Γιαγιά Ελένη
Ο σύντροφος της κυρίας Ελπίδας είναι νάρκισσος και δεν ξέρει πως να γλιτώσει από αυτόν αφού νιώθει εγκλωβισμένη σε μία κατάσταση που δεν μπορεί να ξεφύγει. Θέλει την συμβουλή μας.
Η σχέση με έναν νάρκισσο μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου. Η κυρία Ελπίδα αντιμετωπίζει ακριβώς αυτό το πρόβλημα τα τελευταία τρία χρόνια. Θέλει να ξεφύγει από κοντά του αλλά νιώθει ότι δεν μπορεί. Μοιράζεται την ιστορία της μαζί μας και ζητάει την συμβουλή μας.
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για τον ναρκισσισμό και τις συνέπειες που έχει στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου, όταν έρχεται σε επαφή με έναν ναρκισσιστή. Αυτό φαίνεται πως αντιμετωπίζει και η κυρία Ελπίδα και θέλει την συμβουλή μας. Διαβάστε παρακάτω:
Ονομάζομαι Ελπίδα και είμαι 33 ετών. Έχω σχέση τα τελευταία 3 χρόνια με έναν νάρκισσο και το συνειδητοποίησα περίπου 8 μήνες πριν. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τί μου συμβαίνει μέχρι που ξεκίνησαν να εμφανίζονται στο TikTok μου διάφορα βίντεο με ψυχολόγους που εξηγούσαν τη ναρκισσιστική διαταραχή αλλά και με ιστορίες ανθρώπων που παλιότερα ήταν θύματα και ξέμπλεξαν.
Ξεκίνησα να ταυτίζομαι πολύ με αυτά που άκουγα και το έψαξα παραπάνω. Με τον σύντροφό μου γνωριστήκαμε ένα Καλοκαίρι στη σεζόν. Ήμουν φρεσκοχωρισμένη, μόνη μου, για πρώτη φορά είχα πάει σεζόν και ήμουν αρκετά ψαρωμένη. Η οικονομική μου κατάσταση δεν ήταν καλή, γι’ αυτό και έφυγα σε νησί για δουλειά. Έπρεπε επειγόντως να ξεκινήσω να κλείνω τρύπες.
Στο νησί λοιπόν ένιωθα μεγάλη μοναξιά. Κι επειδή ποτέ μου δεν είχα φύγει από την πόλη μου και δεν είχα μείνει χωρίς παρέες ήμουν αρκετά ευάλωτη. Ένιωθα την ανάγκη επειγόντως να δικτυωθώ κι εκεί ήρθε και με βρήκε αυτός. Ήταν συνάδελφος, δούλευε πολλά χρόνια στην επιχείρηση και καταγόταν από το νησί που δουλεύαμε μαζί.
Έμενε μάλιστα εκεί, δεν είχε έρθει για σεζόν. Με πλησίασε αρχικά φιλικά, με έβαλε στις παρέες του, με βοήθησε να δικτυωθώ. Γρήγορα ξεκίνησε να γίνεται πολύ εκδηλωτικός μαζί μου. Με ανέβαζε. Στον τρόπο που ντυνόμουν, που μιλούσα, που κινούμουν. Όλοι μου έλεγαν ότι με γουστάρει αλλά εγώ δεν είχα τέτοιες βλέψεις. Μέχρι που ήρθε η ερωτική εξομολόγηση.
Στην αρχή δεν ήθελα, αλλά παράλληλα ένιωθα πολύ έντονα συναισθήματα. Ο μόνος λόγος που δεν ήθελα να προχωρήσω μαζί του ήταν επειδή ήμουν μόλις μερικούς μήνες χωρισμένη και δεν ήθελα να μπλέξω τα πράγματα. Οι φίλες μου, όμως μου έλεγαν να προχωρήσω και όπου βγει. Και προχώρησα. Τον πρώτο καιρό ήταν όλα ονειρεμένα.
Με πήγαινε να φάμε σε ακριβά εστιατόρια, μου έκανε συνεχώς εκπλήξεις, μου έλεγε πόσο με θέλει, πόσο όμορφη, πόσο μοναδική ήμουν. Μου έλεγε ότι δεν έχει ξανανιώσει έτσι για γυναίκα, ότι μαζί μου είναι διαφορετικά. Ότι το ξέρει ότι προχωράει γρήγορα αλλά παράλληλα δεν μπορεί να το ελέγξει. Αν μου έλεγε κάποιος πριν τον γνωρίσω ότι θα ερχόταν ένας άντρας, θα μου έλεγε και θα μου έκανε όλα αυτά που μου έκανε εκείνος κι εγώ δε θα ήθελα να φύγω τρέχοντας από την καταπίεση, δε θα τον πίστευα.
