Η εξομολόγηση μίας μητέρας, που αντιπροσωπεύει εκείνες τις πιεσμένες μαμάδες όλου του κόσμου.
Για τους ανθρώπους οι μητέρες είναι πλάσματα ιερά. Φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί, το αγαπούν με ανιδιοτέλεια. Όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που από την μία παραδέχονται την μάχη που δίνει μία μητέρα καθημερινά, από την άλλη, κατηγορούν τις μητέρες με την πρώτη ευκαιρία.
“Γιατί δεν είσαι πάντα καλοδιάθετη;” “Γιατί μιλάς απότομα στο παιδί; Δεν σου είπε και τίποτα.” “Γιατί έχεις νεύρα;”. “Γιατί χαζεύεις τηλεόραση ή Facebook ενώ το παιδί θέλει να παίξετε;” “Γιατί δεν παίζεις τόσο συχνά με το παιδί σου;”.
Δείτε ακόμα Εκείνη η στιγμή που η κόρη μου, μου είπε “σε μισώ”
Τις περισσότερες φορές βέβαια οι άνθρωποι που κάνουν τέτοιες ερωτήσεις και που πίσω από την πλάτη εκείνων των μαμάδων βγάζουν το φτυάρι κι αρχίζουν και θάβουν, είναι άνθρωποι που είτε δεν έχουν γίνει ακόμη γονείς είτε αν έγιναν μάλλον δεν συμμετέχουν και πολύ στο μεγάλωμα των παιδιών τους.
Γιατί αν είσαι γονιός ξέρεις, ότι μερικές φορές μέσα στην μέρα πιέζεσαι τόσο πολύ που δεν θες ούτε να ακούς την φωνή του παιδιού σου. Γιατί αν είσαι μητέρα ξέρεις ότι μερικές φορές έχεις ανάγκη να χαζέψεις τηλεόραση και να πιείς καφέ και όχι να παίξεις με το παιδί που δεν του τελειώνει ποτέ η ενέργεια.
Γιατί μπορεί αν πεις σε κάποιον εκεί έξω ότι έχεις βαρεθεί να ακούς την λέξη μαμά μέσα στο σπίτι για τα πάντα, να φοβηθείς ότι θα σε πει άκαρδη, αλλά είναι ανθρώπινο. Δες επίσης τις περιπέτειες μίας μαμάς μέσα από 20 φωτογραφίες. Γιατί κάθε μάνα ξέρει ότι αυτή η η τόσο όμορφη λέξη έρχονται στιγμές που δεν θέλει καν να ακούγεται μέσα στο σπίτι.
Δείτε ακόμα Το πιο συγκινητικό κείμενο για την επιλόχειο κατάθλιψη
Στο site love what matters είδαμε ένα κείμενο με μία μητέρα που μία μέρα μεγάλης πίεσης δεν ήθελε ούτε την φωνή του παιδιού να ακούει. Μας εξηγεί λοιπόν τα συναισθήματά της και είμαστε σίγουροι ότι θα ταυτιστείτε κι εσείς. Διαβάστε παρακάτω:
«67 φορές. Μου φώναξε 67 φορές όσο ήμουν στο ντους. Σκεφτείτε, άρχισα να μετράω στα μισά προσπαθώντας να κρατηθώ ψύχραιμη και να μην ουρλιάξω πίσω, άρα σίγουρα ήταν παραπάνω. Όμως, ήδη είχα μετρήσει 67 φορές τον μικρό μου να ουρλιάζει «μαμά» και να κοπανά την πόρτα του μπάνιου.
Ενώ στεκόμουν στο ντους με το ζεστό νερό να πέφτει στο πρόσωπό μου μαζί με τα δάκρυά μου, γιατί δεν μπορούσα να αντέξω πλέον τον ήχο της φωνής του και δεν είχα καμία διάθεση να απαντήσω. Δεν ήθελα να μιλήσω, ενώ ήμουν στο μπάνιο.
Δείτε ακόμα “Εγώ φταίω”: Ένα κείμενο για τις ενοχές των μαμάδων
Δεν ήθελα να μιλήσω, όταν χρειαζόμουν απεγνωσμένα λίγα λεπτά για τον εαυτό μου. Επειδή δεν πρόλαβα καν να πιω τον καφέ μου. Επειδή από τις 6.45 το πρωί ξυπνούν και ζητούν τα πάντα από μένα. Ό,τι θέλω περισσότερο είναι 10 λεπτά για τον εαυτό μου, αλλά είναι πάρα πολύ για να το ζητήσω.
67 φορές: μαμά, μαμά, μαμά μαμά… 67 φορές αυτή η λέξη ηχεί στα αυτιά μου. Για αυτό οι μαμάδες είναι τόσο πιεσμένες. Για αυτό μένουν ξύπνιες μέχρι αργά. Για αυτό είναι τόσο ευαίσθητες. Επειδή δεν έχουν αναισθητοποιηθεί. Έχουμε στερέψει, τα ‘χουμε παίξει εντελώς. Δίνουμε αγώνα.
Δεν μας καταλαβαίνουν. Το να σε έχουν ανάγκη κάθε φορά είναι εξοντωτικό και η μαμά δεν σταματά ποτέ να είναι απαραίτητη. Δεν υπάρχει εμφανής γραμμή τερματισμού».
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την μαμά στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: lovewhatmatters.com
