Ο θηλασμός και ιδιαίτερα ο θηλασμός ενός παιδιού από άλλη γυναίκα είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που θα μπορούσε κανείς να το προσεγγίσει μέσα από διαφορετικές οπτικές.
Γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω, για παράδειγμα μέσα από μια ιστορική και κοινωνική διάσταση, στην αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή κοινωνία, στους κύκλους της αριστοκρατίας είχε υιοθετηθεί η πρακτική της πρόσληψης από τη μητέρα μιας τροφού, μιας γυναίκας χαμηλής κοινωνικής τάξης, που αναλάμβανε το έργο του θηλασμού του βρέφους αλλά και πολλές φορές αντικαθιστώντας το ρόλο της μητέρας σε αρκετά από τα καθήκοντά της σε ό,τι αφορούσε την ανατροφή του παιδιού.
Ανθρωπολογικές μελέτες αναφέρουν ότι η θρέψη των νεογέννητων µε το µητρικό γάλα δεν ήταν ποτέ µια επιλογή, αλλά µάλλον ένας φυσικός τρόπος διατροφής. Έτσι για παράδειγμα όταν η μητέρα ενός βρέφους πέθαινε ή δεν μπορούσε να παράγει αρκετό γάλα για το νεογέννητο, τότε έπρεπε να χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη γυναίκα που είχε τεκνοποιήσει πρόσφατα, για να το θηλάσει, για να μπορέσει αυτό να επιβιώσει.
Η διαδικασία του µητρικού θηλασµού καθορίζεται από πολλούς παράγοντες και επηρεάζεται από τα διαφορετικά πρότυπα και τις διαφορετικές αντιλήψεις που υπάρχουν σε κάθε πολιτισµό και κάθε κοινωνία.
Στην εποχή μας και ιδιαίτερα στο δυτικό πολιτισμό, δεν είναι πια σύνηθες όπως παλαιότερα να θηλάζει το μωρό κάποια άλλη γυναίκα πέρα από τη βιολογική μητέρα. Συμβαίνει όμως ακόμη και σήμερα, άλλες φορές από ανάγκη και άλλες φορές από επιλογή.
