Κάντε το παρακάτω ψυχολογικό test με το τρένο και δείτε αν σκέφτεστε σαν ψυχοπαθής! Ποιον θα σώζατε εσείς;
Δεν είναι λίγα τα test προσωπικότητας και τα ψυχολογικά test που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μπαίνουν στη διαδικασία να τα κάνουν για καθαρά χιουμοριστικούς λογούς. Μερικές φορές πέφτουν μέσα κι άλλες όχι και τόσο. Πάντα όμως είναι διασκεδαστικά.
Τα ψυχολογικά test όμως καθώς επίσης και τα test προσωπικότητας, δεν είναι εφεύρεση κάποιου site με μεγάλη δημιουργικότητα. Ανακαλύφθηκαν και χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα από πολλούς ψυχολόγους, έτσι ώστε να βγάλουν μερικά συμπεράσματα για τον ασθενή που έχουν απέναντί τους.
Αυτά τα test λοιπόν, αποτέλεσαν αφορμή και πηγή έμπνευσης, για άλλα, χιουμοριστικά test προσωπικότητας και ψυχολογικής εκτίμησης, που κυκλοφορούν στο internet. Το παρακάτω ψυχολογικό test όμως διαφέρει από όλα τα άλλα. Δημιουργήθηκε από τον ψυχολόγο Kevin Dutton.
Το ψυχολογικό test είναι γνωστό ως το “πρόβλημα με το τραίνο” .
Παρατηρώντας το βίντεο που θα μοιραστούμε μαζί σου παρακάτω, θα πρέπει να σκεφτείς ένα πιθανό θύμα. Το θύμα που θα σκεφτείς θα δείξει αν σκέφτεσαι σαν ψυχοπαθής. Διαβάστε παρακάτω:
Τι λέει το βίντεο;
Είναι γνωστό ότι ένας ψυχοπαθής σε πολλές περιπτώσεις έχει δολοφονικά ένστικτα και οι κεραίες ευαισθησίας του, μπορούν να αντιληφθούν το παραμικρό. Δεν είναι λίγες οι φορές όμως που ένας ψυχοπαθής είναι πολύ καλύτερος στο να σώζει ζωές, από ότι όλοι οι υπόλοιποι.
Το ψυχολογικό test:
O Kevin Dutton εξηγεί παρακάτω:
Επομένως, επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα του τι εννοώ με αυτό: Φανταστείτε ότι έχετε ένα τρένο που τρέχει πάνω στις ράγες. Στην πορεία του, πέντε άνθρωποι παγιδεύονται στις ράγες του τρένου και δεν μπορούν να ξεφύγουν.
Ευτυχώς, μπορείτε να μετακινήσετε έναν διακόπτη, ο οποίος εκτρέπει το τρένο κάτω από την συγκεκριμένη πορεία, μακριά από αυτούς τους πέντε ανθρώπους. Αλλά υπάρχει ένα τίμημα: Υπάρχει ένα άλλο άτομο παγιδευμένο πιο πέρα σε αυτή την δεύτερη εναλλακτική πορεία του τρένου και το τρένο θα σκοτώσει αυτό το άτομο αντί για τα 5 άλλα άτομα.
Ερώτηση: Θα πρέπει να πατήσετε τον διακόπτη;
Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να αποφασίσουν τι πρέπει να κάνουν κάτω από αυτές τις συνθήκες. Η σκέψη του να γυρίσει κανείς τον διακόπτη δεν είναι ακριβώς ωραία, αλλά υπάρχει η «πρακτική» επιλογή, που λέει ότι είναι προτιμότερο να σκοτωθεί ένα άτομο αντί για πέντε άτομα. Το «μη χείρον, βέλτιστον», που λέμε συνήθως.
Αλλά τώρα επιτρέψτε μου να σας δώσω μια παραλλαγή: Έχετε μια αμαξοστοιχία που πορεύεται ανεξέλεγκτα στις ράγες και πρόκειται να πέσει πάνω σε πέντε άτομα. Αλλά αυτήν τη φορά στέκεστε πίσω από έναν πολύ μεγαλόσωμο άτομο πάνω σε μια πεζογέφυρα πάνω από τις ράγες.
Ο μοναδικός τρόπος, για να σώσετε τους ανθρώπους, είναι να σπρώξετε στην άκρη τον άγνωστο άνθρωπο μπροστά σας. Αν το κάνετε, αυτός θα πέσει και θα σκοτωθεί σίγουρα, αλλά επειδή είναι πολύ μεγαλόσωμος, ο όγκος του θα εμποδίσει το τρένο, σώζοντας τους πέντε εγκλωβισμένους στις ράγες.
