Έχω μια κoρη 2 ετών και βρίσκω δικαιολογίες για να μη περνάω χρόνο μαζί της

nikol peters

Έχω μια κoρη 2 ετών και βρίσκω δικαιολογίες για να μη περνάω χρόνο μαζί της. Όταν αποφασίζουμε να φέρουμε στον κόσμο παιδιά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε συνειδητοποιημένοι. Ξέρουμε ότι τα παιδιά έχουν ανάγκες και μάλιστα πολύ σημαντικές για την ψυχική και σωματική τους ανάπτυξη και υγεία.

Η σημερινή μας ιστορία, είναι ένα μήνυμα που λάβαμε στην σελίδα μας στο Facebook από μία αναγνώστρια. Έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί και φαίνεται πως βρίσκει δικαιολογίες για να μην περνάει χρόνο με την μικρή.

Διαβάστε την ιστορία της και μοιραστείτε μαζί μας την άποψή σας. Μην ξεχάσετε να μοιραστείτε μαζί μας τις δικές σας ιστορίες, στέλνοντας ιδιωτικό μήνυμα στα μηνύματα της σελίδας. Μπορείτε να διατηρήσετε την ανωνυμία σας αν το θελήσετε. Διαβάστε παρακάτω:

Είμαι 27 χρονών και πριν δύο χρόνια έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Ένα υγιέστατο και πανέμορφο κoριτσάκι. Εγώ με τον σύντροφό μου δεν το είχαμε…προβλέψει. Απλά έτυχε. Δεν προσέχαμε ιδιαίτερα και όταν μάθαμε ότι είμαι έγκυος αποφασίσαμε να το κρατήσουμε.

Δείτε ακόμα Ότι σπείρεις θα θερίσεις: Μια ιστορία μάθημα που πρέπει να διαβαστεί

Η αλήθεια είναι πως εγώ ποτέ δεν ήμουν από τις γυναίκες που αγαπούσαν ιδιαίτερα τα παιδιά. Δεν τα μισώ, αλλά δεν ήμουν ποτέ από αυτές που θα έβλεπα ένα παιδί στον δρόμο και θα χαμογελούσα αυθόρμητα. Παρόλα αυτά όταν έμεινα έγκυος, ένιωσα ότι με τον δικό μου τρόπο μπορώ να μεγαλώσω αυτό το παιδί σωστά.

Άλλωστε είχα και τον σύντροφό μου στο πλάι μου. Αυτός από την άλλη πιστεύω ότι γεννήθηκε για να γίνει πατέρας. Είχε 3 μικρότερα αδέρφια και από μικρή ηλικία είχε αναλάβει την φροντίδα τους, χωρίς να του το ζητήσει κανείς.

Μάλιστα μου είχε διηγηθεί μία ιστορία, που όταν αυτός ήταν 8 χρονών και ο αδερφός του 3, του μάθαινε από μόνος του πως να πηγαίνει τουαλέτα για τσίσα. Αυτή την ιστορία την διηγούνταν ο πατέρας του γεμάτος καμάρι που είχε κάνει παιδιά που ήταν δεμένα μεταξύ τους. Σίγουρα είναι μία όμορφη ιστορία, διότι ένα 8χρονο παιδί συνήθως δεν ασχολείται με αυτά.

Έτσι όταν έμεινα έγκυος ενθουσιάστηκε. Ίσως η αιτία που αποφάσισα να κρατήσω το παιδί να ήταν το γεγονός ότι ένιωθα ασφάλεια με εκείνον δίπλα μου και επειδή ο ενθουσιασμός του με παρέσυρε κι εμένα και αποφάσισα να το κρατήσω.

Ποτέ όμως δεν ήμουν από τις γυναίκες που είχα μεγάλη υπομονή με τα παιδιά. Έχω όνειρα και πολλές ασχολίες και θέλω να τα πραγματοποιήσω όλα. Δεν θέλω ένα παιδί να με φέρει πίσω και να καταλήξω να έχω στα 60 μου απωθημένα. Γι’ αυτό και δουλεύω κανονικά και έχω χόμπι. Είμαι μία ανεξάρτητη γυναίκα με ένα παιδί.

Το θέμα είναι ότι το παιδί όσο μεγαλώνει έχει περισσότερες ανάγκες. Όλο και περισσότερο έρχεται να μου δείξει ζωγραφιές, τραγούδια και θέλει να παίζουμε διαρκώς. Εγώ όμως ασχολούμαι όλη την μέρα με την δουλειά και στην συνέχεια πηγαίνω στην σχολή χορού γιατί πραγματοποιώ κάποια μαθήματα τελευταία.

Όταν λοιπόν γυρίζω σπίτι είμαι πτώμα από την κούραση. Δεν έχω κέφι και όρεξη να κυνηγάω την μικρή μέσα στο σπίτι για να παίζουμε κυνηγητό. Εντάξει, ας μου δείξει τις ζωγραφιές της αλλά δεν είναι ανάγκη να το κάνει κάθε δύο λεπτά.

Οπότε έχω βρει έναν τρόπο να την κρατάω απασχολημένη χωρίς να ασχολείται συνέχεια μαζί μου. Της δίνω το κινητό μου και κάθεται εκεί και βλέπει Ζουζούνια. Κι ενώ εγώ τα είχα βρει μία χαρά μαζί της, ο άντρας μου ξεκίνησε να μου κάνει παράπονα. Ότι λέει θέλω να ξεφορτωθώ το παιδί.

Ότι είναι μικρή ακόμη να είναι συνεχώς με ένα κινητό στο χέρι και ότι κάνω κακό στην υγεία του. Εγώ θεωρώ ότι όλα αυτά είναι υπερβολές. Επειδή αυτός μπορεί να δουλεύει 8 και 12 ώρες και στην συνέχεια να έχει όρεξη να παίξει και να ζωγραφίσει με το παιδί, πρέπει κι εγώ να είμαι έτσι;

Θεωρώ υπερβολικές τις αντιδράσεις του. Φυσικά και αγαπάω το παιδί μου αλλά δεν μπορούμε να είμαστε όλοι για όλα. Εγώ τα πηγαίνω καλύτερα με τα έφηβα παιδιά. Σε αυτήν την ηλικία μάλλον δεν μπορώ να ανταπεξέλθω. Όταν μεγαλώσει θα τα βρούμε κι εμείς καλύτερα.

Σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί να ασχοληθεί λίγο παραπάνω ο άντρας μου μαζί της, αφού το έχει και τόσο πολύ με τα παιδιά; Λύσεις υπάρχουν και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κατηγορώ τον εαυτό μου ή να με κατηγορούν οι άλλοι για ανευθυνότητα, επειδή δεν είμαι όπως οι άλλες μαμάδες.

Ο άντρας μου, μου λέει ότι πρέπει να αφήσω τα χόμπι μου και να έχω περισσότερο χρόνο και περισσότερη όρεξη για το παιδί. Εγώ όμως δεν θέλω να αφήσω την ζωή μου πίσω. Το είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή. Γιατί μου τα αλλάζει τώρα; Πείτε μου την γνώμη σας.

Photo cover via: m.post.naver.com

Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

• αληθινές ιστορίες