Έλενα Τριανταφύλλου
Ένα κείμενο αφιερωμένο στις γυναίκες που πήραν την συνειδητή απόφαση να γίνουν μαμάδες νωρίς. Απέκτησες τη σημαντικότερη εμπειρία της ζωής σου.
Ένα κείμενο αφιερωμένο σε εκείνη τη γυναίκα που αποφάσισε να γίνει μαμά νωρίς και μερικές φορές σκέφτεται “μήπως έχω χάσει πράγματα που άλλες δεν τα έχασαν;“. Λοιπόν όχι. Εσύ, απέκτησες τη πιο σημαντική εμπειρία στη ζωή σου.
Δεν είναι λίγες εκείνες οι γυναίκες που αποφασίζουν να γίνουν μαμάδες νωρίς, η καθεμία για τους δικούς της λόγους. Όμως σε μία κοινωνία που όταν γίνεσαι μαμά νωρίς χάνεις αλλά όταν γίνεσαι αργά, άργησες, οι ενοχές που νιώθουν σε μερικές περιπτώσεις είναι πολλές.
Σκέφτονται τί έχουν χάσει από τη ζωή τους, ποιες εμπειρίες δεν έζησαν και έπρεπε να τις ζήσουν… Όμως δεν είναι έτσι. Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από διαφορετικά πράγματα κι αυτό, είναι το μήνυμα του σημερινού άρθρου. Διαβάστε παρακάτω:
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω δικά μου παιδιά, οπότε σίγουρα δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για τις δυσκολίες που μπορεί να περνάει μία μητέρα ή ένας πατέρας, όχι μόνο αν έγινε νωρίς γονιός αλλά και γενικότερα.
Έχω όμως την χαρά να κάνω παρέα εδώ και χρόνια με μία κοπέλα που αποφάσισε να γίνει μαμά στα 23 της. Την ίδια στιγμή που οι φίλες της ακόμη δεν είχαν τελειώσει καλά καλά τη σχολή ή δεν ήξεραν τί να κάνουν με τη ζωή τους. Εμείς βγαίναμε, πίναμε, διασκεδάζαμε, ξενυχτούσαμε.
Κι εκείνη έπρεπε να μείνει σπίτι για να κοιμίσει το παιδί, να ταΐσει το παιδί, να προσέξει το παιδί. Και φυσικά κάθε φορά που έβρισκε έναν άνθρωπο να της το κρατήσει, δεν έχανε ευκαιρία για να μας δει.
Πολλές φορές σε αυτήν την ηλικία σκεφτόμουν “πώς το αντέχει; Εγώ νιώθω άσχημα όταν δεν μπορώ να ακολουθήσω σε μία βόλτα ή μία εκδρομή επειδή δεν έχω χρήματα. Κάτι που αλλάζει ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Εκείνη πώς μπορεί να προσαρμόζεται σε μία τέτοια κατάσταση όταν οι περισσότερες φίλες της ζουν τελείως διαφορετική ζωή από εκείνη;“. Πρόσφατα λοιπόν είχαμε μία συζήτηση και αυτό που μου είπε, χωρίς να το ξέρει ήταν η απάντηση στο ερώτημα που είχα στα 20 μου.
Μου είπε “τα παιδιά μου είναι μέρος της ζωής μου. Σίγουρα έχω στόχους και σχέδια για το μέλλον, σίγουρα θέλω να κάνω πράγματα που να με γεμίζουν, αλλά στην ουσία τα παιδιά μου είναι αυτά που με γεμίζουν περισσότερο. Τα σχέδια και τα πλάνα μου για το μέλλον δεν γίνεται να μην τα περιλαμβάνουν.
Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να το έχεις. Δυστυχώς δεν το έχουν όλοι οι γονείς. Είναι κάτι που σου βγαίνει φυσικά.“. Και τότε κατάλαβα… Οι γονείς που γίνονται νέοι γονείς, σε μία εποχή που οι περισσότεροι ξεκινούν την δική τους οικογένεια μετά τα 30, σίγουρα στερούνται πολλά.
Και μπορεί να ακούς τις μαμάδες αυτές να σου μιλάνε κουρασμένες στο τηλέφωνο, να σου απολογούνται που πάλι δεν μπορούν να βγουν, να σου ζητάνε να έρθεις από το σπίτι για να σε δουν έστω και μίση ώρα έτσι ώστε να σταματήσουν να ακούν από τη τηλεόραση μόνο παιδικά τραγούδια.
Αλλά είναι κι αυτές οι μαμάδες, που θα καμαρώνουν κάθε αταξία και κατόρθωμα του παιδιού τους. Αυτές οι μαμάδες που θα υπερασπίζονται την επιλογή τους, μπροστά σε γονείς, φίλους και γνωστούς που πολύ εύκολα είπαν ή θα πουν ότι βιάστηκαν να μπουν στα δύσκολα. Είναι αυτές οι μαμάδες που μεγάλωσαν μαζί με τα παιδιά τους.
Που έμαθαν από αυτά και συνεχίζουν να μαθαίνουν. Και που στο τέλος της ημέρας, καμία εκδρομή, καμία βόλτα, κανένα ποτό δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα του να κοιτάς ένα παιδί στα μάτια και να γαληνεύεις. Διότι μετά τα 30 δεν είναι λίγες και λίγοι εκείνοι που ξεκινούν οικογένεια, μερικές φορές και από ανασφάλεια.
Όταν όμως μεγαλώνεις σε ένα περιβάλλον που δε σε πιέζει να παντρευτείς, δε σε πιέζει να κάνεις παιδιά, θέλουν να σπουδάσεις, να γίνεις κάποιος στη ζωή σου.
Όταν κάνεις παρέα με ανθρώπους που ζουν τα 20 τους όπως οι περισσότεροι κι εσύ κόντρα σε αυτό, συνειδητά, από επιλογή και όχι από ανασφάλεια επιλέγεις να γίνεις μαμά, είναι ίσως η πιο δύσκολη, η πιο ώριμη αλλά και η πιο σωστή απόφαση του κόσμου. Γιατί μόνο εσύ ξέρεις τί έχεις ανάγκη από τη ζωή σου.
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την μαμά στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς ενεργό σύνδεσμο