Γιαγιά Ελένη
Η μητέρα της κυρίας Ελπίδα αρρώστησε με καρκίνο και ο πατέρας της την εγκατέλειψε. Μοιράζετε την ιστορία της μαζί μας και θέλει την άποψή μας.
Η κυρία Ελπίδα αποφάσισε να μοιραστεί το πρόβλημά της μαζί μας. Η μητέρα της νόσησε με καρκίνο στον πνεύμονα και ο πατέρας της, αντί να της συμπαρασταθεί έφυγε χωρίς εξήγηση. Μοιράζεται την ιστορία της μαζί μας και θέλει να δει την δική σας άποψη στα σχόλια.
Ο καρκίνος είναι η μάστιγα της εποχής. Δεν έχει ηλικία και φυσικά είναι μία άνιση μάχη με τον ασθενή και όσους τον αγαπάνε. Κι ενώ κάθε ασθενής περιμένει σε αυτήν την δύσκολη στιγμή να έχει δίπλα του τους δικούς του ανθρώπους, η μητέρα της κυρίας Ελπίδας φαίνεται πως δε στάθηκε τόσο τυχερή. Διαβάστε παρακάτω:
Ονομάζομαι Ελπίδα και η μητέρα μου πριν 6 μήνες διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα. Με τον πατέρα μου δεν είχαν ποτέ τον τέλειο γάμο, αλλά με την υπομονή της άντεξαν μαζί 40 χρόνια. Άντεξε το κέρατο που της έριχνε, το ξύλο που έτρωγε στα νιάτα της, την αδιαφορία του μέσα στο σπίτι. Και τα τελευταία 15 χρόνια τους έβλεπα πιο ήρεμους.
Εκείνος είχε μαζευτεί στο σπίτι κι εκείνη μου έλεγε ότι δεν μαλώνουν πια σχεδόν ποτέ. Ξεκίνησα λοιπόν να πιστεύω ότι η οικογένειά μου αν και άργησε, βρήκε τους ρυθμούς της. Όμως μάλλον έκανα λάθος. Η μητέρα μου λοιπόν διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα και δυστυχώς σε προχωρημένο στάδιο. Επειδή είναι μεγάλη σε ηλικία ξεκίνησε μέσα σε λίγους μήνες να την παίρνει από κάτω.
Δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, πονούσε σε μερικά σημεία του σώματος και η ψυχολογία της όσο πήγαινε έπεφτε και περισσότερο. Εγώ άλλα αδέρφια δεν έχω οπότε την φροντίδα της την έχω αναλάβει αποκλειστικά εγώ και ο πατέρας μου. Μέχρι που μία εβδομάδα πριν ο κύριος έφυγε βράδυ. Μάζεψε τα πράγματά του ενώ κοιμόμασταν και εξαφανίστηκε!
Δεν απαντάει στα τηλέφωνα, άφησε μόνο ένα σημείωμα που ζητούσε συγγνώμη και πως δεν ήταν αρκετά δυνατός για να το αντιμετωπίσει. Αναγκάστηκα και μετακόμισα για να είμαι δίπλα στη μητέρα μου και πλέον δεν έχω να την παρηγορήσω μόνο γι’ αυτά που περνάει αλλά και για την στεναχώρια του χωρισμού. Για εμένα ο πατέρας μου πέθανε.
Αλλά δεν ξέρω πως μπορώ να την συνεφέρω. Πείτε μου την άποψή σας. Έχετε ακούσει παρόμοια ιστορία; Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια και πριν φύγετε ρίξτε μία ματιά στην ιστορία του Φάνη, που θέλει να πάει σε ψυχολόγο αλλά η μητέρα του δεν τον αφήνει γιατί φοβάται μην η γειτονιά τον πει “τρελό”.
Άλλες ιστορίες αναγνωστών:
- Ο εργοδότης μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο για να παραιτηθώ από την δουλειά
- Όποτε κρατάει η πεθερά μου το παιδί το ταΐζει σοκολάτες και γαριδάκια παρόλο που ξέρει ότι δεν το επιτρέπω
- Ο πρώην άντρας μου κανόνισε χωρίς να με ρωτήσει να γιορτάσει την ενηλικίωση της κόρης μας στο εξωτερικό
Όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς ενεργό σύνδεσμο