Οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι σημερινοί γονείς είναι πιο επικοινωνιακοί με τα παιδιά τους, διαβάζουν βιβλία παιδικής ψυχολογίας, προσπαθούν να προσέχουν την διατροφή τους και παίζουν μαζί τους.
Παλιότερα οι γονείς ήταν πιο σκληροί. Ασχολούνταν ελάχιστα με τα παιδιά τους, ήταν αυστηροί διότι θεωρούσαν πως έτσι θα τους έκαναν σωστούς ανθρώπους στη κοινωνία και σπάνια μιλούσαν μαζί τους για τα προβλήματά τους.
Είμαι έγκυος έχω ανάγκη τη μητέρα μου και ο σύντροφός της την πιέζει να αλλάξουν πόλη
Η κυρία Εύα έχασε τον μπαμπά της πριν λίγες μέρες και αποφάσισε να μοιραστεί τις σκέψεις της μαζί μας. Σε ένα κείμενο που συγκινεί και που δυστυχώς πολλά παιδιά της εποχής της μπορεί και να ταυτιστούν. Διαβάστε παρακάτω:
Ονομάζομαι Εύα και είμαι 51 ετών. Έχω κάνει τρία παιδιά και είμαι παντρεμένη εδώ και 30 χρόνια κοντά. Με τους γονείς μου είχαμε καλές σχέσεις, κυρίως επειδή δεν εξωτερίκευα τα παράπονά μου σε αυτούς. Έτσι κι αλλιώς όσες φορές προσπάθησα να το κάνω δεν έβρισκα το δίκιο μου.
Photo via: faretra.info
Οπότε αποφάσισα να τους συγχωρήσω. Ή να κάνω πως τους συγχώρεσα και να ξεκινήσω την δική μου οικογένεια. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια άκρως πατριαρχική. Ο πατέρας μου έλειπε όλη τη μέρα από το σπίτι, διότι είχε δική του επιχείρηση, την οποία είχε ξεκινήσει από το μηδέν μόνος του.
Πατέρας έφτιαξε το άγαλμα του γιου του που πέθανε από σπάνια ασθένεια και δακρύσαμε από συγκίνηση
Κι επειδή αυτή η επιχείρηση ασχολούνταν με οικοδομές, καταλαβαίνετε ότι τον Χειμώνα πεινούσαμε και τα Καλοκαίρια έτρεχε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μας εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Ήταν εργατικός και τίμιος άνθρωπος ο πατέρας μου.
Δούλευε από 13 χρονών για να βγάλει πέρα και όλη η γειτονιά είχε να λέει για το πόσο λεβέντης ήταν. Δεν είχε δώσει το παραμικρό δικαίωμα στη γειτονιά. Όλοι ήξεραν ότι ο λόγος του ήταν εγγύηση. Δεν προσπάθησε ποτέ να ξεγελάσει κανέναν και προσπαθούσε πάντα να μένει μακριά από φασαρίες.
Όμως μέσα στο σπίτι του, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο πατέρας μου υπήρξε παιδί κατεστραμμένης οικογένειας. Η μητέρα του, αποφάσισε να πάρει διαζύγιο από τον πατέρα του σε μία εποχή που αυτό ήταν τουλάχιστον απαγορευμένο.
Μόλις γέννησα και δεν αφήνω την πεθερά μου να δει το παιδί γιατί οσο ήμουν έγκυος μου είχε βγάλει το λάδι
Και σαν να μην έφτανε αυτό, αλλά ζούσε τη ζωή της κανονικά. Ήταν καλή μητέρα, προστατευτική και υποστηρικτική. Όμως ο πατέρας μου, δεν της συγχώρεσε ποτέ το γεγονός, ότι αποφάσισε να ζήσει τη ζωή που ήθελε χωρίς να σκεφτεί το τί θα πει ο κόσμος.
Γιατί αυτός νοιαζόταν από μικρό παιδί γι’ αυτό. Ο πατέρας του στο μεταξύ το έριξε στο ποτό. Δεν ξέρω αν είχε την τάση ή αν το διαζύγιο τον οδήγησε. Ο πατέρας μου θεωρεί πως η μητέρα του φταίει. Αλλά ποτέ δεν μπορούσε να βασιστεί στον μπαμπά του.
