Κανένας γονιός δεν γίνεται γονιός με εγχειρίδιο χρήσης. Έτσι, πολλές φορές οι γονείς στην αγωνία μας να μην πάθουν οτιδήποτε τα παιδιά μας, γινόμαστε υπερπροστατευτικοί. Ειδικότερα αν μεγαλώνουμε το πρώτο μας παιδί και είμαστε αγχώδεις προσωπικότητες από την φύση μας.
Θα έχετε παρατηρήσει σίγουρα στην παιδική χαρά μερικούς γονείς που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να…κουνήσουν ρούπι. Δεν τα αφήνουν να παίξουν, δεν τα αφήνουν να τρέξουν, να λασπωθούν και πιστεύουν ότι αν πέσουν θα έρθει η καταστροφή του κόσμου.
Αυτές τις συμπεριφορές μπορεί να τις βρίσκετε υπερβολικές. Μπορεί να ανήκετε κι εσείς σε αυτήν την κατηγορία γονιών. Δεν σας κατηγορούμε. Είναι απολύτως φυσιολογικό να ανησυχείτε για τα παιδιά σας. Είναι απολύτως φυσιολογικό να τρομάζετε κάθε φορά που το παιδί πέφτει κάτω. Όμως και αυτό είναι μέσα στη ζωή.
Τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικιακή φάση που οφείλουν να τρέξουν, να παίξουν, να χτυπήσουν και να μάθουν να ξανασηκώνονται όταν πέφτουν. Μπορεί να σας φανεί πολύ ποιητικό, όμως ένα παιδί που μαθαίνει να μη φοβάται το γρατζούνισμα και να σηκώνεται, γίνεται ένας πιο ολοκληρωμένος ενήλικος.
Πολλά παιδιά, παρουσιάζουν συμπτώματα υπερκινητικότητας στα σχολεία με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν τη ροή του μαθήματος. Οι γονείς πολλές φορές πιστεύουν ότι είναι υπερκινητικό ή ότι έχει διάσπαση προσοχής. Τις περισσότερες φορές όμως, πρόκειται για παιδιά τα οποία δεν παίζουν όσο θα έπρεπε εκτός του σχολείου, οπότε στο σχολείο…ξεσαλώνουν!
Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά μας και όχι να τα υπερπροστατεύουμε. Με αυτόν τον τρόπο, θα τα κάνουμε να είναι υπεύθυνα και να μη φοβούνται να κινηθούν στον χώρο. Επίσης μέσα από το παιχνίδι, τα παιδιά αναπτύσσουν την φαντασία τους και μαθαίνουν να οριοθετούν τον χώρο τους.
Όταν εμείς προσπαθούμε να επιβάλλουμε διαρκώς το “σωστό” κατά τη γνώμη μας παιχνίδι, μπλοκάρουμε την φαντασία και την δημιουργικότητα των παιδιών. Σε τελική ανάλυση μεγαλώνουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, φοβισμένα παιδιά που δεν μπορούν να ρισκάρουν. Κι εμείς δεν το θέλουμε αυτό.
Η παιδίατρος Κοσμαρίκου Αλεξάνδρα έγραψε ένα μικρό αλλά πολύ ολοκληρωμένο κείμενο για όλους τους υπερπροστατευτικούς γονείς. Ένα κείμενο που πρέπει όλοι μας να διαβάσουμε, έτσι ώστε να μάθουμε στα παιδιά μας να πέφτουν. Να μάθουμε στα παιδιά μας να ρισκάρουν και να παίρνουν πρωτοβουλίες. Διαβάστε παρακάτω:
Κάτσε ακίνητο, μην τρέχεις,
μην χοροπηδάς, πρόσεχε θα πέσεις!
Τα παιδιά που παίζουν, πηδούν, τρέχουν,
δεν είναι παιδιά αγχωμένα, υπερκινητικά ή αγενή.
Ούτε οι γονείς τους έχουν κάνει κάποιο λάθος.
Είναι φυσιολογικό τα παιδιά
να κινούνται και να εξερευνούν,
για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους.
Έτσι μεγαλώνουν, γνωρίζουν, μαθαίνουν.
Ναι, είναι αλήθεια, μπορεί καμιά φορά να πέσουν
και να γρατσουνίσουν τα γόνατά τους.
Έτσι μαθαίνουν να ξανασηκώνονται,
κάτι που είναι τόσο σημαντικό,
όσο και το να μάθουν να τρέχουν.
Εάν τα παιδιά σάς ενοχλούν,
εάν σας αρέσουν τα παιδιά
μόνο όταν είναι σιωπηλά και ακίνητα,
το πρόβλημα δεν είναι των παιδιών,
αλλά δικό σας.
.
.
.
Giorgia Cozza
photo by ➡️ www.laboile.com
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
