Όταν αποφασίζεις να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, το κάνεις τις περισσότερες φορές με την προϋπόθεση ότι το άλλο σου μισό, θα σε στηρίζει σε όλα! Πολλές φορές όμως, δυστυχώς πέφτεις έξω. Έτσι ο άντρας σου, δεν σε βοηθάει τόσο όσο θα περίμενες με τις υποχρεώσεις σας.
Τι γίνεται όμως όταν εκτός αυτού, έχεις έναν σύζυγο που επειδή πήρες μερικά παραπάνω κιλά, αδιαφορεί για σένα; Μάλιστα, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά έχεις σοβαρές υποψίες, ότι υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του; Μια αναγνώστρια, αποφάσισε να μοιραστεί την δική της ιστορία, με σκοπό να την βοηθήσουμε. Διαβάστε παρακάτω:
Η ιστορία της γυναίκας
Είμαι 33 ετών και έκανα πριν ένα χρόνο το πρώτο μας παιδάκι. Με τον σύζυγο μου είμαστε μαζί από τα 20 μας και όταν έμεινα έγκυος, αποφασίσαμε και να παντρευτούμε με πολιτικό γάμο. Ο θρησκευτικός είχαμε υπολογίσει να γίνει λίγο αργότερα, διότι οικονομικά δεν τα πηγαίνουμε και τόσο καλά.
Θέλαμε λοιπόν να φύγουν τα έξοδα του τοκετού και στη συνέχεια τα πολλά έξοδα του παιδιού και να βάζαμε κάποια χρήματα στην άκρη, για να κάνουμε κι έναν θρησκευτικό. Όταν έμεινα έγκυος, τρομοκρατήθηκα. Μπορεί να ήθελα πάντοτε να γίνω μητέρα, αλλά είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσουν τα προγραμματισμένα.
Οπότε, είχα στο μυαλό μου, ότι κάποια στιγμή θα το συζητούσαμε, θα ξεκινούσαμε τις προσπάθειες και θα ερχόταν και το παιδί. Στη ζωή όμως, δεν μπορείς να τα προγραμματίζεις όλα και το παιδί ήρθε πριν το “υπολογίσουμε” . Μπορεί να τρομοκρατήθηκα και να ένιωσα ότι έχανα κάπως την μπάλα, όμως εκείνος ήταν δίπλα μου.
Μου είπε από την πρώτη στιγμή πόσο πολύ χαίρεται που θα γίνει μπαμπάς, ότι φυσικά είναι στο χέρι μου τι θα αποφασίσω να κάνουμε, αλλά εκείνος νιώθει έτοιμος. Κι αφού αυτός ένιωθε έτοιμος, κι εγώ ήμουν ανέκαθεν έτοιμη, αποφάσισα να μην αφήσω τους φόβους μου περί έλεγχου της ζωής μου, να με κρατήσουν πίσω.
Ποτέ μου δεν φοβήθηκα ότι θα σταματήσει να με θέλει αν το σώμα μου αλλάξει. Είχα ακούσει από φίλες και γνωστές, ότι ο πρώτος φόβος μιας γυναίκας στην είδηση ότι είναι έγκυος είναι αν θα καταφέρει να είναι καλή μητέρα και ο δεύτερος χειρότερος φόβος, ότι θα χάσει την σιλουέτα της.
Εγω όμως, ένιωθα πάντα σίγουρη. Ήμουν αδύνατη πολλά χρόνια, πρόσεχα τον εαυτό μου, γυμναζόμουν. Είχα ως στόχο καθ’ όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, να συνεχίζω να προσέχω την διατροφή μου, πάντα προς όφελος του παιδιού και να συνεχίσω να κάνω γυμναστική, που δε θα επιβάρυνε την εγκυμοσύνη.
Άρχισα να παίρνω τα πρώτα κιλά και εκείνος ξεκίνησε να απομακρύνεται
Παρόλα αυτά, οι λιγούρες μου ένιωθα ότι ήταν πιο ισχυρές από την πειθαρχία που είχα όλα αυτά τα χρόνια. Μέχρι τα 17 μου ήμουν παχουλή κοπέλα, οπότε τόσα χρόνια κρατιόμουν με νύχια και με δόντια για να μη ξανά κυλήσω. Φαίνεται όμως πως η εγκυμοσύνη, μου έβγαλε όλα τα σπασμένα.
