Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς είναι γεμάτο αναμνήσεις

nikol peters

Το σπίτι του παππού και της γιαγιάς είναι πάντα γεμάτο με αναμνήσεις. Μπορεί χαζεύοντας στον δρόμο να ζηλεύουμε τα σπίτια άλλων που είναι πιο μοντέρνα και πιο ακριβά και μεγάλα από τα δικά μας, αλλά η αλήθεια είναι πως κανένα από αυτά τα σπίτια, δε θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν το σπίτι του παππού και της γιαγιάς στο χωριό.

Τις περισσότερες φορές το σπίτι του παππού και της γιαγιάς, είναι ένα παραδοσιακό σπίτι στο χωριό με παλιομοδίτικη διακόσμηση. Λίγα δέντρα στην αυλή και μία μικρή αλλά ζεστή αυλή. Σεμεδάκια πάνω από τις τηλεοράσεις και ίσως όχι με τόσο καλή σύνδεση στο internet.

Όμως αυτό το σπίτι θα είναι πάντα το αγαπημένο μας. Γιατί αυτό το σπίτι είναι γεμάτο παιδικές αναμνήσεις. Οι μυρωδιές του είναι οι αγαπημένες μας. Ο ελληνικός καφές τα πρωινά, το φρέσκο και ζεστό ψωμί με την μαρμελάδα, ο ήχος που βγάζουν τα ξύλα στο τζάκι.

Δείτε ακόμα Δε θα σου πω αντίο παππού- Θα υπάρχεις στις αναμνήσεις μου

Και αυτά τα δέντρα. Αυτή η αυλή. Που για κάποιον ξένο δεν σημαίνουν τίποτα. Όμως για εμάς είναι όλη μας η ζωή. Γιατί σε αυτά τα δέντρα σκαρφαλώσαμε και πέσαμε. Και σε αυτήν την αυλή παίζαμε με τις ώρες τα Καλοκαίρια.

Στο pillowfights η Κατερίνα Παλατέ έγραψε ένα πολύ όμορφο κείμενο σχετικά με το σπίτι του παππού και της γιαγιάς στο χωριό. Αυτό το κείμενο αποφασίσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας. Διαβάστε παρακάτω: 

Καθημερινά, περπατώντας στο δρόμο, περνώντας με το αυτοκίνητο ή το λεωφορείο, παρατηρούμε γύρω μας διάφορα σπίτια. Κάθε σπίτι είναι λες κι έχεις απέναντί σου έναν διαφορετικό άνθρωπο, δε μοιάζει με τα υπόλοιπα, έχει το δικό του στιλ και τις ιδιορρυθμίες του.

Υπάρχουν μεγάλα, μεσαία, μικρά, με αυλή ή χωρίς, με έντονα χρώματα ή λευκά. Οι διαφορές αυτές είναι αναμενόμενες, αφού κάθε σπίτι «χρωματίζεται» ανάλογα με τα γούστα και τις παραξενιές του ιδιοκτήτη του.

Στην πορεία του χρόνου όλα εξελίσσονται, συμπεριλαμβανομένης της τέχνης και της αρχιτεκτονικής. Συνεπώς, νέοι τύποι σπιτιών κάνουν την εμφάνισή τους και μαγεύουν με τις καινοτομίες τους.

Αυτό παρακινεί τους οικονομικά εύρωστους να επιδίδονται σε νέες αγορές, ενώ ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποκτήσουν, απλώς να τα θαυμάζουν και να τα ονειρεύονται.

Θα έχετε ήδη καταλάβει πως αναφέρομαι στις μεγάλες επαύλεις με τους εκθαμβωτικούς κήπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι λες και βρίσκεσαι στην αυλή του παραδείσου.

Ή ακόμη στα μικρότερα σπίτι, με περίεργα σχήματα, βαμμένα σε συνδυασμό των αποχρώσεων μαύρο, γκρι και λευκό. Πολύ in θεωρείται και το ξύλο στις μέρες μας, όπως επίσης και οι λευκές πέτρες. Είναι σχεδόν αδύνατον να περάσει κανείς έξω από τέτοιου είδους σπίτια και να μην εντυπωσιαστεί.

Μα ενώ όλοι θαρρούν πως αυτά τα σπίτια είναι τα πολυτιμότερα, εγώ θα σας πω πως η αξία δε μετριέται με εκτάσεις γης, με σύγχρονες αρχιτεκτονικές τάσεις και με έπιπλα. Γιατί η αξία ενός χώρου δεν υπολογίζεται μόνο με χαρτονομίσματα, αλλά και με τα συναισθήματα που σου δημιουργεί όταν βρεθείς μέσα σ’ αυτόν.

Και ποιο άλλο σπίτι θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερα συναισθήματα από το πέτρινο σπιτάκι της γιαγιάς και του παππού στο χωριό;

Το σπίτι των παππούδων μας, λοιπόν, μοιάζει με τις ρώσικες ματριόσκες (ή αλλιώς μπάμπουσκες), που όσο πιο πολύ τις «σκαλίζεις», τόσο περισσότερα κομμάτια βγαίνουν απ’ αυτές. Έτσι και σε αυτό το σπίτι, κάθε γωνιά, κάθε δωμάτιο, έχει χαραγμένα τα στίγματα των παιδικών μας χρόνων.

Έχουμε τρέξει στους διαδρόμους του άπειρες φορές και, φυσικά, γνωρίζουμε κάθε μυστική κρυψώνα. Τις ανακαλύψαμε όταν παίζαμε κρυφτό με τα ξαδερφάκια μας ή όταν κρυβόμασταν από τους γονείς μας για να αποφύγουμε το κήρυγμα για τις αταξίες μας.

Αυτό το σπίτι είναι μαγικό και μοιάζει με τον ξεναγό στις τουριστικές εκδρομές. Μας ξεναγεί στην ίδια μας τη μνήμη, γυρνώντας μας σε χρόνια που πέρασαν. Το σπίτι αυτό δεν είναι φανταχτερό και σίγουρα δεν είναι σύγχρονο.

Ένα απλό σπιτάκι είναι, στην άκρη του χωριού, περιτριγυρισμένο με κάθε λογής δεντράκια. Ελιές, λεμονιές, συκιές, και καλλιέργειες λαχανικών για τη μεσημεριανή μας σαλάτα! Είναι ένα σπίτι που μας μεγάλωσε και μας αγκάλιασε σφικτά, όπως τα κλαριά του κλίματος αγκαλιάζουν τους τοίχους του.

Και για να δεις ότι όντως στο σπιτάκι αυτό αφήσαμε το στίγμα μας, αν μετακινήσουμε τα φύλλα των δέντρων λίγο πιο πέρα, κάπου εκεί στον τοίχο βρίσκονται ακόμα χαραγμένα τα ονόματά μας.

Όσο κι αν μας εντυπωσιάζουν τα σύγχρονα-μοντέρνα σπίτια, τίποτα δεν μπορεί να γαληνεύσει την ψυχή μας περισσότερο από το πέτρινο σπιτάκι των παππούδων στο χωριό. Στην περίπτωση αυτή ισχύει το ρητό: «Ο παλιός είναι αλλιώς».

Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.

Photo cover via: themamagers.gr

• απόψεις
• ιστορια