Ερώτηση: Θα σπρώξετε τον άγνωστο;
Τώρα έχουμε στα χέρια μας αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε ένα πραγματικό δίλημμα. Ενώ το αποτέλεσμα στις ζωές που σώθηκαν είναι ακριβώς το ίδιο όπως στο πρώτο σενάριο (πέντε προς μία), η επιλογή της δράσης του ατόμου φαίνεται πολύ πιο δύσκολη. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η πρώτη περίπτωση αντιπροσωπεύει αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε «απρόσωπο δίλημμα». Ενεργοποιεί εκείνες τις περιοχές του εγκεφάλου, τον προμετωπιαίο φλοιό, τον οπίσθιο βρεγματικό φλοιό, ειδικότερα, τον πρόσθιο παραμετρικό φλοιό και τον κροταφικό πόλο, που είναι υπεύθυνες γι’ αυτό που ονομάζουμε «ψυχρή ενσυναίσθηση», δηλαδή η λογική και ορθολογική σκέψη.
Η δεύτερη περίπτωση, από την άλλη πλευρά, αντιπροσωπεύει αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε ένα «προσωπικό δίλημμα». Ενεργοποιεί το κέντρο συναισθημάτων του εγκεφάλου, που είναι γνωστό ως αμυγδαλή, δηλαδή το κύκλωμα της θερμής ενσυναίσθησης. Δηλαδή το να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου.
Οι ψυχοπαθείς, όπως τα περισσότερα κανονικά μέλη του πληθυσμού, δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το πρώτο σενάριο. Γυρίζουν τον διακόπτη και η αμαξοστοιχία εκτρέπεται ανάλογα. Οπότε σκοτώνεται μόνο ένα άτομο αντί για πέντε.
Αλλά, εδώ είναι που περιπλέκεται το πράγμα. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπά μέλη του πληθυσμού, οι ψυχοπαθείς δεν έχουν κανένα πρόβλημα ούτε και με το δεύτερο σενάριο.
Οι ψυχοπαθείς, χωρίς δισταγμό, είναι απολύτως πρόθυμοι να σπρώξουν τον άγνωστο μεγαλόσωμο στις ράγες, αν αυτό απαιτεί η περίσταση. Επιπλέον, αυτή η διαφορά στη συμπεριφορά έχει ένα διακριτό νευρολογικό υπόβαθρο.
Το μοτίβο της ενεργοποίησης του εγκεφάλου, τόσο στους φυσιολογικούς ανθρώπους, όσο και στους ψυχοπαθείς, είναι περίπου ίδιο στην παρουσίαση του απρόσωπου ηθικού διλήμματος, αλλά ριζικά διαφορετικό, όταν τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται λίγο πιο προσωπικά.
Πώς εξηγείται αυτή η διαφορά;
Φανταστείτε ότι σας συνέδεαν με έναν ανιχνευτή εγκεφάλου, μια λειτουργική μηχανή μαγνητικής τομογραφίας και σας παρουσίαζαν αυτά τα δύο διλήμματα. Τι θα παρατηρούσατε, καθώς θα προσπαθούσατε να τα λύσετε;
Λοιπόν, ακριβώς τη στιγμή που η φύση του διλήμματος αλλάζει από απρόσωπη σε προσωπική, θα βλέπαμε το κέντρο συναισθημάτων του εγκεφάλου σας, την αμυγδαλή σας και τα σχετικά εγκεφαλικά κυκλώματα, τον μεσαίο τροχιακό μετωπιαίο φλοιό, για παράδειγμα, να «ανάβουν» σαν φωτεινές επιγραφές.
Θα βλέπαμε με άλλα λόγια, το πότε ακριβώς το συναίσθημα εμπλέκεται στην απόφαση του τι θα κάνετε στο δίλημμα.
Στους ψυχοπαθείς όμως, δεν θα βλέπαμε τίποτα! Η αλλαγή από απρόσωπο σε προσωπικό δίλημμα θα περνούσε απαρατήρητη. Αυτό θα συνέβαινε επειδή η περιοχή των συναισθημάτων στον εγκέφαλό τους έχει μια «νευρολογική απαγόρευση της κυκλοφορίας».
Και γι’ αυτό νιώθουν εξίσου άνετα να σπρώξουν τον άγνωστο μπροστά τους όπως ακριβώς με το να γυρίσουν έναν άψυχο διακόπτη. Θα έκαναν και τα δύο χωρίς δεύτερη σκέψη!
