Κάθε φορά που η μητέρα μας, ύψωνε την φωνή της σε εμάς, σκεφτόμασταν ότι αν γίνουμε εμείς στο μέλλον γονείς δε θα γίνουμε έτσι. Όταν γίναμε γονείς όμως, συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ μοιάζουμε στην μητέρα μας.
Σίγουρα είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τις πραγματικά λάθος πρακτικές των γονιών μας. Παρόλα αυτά, όσο καλοί γονείς κι αν είμαστε, ποτέ δε θα γίνουμε τέρατα ψυχραιμίας. Πολλές φορές τα δικά μας προβλήματα και άγχη, επηρεάζουν την σχέση με τα παιδιά μας.
Όταν γίνεσαι μητέρα κανείς δεν σε προειδοποιεί γι’ αυτά που θα έρθουν. Κι ενώ οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε, ότι όσες φορές υψώσουμε την φωνή μας, είναι αποκλειστικά λάθος των παιδιών, η αλήθεια είναι διαφορετική.
Δείτε ακόμα Όταν χάνεις την μητέρα σου ενώ είσαι κι εσύ μητέρα είναι ακόμη πιο δύσκολο!
Μια μητέρα μπορεί να χάσει εύκολα την ψυχραιμία της. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικά λάθος των παιδιών. Μια μητέρα όσο είναι μητέρα, δεν μαθαίνει μόνο να κατευνάζει τις άσχημες συμπεριφορές του παιδιού της. Μαθαίνει πρωτίστως να κατευνάζει τις δικές της άσχημες συμπεριφορές.
Δεν έχασα ποτέ την ψυχραιμία μου μέχρι που έγινα μαμά!
Ένα κείμενο το όποιο το βρήκαμε από το Healing Parenting κάνει λόγο για τα ξεσπάσματα που έχουν οι μητέρες. Γιατί συμβαίνουν και πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε; Διαβάστε παρακάτω:
«Δεν ύψωσα ποτέ τη φωνή μου ή δεν έχασα την ψυχραιμία μου μέχρι που έγινα μαμά.
Κανείς δεν με προειδοποίησε ότι το ταξίδι μου μέσα στην μητρότητα θα απαιτούσε την συνεχή μου προσπάθεια να συγκρατήσω και να ρυθμίσω ΕΜΕΝΑ!
Όχι τα παιδιά μου. Εμένα.
Τα παιδιά θα χάσουν την ψυχραιμία τους. Θα καταρρεύσουν. Θα χτυπήσουν. Θα πετάξουν παιχνίδια. Θα δοκιμάσουν τα όριά μας. Είναι αναμενόμενο και αναπτυξιακά κατανοητό σε συγκεκριμένα ηλικιακά στάδια.
Δεν έχασα ποτέ την ψυχραιμία μου μέχρι που έγινα μαμά!
Δουλεύω με πολλές μαμάδες που νιώθουν ντροπή και ενοχή όταν θυμώνουν ή αναστατώνονται με τις συμπεριφορές των παιδιών τους. Και ως αποτέλεσμα μπορεί να γίνονται πιο επιθετικές προς τους άλλους ή να στρέφουν τα συναισθήματά τους προς τον εαυτό τους και να «αυτομαστιγώνονται».
Το να καταλάβεις ΓΙΑΤΙ αυτή η συμπεριφορά του παιδιού σε προκαλεί, είναι το πρώτο βήμα.
Πάρε μια βαθιά ανάσα και δώσε λίγο χώρο ανάμεσα σε εσένα και στην αντίδρασή σου.
δεν έχασα ποτέ την ψυχραιμία μου μέχρι που έγινα μαμά!
Παρατήρησε εάν είναι φροντισμένες οι βασικές σου ανάγκες (τροφή, άσκηση, ύπνος, προσωπικός χρόνος, υποστήριξη και βοήθεια) για να δεις αν πεινάς ή αν χρειάζεσαι απλά ένα μικρό διάλειμμα.
Η ικανότητά μου να διαχειρίζομαι τα μεγάλα συναισθήματα του παιδιού μου και τις δύσκολες συμπεριφορές του, εξαρτάται από το πώς είναι η γενικότερη διάθεση μου, αν έχω κοιμηθεί καλά, αν πεινάω, αν είμαι στρεσαρισμένη ή αν έχω μια δύσκολη προθεσμία στη δουλειά.
Το να ξέρω και να μπορώ να αναγνωρίσω αυτούς τους παράγοντες ως αιτία πίσω από το δικό μου ξέσπασμα ή τον εκνευρισμό, είναι τόσο σημαντικό!»