Δεν ήταν επιθετικός μαζί του, αλλά τον εκμεταλλευόντουσαν όλοι. Πάνω στο μεθύσι του, του έφαγαν σχεδόν όλη του την περιουσία τα αδέρφια του. Οπότε ο πατέρας μου, μεγάλωσε με την σκέψη ότι έπρεπε γρήγορα να βρει δουλειά, γιατί δεν θα μπορούσε να βασιστεί σε κανένα και φυσικά ότι η μητέρα του είναι η πηγή του κακού.
Δεν είχαμε Playstation – Είχαμε φίλους: Ένα κείμενο για τα παιδιά των 80’s και των 90’s
Δεν με άφηνε να βγαίνω, δεν με άφηνε να κάνω σχέσεις, έκανα παρέα μόνο με άτομα της οικογένειας και φυσικά πάντα φοβόταν μην η γειτονιά πει τίποτα για την κόρη του. Αρραβωνιάστηκα αν δεν κάνω λάθος στα 19, γιατί τότε γνώρισα τον άντρα μου και ακόμη και σήμερα δεν ξέρω αν αυτή η απόφαση ήταν δική μου.
Απλά ο πατέρας μου έμαθε για την σχέση μας και η μητέρα μου ξεκίνησε να με πιέζει ότι πρέπει να με αποκαταστήσει. Ο πατέρας μου με τα χρόνια άλλαξε. Αναθεώρησε. Ζήτησε συγγνώμη από την μητέρα μου και παραδέχτηκε ότι καμία άλλη στην θέση της δε θα ανεχόταν αυτά που της έκανε.
Άλλαξε και προς εμένα. Έγινε γλυκός, υποστηρικτικός, ξεκίνησε ακόμη και να κάνει παρατηρήσεις στη μητέρα μου, όταν εκείνη πάνω στην άγνοιά της, έλεγε λόγια που ίσως να ήταν προσβλητικά. Τον συγχώρεσα τον πατέρα μου γιατί εκτίμησα το γεγονός ότι έστω και αργά, έκανε την προσπάθεια να αλλάξει και άλλαξε.
Photo via: fractalart.gr
Η πεθερά μου θέλει να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή να τρώμε στο σπίτι της και δεν μπορώ να πάω πουθενά.
Δεν είναι εύκολο στα 60 σου χρόνια να βελτιωθείς. Εδώ καλά καλά οι 20αρηδες δυσκολεύονται. Όμως σαν παιδί θα ήθελα να περάσω πιο όμορφα παιδικά χρόνια. Είχα ανάγκη από έναν μπαμπά και όχι έναν μπαμπούλα μέσα στο σπίτι. Είχα ανάγκη από μία ήρεμη οικογένεια και όχι συνεχώς καυγάδες, εντάσεις, λογομαχίες.
Τώρα που έφυγε από την ζωή και νιώθω το κενό του μέρα με τη μέρα όλο και πιο έντονο μόνο μία ανησυχία έχω. Αν πραγματικά κατάλαβε ότι τον συγχώρεσα. Αν πραγματικά ένιωσε ότι εκτίμησα κι εγώ και η μητέρα μου και τα αδέρφια μου, την αλλαγή του.
Την υπέροχη αυτή αλλαγή. Μπορεί να μην ήταν ο μπαμπάς που κάθε παιδί ονειρεύεται, όμως είχε τους δαίμονές του. Και αυτούς τους δαίμονες τους αντιμετώπισε μόνος του αργά ή γρήγορα.
Από την στιγμή που έφυγε το παιδί μου για να σπουδάσει νιώθω πιο μόνη από ποτέ
Και έφυγε με χαμόγελο, με γλυκιές κουβέντες, με χαζά πειράγματα στη μαμά μου και φλερτ μεταξύ τους λες και ήταν έφηβοι, στα 80 τους χρόνια. Με αγάπη προς εμάς και στα εγγόνια του. Σε συγχωρώ μπαμπά αλλά τα λάθη σου χαίρομαι που δεν τα έκανα στα παιδιά μου. Σ’ αγαπάω και σε συγχωρώ.
Photo via: etsimagazin.com
Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματoς κι απαίτησης.