Έτσι, ξεκίνησα να κάνω άτσαλα γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν ήθελα ξαφνικά να στερηθώ τίποτα. Ή μάλλον, δεν είχα την δύναμη να στερηθώ τίποτα. Φυσικά η όρεξη μου για γυμναστική πήγε περίπατο. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως όταν έμεινα έγκυος να ένιωσα ότι “έδεσα τον γάιδαρό μου” .
Ότι δεν χρειάζεται να προσέχω άλλο την εξωτερική μου εμφάνιση, αφού το παιδί ήρθε για να μας δέσει ακόμη περισσότερο με τον σύζυγο μου. Κατάφερα λοιπόν μέσα σε 9 μήνες να πάρω περίπου 40 κιλά. Γύρισα στα κιλά που βρισκόμουν στα 17 και η εικόνα μου στον καθρέφτη φυσικά και δεν μ’ αρέσει.
Στην αρχή, ο σύζυγός μου έδειχνε να μην δίνει σημασία. Όμως παράλληλα απομακρύνονταν κιόλας. Η επαφή μας ξεκίνησε να γίνεται διαφορετική αφού ήρθε στον κόσμο το παιδί μας. Στην αρχή σκέφτηκα, ότι μπορεί να έχει αυτόν τον κλασικό φόβο που έχουν όλοι οι άντρες με το γυναικείο σώμα, όταν γεννάει. Ότι μπορεί να φοβάται ότι θα με τραυματίσει.
Ο άντρας μου δεν με βοηθάει να ξαναβρω τον εαυτό μου
Όμως αυτές οι σκέψεις μου έφυγαν γρήγορα από το μυαλό, όταν είδα ότι ακόμη και μετά από 4 μήνες ήταν το ίδιο διαφορετικός. Απέφευγε να με πλησιάσει και όταν το έκανε, έδειχνε ότι δεν ήταν “εκεί” . Δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, αλλά νομίζω καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
Ήταν σαν να προσπαθούσε να αποδώσει, σκεπτόμενος κάποια άλλη. Έχω κάνει όλο αυτό το διάστημα πολλές προσπάθειες να χάσω τα κιλά. Όμως, δεν έχω χρόνο για γυμναστική, αφού η δουλειά σε συνδυασμό με το μεγάλωμα του παιδιού δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια, για να κάνω πράγματα μόνο για μένα.
Ο σύζυγός μου βοηθάει όσο μπορεί, όμως και πάλι το πρόγραμμά του, δεν του επιτρέπει να μου αφιερώσει 3 απογεύματα την εβδομάδα για να γυμνάζομαι. Ακολουθώ πρόγραμμα διατροφής, αλλά όσοι ξέρουν από αυτά, η διατροφή χωρίς γυμναστική δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα, όταν το σώμα σου έχει την τάση να παχαίνει.
Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνος παραγγέλνει πολύ συχνά μέσα στην εβδομάδα, ενώ έχω μαγειρέψει απλά επειδή του αρέσει καλύτερα το φαγητό απέξω. Το ξέρει ότι ζηλεύω, το ξέρει ότι πολλές φορές δεν μπορώ να κρατηθώ γιατί το σώμα μου πλέον έχει μάθει να μη στερείται αλλά δεν μπορεί να κάνει μια υποχώρηση.
Οι υποψίες ότι ο άντρας μου με κερατώνει
Αυτός πάντα ήταν αδύνατος και όσο και να φάει θα παραμείνει αδύνατος. Μου λέει λοιπόν, ότι δε μπορεί να μείνει αυτός νηστικός επειδή εγώ αποφάσισα να κάνω διατροφή. Έτσι μέσα στον μήνα κάνω και μερικές “κλεψιές” που με φέρνουν πίσω.
Αν ήμουν 17 ετών, αυτές οι κλεψιές δεν θα μετρούσαν τόσο. Στα 33 όμως, το να χάσεις κιλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, στον κόσμο. Προσπάθησα να του κάνω συζητήσεις όλον αυτόν τον καιρό. Γιατί δεν με πλησιάζει, γιατί δεν έχει το ίδιο πάθος με πριν.
