Μητέρα στα χρόνια της καραντίνας & απόγνωση: Με το παρακάτω κείμενο ταυτιζόμαστε και συμπάσχουμε

daddy cool team

Ο κορονοϊός κατάφερε να μας κλείσει μέσα στα σπίτια μας. Αυτό ήταν ένα έκτακτο και αναγκαίο μέτρο – σύμφωνα με την κυβέρνηση – έτσι ώστε να περιοριστούν τα κρούσματα και να προστατευθούν οι ευπαθείς ομάδες. Οι άνθρωποι, προσπαθούν να συνηθίσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα, με την ελπίδα ότι θα τελειώσει σύντομα.

Το να σε αναγκάζουν να μείνεις μέσα και να βγαίνεις μόνο για τα απολύτως απαραίτητα και έχοντας υπεύθυνη δήλωση στη τσάντα σου, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το να είσαι μητέρα ανήλικων παιδιών όμως, η καραντίνα μπορεί να είναι ένα αργό…βασαvιστήριo!

Κι αυτό συμβαίνει, διότι τα παιδιά δεν είναι σε θέση να κλειστούν μέσα σε ένα σπίτι. Είναι σε μια ηλικία που έχουν ανάγκη να βγουν, να παίξουν, να γνωρίσουν αλλά παιδιά ή να τρέξουν μέχρι να ιδρώσουν σε μια παιδική χαρά. Μέσα σε όλη αυτή την υπερκινητικότητα που χαρακτηρίζει την ηλικία τους, η καραντίνα δεν μπορεί να χωρέσει!

Εκτός από τα παιδιά όμως, οι μητέρες έχουν να διαχειριστούν και τις δουλειές τους. Προσπαθούν να δουλέψουν μέσα από το σπίτι εκείνες με τους συζύγους τους και πρέπει να βρουν αυτή την…χρυσή τομή, που θα κάνει τα παιδιά να είναι ήσυχα έτσι ώστε οι δουλειές των μεγάλων να τελειώσουν γρήγορα και με επιτυχία. Πράγμα, πολύ δύσκολο.

Βρήκαμε λοιπόν ένα κείμενο στο blog “Πρώτη Φορά Μαμά” όπου μας εξέφρασε απόλυτα και φανταζόμαστε ότι θα σας κάνει να ταυτιστείτε κι εσείς! Το κείμενο, περιγράφει πόσο δύσκολο είναι για μια μητέρα, να διατηρήσει την ησυχία μέσα σε ένα σπίτι για χάρη του συζύγου της και να καταφέρει να απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά της. Διαβάστε: 

Σκέψου λέει πως είναι τέλη Φλεβάρη. Μια συνηθισμένη Τρίτη ας πούμε.
Ξυπνάς το πρωί για να πας στη δουλειά και όπως ετοιμάζεσαι με το μισό μάτι ανοιχτό, σε παίρνει τηλέφωνο η baby-sitter που κρατάει το μωρό και σου λέει πως δε θα μπορέσει να έρθει σήμερα γιατί είναι άρρωστη. F…ck!

Και πριν προλάβεις να κλείσεις, σου έρχεται μήνυμα στο κινητό πως το σχολείο της μεγάλης σου κόρης θα παραμείνει κλειστό γιατί κάτι έκτακτο προέκυψε στη δασκάλα. F…ck 2! Παθαίνεις ένα μικρό πανικό αλλά σκέφτεσαι, οκ θα πάρεις άδεια σήμερα, μια μέρα είναι, θα περάσει. Όμως έχει και συνέχεια.

Ο άντρας σου σε ενημερώνει πως θα χρειαστεί για σήμερα να δουλέψει από το σπίτι γιατί θα γίνει απολύμανση στο γραφείο του και επιπλέον θέλει απόλυτη ησυχία γιατί έχει ένα σκασμό δουλειά να κάνει και άπειρα skype calls. Εντάξει, μια μέρα είναι, δύσκολη μεν αλλά πού θα πάει, θα περάσει.

Ετοιμάζεις τα παιδιά και ξεκινάτε να πάτε στην παιδική χαρά για να περάσει κάπως η ώρα και να μπορέσει κι ο άντρας σου να δουλέψει με ησυχία. Με το που φτάνεις στην παιδική χαρά όμως, βλέπεις ένα τεράστιο λουκέτο και μια ανακοίνωση “Όλες οι παιδικές χαρές της περιοχής θα παραμείνουν κλειστές λόγω συντήρησης”.

Κάποιος μου κάνει πλάκα, σκέφτεσαι, δεν μπορεί. Ξεκινάς να κάνεις μια μικρή άσκοπη βόλτα αλλά φυσικά στη διαδρομή σε πιάνει βροχή και επιστρέφεις άρον άρον στο σπίτι. Κλείνεσαι στο δωμάτιο με ένα δίχρονο και ένα πεντάχρονο και προσπαθείς να τα απασχολήσεις για να μην πολυενοχλούν τον μπαμπά που δουλεύει στο σαλόνι.

Παράλληλα σκέφτεσαι πως το απόγευμα πρέπει οπωσδήποτε να τα βγάλεις βόλτα γιατί θα μπαφιάσουν όλη μέρα μέσα. Αρχίζεις να στέλνεις μηνύματα σε γνωστές και φίλες μαμάδες για να κανονίσετε τίποτα αλλά όπως καταλαβαίνεις η τύχη δεν είναι με το μέρος σου σήμερα. Τα μισά παιδιά είναι άρρωστα και τα άλλα μισά έχουν μπαλέτο ή αγγλικά.

