Γιαγιά Ελένη
Η κυρία Γιώτα αντιπαθεί τη δασκάλα του παιδιού που θα έχει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Σύμφωνα με την ίδια είναι στρίγγλα και βάζει άδικες τιμωρίες στο παιδί. Θέλει την άποψή μας.
Η κυρία Γιώτα αντιμετωπίζει προβλήματα με την δασκάλα του γιου της, αφού θα την έχει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και δεν την συμπαθεί καθόλου. Υποστηρίζει ότι είναι απρόσιτη, στρίγγλα, βάζει άδικες τιμωρίες στα παιδιά και δεν βοηθάει στην εξέλιξή τους. Μοιράζεται την ιστορία της μαζί μας και θέλει την άποψή μας για το πως θα το χειριστεί.
Το παν είναι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς να έχουν καλή συνεργασία και αμοιβαία συμπάθεια. Αν δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους, τότε δεν ακολουθούν κοινή πορεία σχετικά με το παιδί κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει μία γενικότερα σύγχυση στη διαπαιδαγώγηση, στην επικοινωνία, αλλά και στην εικόνα που διαμορφώνει το παιδί για τον εκπαιδευτικό του.
Η κυρία Γιώτα αντιμετωπίζει πρόβλημα με την δασκάλα του παιδιού αφού δεν την συμπαθεί καθόλου. Θεωρεί πως είναι στρίγγλα και πως δεν κάνει καλά τη δουλειά της. Μοιράζεται το πρόβλημά της μαζί μας και θέλει την συμβουλή μας. Διαβάστε παρακάτω:
Ονομάζομαι Γιώτα και έχω έναν γιο, τον Αντώνη ο οποίος φέτος θα πάει στη Γ’ Δημοτικού. Έχω βρει από πέρσι κακό μπελά με τη δασκάλα της τάξης του. Η αντιπάθειά μου είναι τέτοια που πλέον δεν κρύβεται. Για αρχή είναι στρίγγλα και βάζει συνεχώς στο παιδί άδικες τιμωρίες. Σαν όλα τα παιδιά και ο γιος μου, είναι λίγο άτακτος. Αλλά και ποιο παιδί δεν είναι σε αυτή την ηλικία;
Δηλαδή τί πρέπει; Να κάνουμε τα παιδιά μας ρομπότ; Κάθε φορά που το παιδί μιλάει λίγο παραπάνω μέσα στη τάξη ή έχει ξεχάσει να κάνει μία εργασία, την επόμενη μέρα έρχεται στο σπίτι κλαμένο. Μέχρι και στον διευθυντή το έχει πάει γιατί μιλούσε στη τάξη. Επίσης σαν παρουσία είναι απρόσιτη. Όλες οι μαμάδες έχουμε πρόβλημα με την συγκεκριμένη απλά μόνο εγώ το δείχνω τόσο έντονα.
Δεν είναι γλυκιά, βοηθητική, με το ζόρι μας δίνει συμβουλές όταν την ρωτάμε για τα παιδιά μας. Είναι ένα βήμα πριν την σύνταξη και βαριέται να κάνει τη δουλειά της μου φαίνεται. Κι ενώ έκανα υπομονή μία ολόκληρη χρονιά πέρσι, έμαθα πριν λίγες μέρες ότι θα έχουμε την ίδια δασκάλα και φέτος! Δεν γίνεται το παιδί μου να κάνει μάθημα με μία κακιασμένη που όλη μέρα φωνάζει, χρησιμοποιεί αναχρονιστικές μεθόδους για να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά και δεν είναι ευγενική ούτε με εμάς.
Άμα την δείτε έχει ένα ύφος υπολοχαγού στο τάγμα! Πέρσι το παιδί υπήρχαν φορές που φοβόταν να πάει στο σχολείο γιατί είχε κουραστεί από τις παρατηρήσεις της. Από πέρσι ήθελα να την βάλω μπροστά να της πω δύο λογάκια αλλά δεν με αφήνει ο άντρας μου. Μου λέει ότι αυτά είναι κατινιές και να αφήσω τη γυναίκα να κάνει τη δουλειά της. Το θέμα είναι να κάνει σωστά τη δουλειά της! Κι εφόσον κανείς δεν μιλάει, δεν πρέπει κάποιος επιτέλους να το κάνει; Πώς να το χειριστώ;
Άλλες βιωματικές ιστορίες που σας ενδιαφέρουν:
- Ο γιος μου είναι 42 χρονών και τα έφτιαξε με μία πολύ μικρότερή του – Πότε θα σοβαρευτεί;
- Ο αδερφός μου παράτησε γυναίκα και παιδί στους πέντε δρόμους και η μάνα μου τον υποστηρίζει
- Η μητέρα μου αρρώστησε με καρκίνο και ο πατέρας μου την εγκατέλειψε
Όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς ενεργό σύνδεσμο