Όμως αυτός τα έκανε να μοιάζουν όλα τόσο φυσικά. Τόσο ρομαντικά. Τόσο όμορφα. Με έκανε να νιώθω σαν πρωταγωνίστρια από ερωτική κομεντί. Και κάπως ψάρωσα με αυτό και γρήγορα τον ερωτεύτηκα. Όλα ήταν εξαιρετικά καλά. Το μόνο μας πρόβλημα ήταν η ζήλεια του. Που κι αυτό το έπαιρνα ως ένδειξη αγάπης. Προσπαθούσα ναι μεν να του το κόψω, αλλά όχι και με όλες μου τις δυνάμεις.
Ομολογουμένως, θα μπορούσα και καλύτερα. Στο τέλος της σεζόν, μετά δηλαδή από 8 μήνες περίπου σχέση, με έπεισε να μη γυρίσω πίσω. Μου είπε ότι μπορούμε να το δοκιμάσουμε προσωρινά κι αν δούμε ότι δεν μ’ αρέσει, μου λείπουν οι παρέες μου κλπ, να γύριζα πίσω και θα βρίσκαμε τί θα κάναμε με την απόσταση. Οπότε κι εγώ λέω γιατί όχι;
Είχα προσαρμοστεί στο νησί, μου άρεσε που ήμουν μαζί του, υποχρεώσεις στη πόλη μου ή κάποια δουλειά να με περιμένει δεν είχα, οπότε είπα “ας το δω σαν επέκταση των διακοπών μου“. Όμως γρήγορα τα πράγματα άλλαξαν. Όσο περνούσε ο καιρός γινόταν απότομος και επικριτικός. Ξαφνικά ό,τι και να έκανα τον πείραζε.
Δεν ήξερα πως να σταθώ σε μία παρέα, δεν μιλούσα ωραία στους γονείς του, είχα πολύ υψηλές απαιτήσεις στις δουλειές που έψαχνα και ποιος θα με πάρει με τόσο υψηλά στάνταρ και γενικά με έκανε να νιώθω λίγη. Εγώ ξεκίνησα να πελαγώνω. Ήθελα να γίνει και πάλι αυτός που ήταν. Να με ανεβάζει, να δω τον θαυμασμό στα μάτια του. Αλλά δεν τον έβλεπα. Κι όσο δεν τον έβλεπα, τόσο περισσότερο πάλευα γι’ αυτόν.
Μέχρι που μετά από 4 μήνες αποφάσισα να φύγω από το νησί. Του το είπα κι εκείνος ξεκίνησε να κλαίει. Να μου λέει ότι δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή του χωρίς εμένα, ότι δε θα αντέξει την απόσταση και πως θα αλλάξει. Μου είπε ότι είχε ζοριστεί τον τελευταίο καιρό και ξεσπούσε σε μένα, όμως είχα δίκιο σε ό,τι έλεγα και δε θα ξανά συμβεί. Και τον πίστεψα.
Και κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια μαζί του. Ανά διαστήματα ήταν φουλ δοτικός, ο τέλειος σύντροφος, με έκανε να νιώθω θεά. Όταν ξεκινούσα να τον απειλώ πως θα φύγω άλλαζε εντελώς στάση. Η κατάσταση έχει γίνει πολύ τοξική μεταξύ μας. Μου φαίνεται αδιανόητο πως πλέον χρησιμοποιώ ότι θα φύγω για να αλλάξω τα πράγματα προς το καλύτερο.
Και πλέον δεν πιάνει ούτε αυτό αφού έχει δέσει τον γαϊδαράκο του. Δεν αντέχω άλλο όμως. Θέλω να φύγω από κοντά του και παράλληλα νιώθω αδύναμη να το κάνω. Όλη μου η ζωή πλέον είναι εδώ. Μα το σημαντικότερο είναι ότι νιώθω ότι δεν μπορώ χωρίς αυτόν.
Αυτό το τοξικό μία κρύο μία ζέστη με έχει κάνει να πιστέψω ότι το χρειάζομαι. Ότι χωρίς αυτό, οποιαδήποτε άλλη σχέση θα είναι χλιαρή και μονότονη. Καταλαβαίνω ότι δεν σκέφτομαι λογικά και θέλω την βοήθειά σας. Η αναγνώστρια θα πρέπει να φύγει σύντομα αφού οι επιπτώσεις μίας τέτοιας τοξικής σχέσης είναι καταστροφικές.