Ξεπέφτεις στην έσχατη λύση να τα πας σε ένα εμπορικό να χαζολογήσετε και να περάσει η ώρα. Μόλις φτάνεις όμως, καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά, οι securitάδες διώχνουν τον κόσμο και ενημερώνουν πως έχουν λάβει τηλεφώνημα για βόμβα.

Τραβάς τις κοτσίδες και δεν πιστεύεις την τύχη σου αυτή τη ρημάδα Τρίτη, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού σου ανακουφίζεσαι γιατί ξέρεις πως πλησιάζει το βράδυ και τέλος πάντων μέρα είναι και έχει σχεδόν περάσει, αύριο πάλι στους ρυθμούς μας!

Όλο αυτό το σενάριο επιστημονικής φαντασίας φέρτο στη σημερινή πραγματικότητα, ημέρα καραντίνας #δεν_μετράω_πια και κάνε εικόνα την ημέρα μιας μαμάς με 2 παιδιά στο σπίτι και έναν μπαμπά να προσπαθεί να δουλέψει στο δίπλα δωμάτιο.

Το παραπάνω σενάριο τρόμου είναι η καθημερινότητά μας, χωρίς το μαξιλαράκι “μέρα είναι θα περάσει” γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα περάσει. Γελάω με την καρδιά μου όταν διαβάζω εδώ κι εκεί άρθρα με συμβουλές για το πώς να περάσετε δημιουργικά τη μέρα σας μέσα στο σπίτι, τώρα που έχετε άπλετο ελεύθερο χρόνο.

Τακτοποιήστε τα βιβλία σας με αλφαβητική σειρά, ταξινομήστε τις μπλούζες σας ανά χρώμα και τα μανταλάκια σας ανά μέγεθος, ξεκινήστε να μαθαίνετε Κορεάτικα, ξεκαθαρίστε την αποθήκη σας, γράψτε 2-3 βιβλία. Όποια μαμά με μικρά παιδιά τα διαβάζει είμαι σίγουρη πως είτε γελάει είτε κλαίει.

Γιατί αν είσαι μαμά στην εποχή της καραντίνας, το μοναδικό πράγμα που προσπαθείς να καταφέρεις, και είναι μεγάλο επίτευγμα πιστέψτε με, είναι να πας τουλάχιστον μια φορά τη μέρα τουαλέτα με την πόρτα κλειστή.

Ο αριθμός των “μαμά” που ακούγονται μέσα στη μέρα είναι ανάλογος του αριθμού των κρουσμάτων: μαμά έλα λίγο, μαμά έλα να σου πω, μαμά έλα να σου δείξω, μαμά έλα να σε ρωτήσω, μαμά με δάγκωσε, μαμά τι θα φάμε, μαμά πότε θα φάμε, μαμά να βάλω κραγιόν; (!), μαμά πού είναι οι μαρκαδόροι μου, μαμά σκέτο ή συνοδευόμενο από κλάμα, τσιρίδα ή ουρλιαχτό.

Ο Τσιόδρας θα έπρεπε να βγαίνει και να λέει: 52 νέα κρούσματα σήμερα, ο αριθμός ανέρχεται στα 1.927 και ο μέσος όρος των μαμά που ακούστηκε σήμερα στα σπίτια της χώρας μας ήταν κατά τι μεγαλύτερος.

Εκτός του ότι προσπαθείς να τιθασεύσεις 2 θηρία – που τι φταίνε κι αυτά όλη μέρα κλεισμένα μέσα – κάνοντας τη νηπιαγωγό, τη γυμνάστρια, την ταχυδακτυλουργό, την ηθοποιό, την τραγουδίστρια (βοήθειά μας!) και την κασκαντέρ, πρέπει να το παίξεις και νοικοκυρά.

Γιατί με κάποιο τρόπο το σύμπαν συνωμοτεί και το σπίτι είναι συνέχεια βρόμικο, τα πιάτα είναι συνέχεια βρόμικα, τα ρούχα είναι συνέχεια βρόμικα, και πώς στο καλό γίνεται αυτό αφού όλη μέρα εναλλάσσεις πιτζάμες-φόρμες -φόρμες πιτζάμες και πάμε πάλι;

Βέβαια, υπάρχει κι ένα ακόμα χειρότερο σενάριο – που ειλικρινά δεν ξέρω πώς λειτουργεί και όποιος το ζει ας μου πει πώς το κάνει: εκτός από μαμά και χαρωπή νοικοκυρά σε καραντίνα να είσαι και work-from-home στέλεχος! Πόσα να αντέξει ο άνθρωπος;

Εκεί, εκτός της κούρασης, εκτός της παράνοιας λόγω εγκλεισμού, έρχονται και οι γλυκούλες τύψεις του παράτησα και σήμερα τα παιδιά μου όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση (εντάξει, κάτι μαθαίνει και από την Πέππα, τι όχι;;;)

Μάνες κουράγιο, μην ξεχνάτε πως δεν είστε μόνες και πως κολυμπάμε όλες μαζί στα ίδια σκατά, στην ίδια θάλασσα ήθελα να πω, συγγνώμη.

Από την άλλη βέβαια ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας – αν έχει απομείνει κάτι απ’ άυτό- πως ίσως να είναι η μοναδική περίοδος στη ζωή μας που έχουμε τη δυνατότητα να περάσουμε τόοοοοσο πολύ χρόνο με τα παιδιά μας.

Και κάπως έτσι καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα πως ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙ ΓΟΝΙΟΣ!!

Photo via: parents.fr

• μαμα
• μένουμε σπίτι
• μητερα