Εκείνος μου λέει ότι είναι στο μυαλό μου, ότι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με αυτά. Μερικές φορές όμως πάνω στα νευρά του με έχει προσβάλλει. Μου λέει ότι για να έχει όρεξη να με πλησιάσει αλλιώς, θα πρέπει και ‘γω να περιποιούμαι περισσότερο τον εαυτό μου. Εκτός από τα κιλά όμως, όλα τ’ άλλα τα έχω στην εντέλεια.
Φοράω τις κρέμες μου, είμαι πάντα αποτριχωμένη και μπανιαρισμένη. Δεν είμαι από τις γυναίκες που κυκλοφορώ μέσα στο σπίτι με έναν απεριποίητο κότσο και ένα ζευγάρι σκισμένες κάλτσες. Μάλλον όμως τα κιλά, ήταν αρκετά για να νιώθει ότι τον απωθώ σαν γυναίκα.
Τους τελευταίους τρεις μήνες τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Με αγγίζει όλο και πιο σπάνια και σχεδόν τον παρακαλάω γι’ αυτό. Συνεχώς είναι με ένα κινητό στο χέρι – ακόμη και όταν τρώμε – ενώ χαμογελάει μόνο όταν βλέπει ή παίζει με το παιδί. Μερικές φορές έχω αντιληφθεί κάτι περίεργα τηλεφωνήματα το βράδυ.
Δεν αφήνει ποτέ το κινητό μόνο του όμως οπότε κι εγώ δεν έχω χρόνο να το κοιτάξω. Ακόμη και μέσα στο μπάνιο το έχει μαζί. Δεν είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά. Για ποιον λόγο να κουβαλάς το κινητό σου ακόμη και όταν κάνεις μπάνιο; Τι έχεις να κρύψεις;
Τι να κάνω;
Είμαι σχεδόν βέβαιη ότι υπάρχει κάποια άλλη στη ζωή του. Δεν ξέρω πόσο σοβαρό είναι. Δεν ξέρω αν είναι μια περιπέτεια της στιγμής. Ξέρω όμως ότι η ψυχολογία μου έχει πέσει πολύ. Έχω τις προσωπικές μου ανασφάλειες που έρχεται να μου τις κάνει πιο έντονες.
Έχω ένα παιδί που κλαίει, έχει ανάγκες, αρρωσταίνει και όσο βοηθητικός και να είναι το 80% των ευθυνών έχει πέσει πάνω μου. Έχω την δουλειά μου, στην οποία προσπαθώ να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ, παρόλο που το μυαλό μου από τα τόσα προβλήματα ταξιδεύει συνεχώς.
Έχω τις δουλειές του σπιτιού. Που κάθε μέρα μαζεύω το σπίτι και κάθε βράδυ το βλέπω πάλι ατακτοποίητο. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Δεν έχω χρόνο να νιώσω γυναίκα και ο άντρας που είπε ότι θα με στηρίζει ότι και να γίνει, αποφάσισε να με κάνει πέρα γιατί δεν είμαι η κοκέτα που γνώρισε.
Θα μπορούσε να με είχε συζητήσει. Θα μπορούσε να με είχε βοηθήσει, έτσι ώστε να βρω χρόνο να πάω γυμναστήριο. Στη τελική, τώρα είναι τα κιλά, αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι οι ρυτίδες και στα 80 μπορεί να είναι τα δόντια, που θα μου έχουν πέσει.
Δεν θέλω να ξέρω ότι ο σύζυγός μου, με θέλει μόνο για την εξωτερική μου εμφάνιση και όταν κάτι πάει λάθος με αυτή, θα φεύγει.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να χωρίσω όταν έχω ένα μικρό παιδί να μεγαλώσω. Το έφερα στον κόσμο με την προϋπόθεση να ζήσει σε μια ευτυχισμένη και ενωμένη οικογένεια. Και ο σύζυγος μου το κάνει δύσκολο έως και ακατόρθωτο αυτό το όνειρο. Τι θα κάνατε στη θέση μου;
Cover photo via: funpage.gr
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
