Υπόθεση Ζωή Δαλακλίδου: Το ΟΧΙ που έγινε αφορμή για ένα φρικτό τέλος
Η έμφυλη βiα είναι καθημερινότητα στην ελληνική κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια. Η πατριαρχεία έχει “ποτίσει” με το δηλητήριό της, τις ζωές των γυναικών ακόμη και σήμερα. Ζούμε σε μία κοινωνία, σε έναν κόσμο, που μέχρι και σήμερα όταν μαθαίνει για βiασμους δεν καταδικάζει το έγκλημα, αλλά ψάχνει να βρει τι φορούσε το θύμα που βiάστηκε.
Τα θύματα βiασμού είναι πολλά. Ακόμη περισσότερα είναι και τα θύματα βiασμού που δεν βρήκαν ποτέ το κουράγιο να αποκαλύψουν αυτό που τους συνέβη, επειδή φοβήθηκαν την κατακραυγή. Ζούμε σε μία χώρα που την κατακραυγή την φοβάται το θύμα και όχι ο θύτης.
Διαβάστε ακόμη Δακρύσαμε από συγκίνηση: Το Λαμπραντόρ που δεν εγκαταλείπει το παιδί με αυτισμό ούτε στο νοσοκομείο! (φωτό)
“Άμα τα βγάλει όλα έξω, λογικό δεν είναι να την βiάσουν;” “Πρώτα μας ψήνουν καλά καλά και τελευταία στιγμή, μας λένε “όχι” . Λογικό δεν είναι να μην τις ακούσουμε;” “Όλα τα έχουν βαφτίσει βiασμό επειδή ντρέπονται να παραδεχτούν ότι είναι π@ακια” .
Το ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ & αυτόν τον κανόνα τον προσπερνά κάθε βιαστής!
Λοιπόν όχι.Το ντύσιμο μιας γυναίκας δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν άντρα να πάρει το θάρρος να κάνει οτιδήποτε, που δεν του έχει επιτρέψει η ίδια να το κάνει.
Με βάση τα ποσοστά, τα περισσότερα θύματα βiασμού φορούσαν τζιν και φούτερ την ημέρα του βiασμού τους. Και πάλι όμως αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Οι άντρες δεν είναι άβουλα ζώα που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις ορμές τους. Αυτή είναι μια πατριαρχική αντίληψη που αδικεί ακόμη και τους ίδιους τους άντρες.
Μια γυναίκα, μπορεί να θέλει να κάνει κάτι μαζί σου και τελευταία στιγμή να αλλάξει γνώμη. Όπως κι ένας άντρας. Οφείλεις να σεβαστείς την απόφασή της. Μια γυναίκα, μπορεί να έχει όσες εμπειρίες θέλει. Αυτό που η κοινωνία βαφτίζει σαν π@τανακι, είναι στην ουσία μια γυναίκα, που έχει την σεξ0υαλική ζωή του μέσου άντρα.
Το ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ & αυτόν τον κανόνα τον προσπερνά κάθε βιαστής!
Δυστυχώς οι γονείς μας, μας έλεγαν ότι οι βiαστές είναι αυτοί οι επικίνδυνοι τύποι με την καπαρντίνα, που φωνάζουν “ΚΙΝΔΥΝΟΣ” από μακριά. Δεν είναι έτσι όμως. Biαστής μπορεί να είναι ο άντρας σου, ο σύντροφός σου, ο κολλητός σου, κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο, ο γείτονας που είναι υπεράνω πάσης και υποψίας.
Ο βiαστής μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε δεν σεβαστεί το “όχι” σου γιατί πιστεύει ότι του ανήκεις. Πιστεύει ότι έχεις την υποχρέωση να ενδώσεις στις δικές του ορέξεις. Και μετά σε σκοτώνουν είτε συναισθηματικά είτε σωματικά και η κοινωνία ετοιμάζεται να ρίξει με την σειρά της, τις δικές τις πέτρες.
Κανένας δεν δικαιολογεί τον δολοφ0νο. Κανένας δεν δικαιολογεί τον παιδερáστη. Τον βiαστή όμως θα τον δικαιολογήσουν πολλοί από τους συνανθρώπους μας. Και αυτό μας βάζει σε σκέψεις. Μας βάζει σε σκέψεις για το πόσο αξία έχει η ανθρώπινη ζωή γι’ αυτούς. Πόση αξία έχει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το γυναικείο φύλο.
Ζωή Δαλακλίδου: Στις 28-12-2012 η Ελλάδα είχε “παγώσει”, στο άκουσμα ενός από τα πιο φρικτά εγκλήματα στα χρονικά.
Ζωή Δαλακλίδου: Στις 28-12-2012 η Ελλάδα είχε “παγώσει”, στο άκουσμα ενός από τα πιο φρικτά εγκλήματα στα χρονικά.
Ο καταδικασθείς βίασε την κοπέλα «επειδή του άρεσε», όπως είχε ομολογήσει μετά τη σύλληψή του, και στη συνέχεια την έκαψε για να καλύψει τα ίχνη του.
Ο βιασμός είχε γίνει στον ακάλυπτο χώρο πίσω από την πολυκατοικία όπου διέμενε η οικογένειά της. Της είχε επιτεθεί μόλις εκείνη επέστρεφε από διασκέδαση και είχε βάλει τα κλειδιά στην εξώπορτα του σπιτιού της. Η κοπέλα είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και κακώσεις τόσο στο σώμα, όσο και στο κεφάλι πριν ο δράστης της βάλει φωτιά.
Ούτε ο Ομέρ Βρυώνης δεν συμπεριφέρθηκε έτσι στον Αθανάσιο Διάκο
«Ούτε ο Ομέρ Βρυώνης δεν συμπεριφέρθηκε στον Αθανάσιο Διάκο όπως συμπεριφέρθηκες εσύ στη Ζωή», είπε απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο ο εισαγγελέας, θέλοντας να δώσει έμφαση στις μαρτυρικές στιγμές που έζησε η άτυχη κοπέλα στα χέρια του. Στο δικαστήριο ήταν παρόντες ο πατέρας και τα αδέλφια της κοπέλας. Η μητέρα της ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να παραστεί και να αντικρίσει τον φονιά του παιδιού της.
Συντετριμμένος ο πατέρας της Ζωής πλησίασε τον Παπάζογλου, έσκυψε και του είπε: «Δεν αξίζεις όχι μόνο το βλέμμα μου, αλλά ούτε και το σάλιο μου».
Ο κατηγορούμενος κατά τη διάρκεια της απολογίας του ισχυρίστηκε πως εκείνο το βράδυ είχε βγει να διασκεδάσει και είχε πιει μόνος του ένα λίτρο τσίπουρο.
Στην επιστροφή συνάντησε τη Ζωή, την πείραξε, εκείνη του ζήτησε να την αφήσει ήσυχη. Από εκεί και μετά, όπως είπε, δεν θυμάται τα όσα φρικτά ακολούθησαν.
«Παίρνοντας βενζίνη από ένα μηχανάκι, την περιέλουσα με βενζίνη και της έβαλα φωτιά. Ήταν το τραγικό μου λάθος», είχε πει τον Δεκέμβριο του 2012.
Σε όλη τη διάρκεια της δίκης ο κατηγορούμενος είχε σκυμμένο το κεφάλι. Λίγο πριν την τελική ετυμηγορία το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν μία συγγνώμη.
Ο εισαγγελέας του είπε: «Δεν μπορεί μία συγγνώμη να αποζημιώσει την οικογένεια της Ζωής και να φέρει πίσω τη Ζωή».
Το δικαστήριο διατήρησε στον κατηγορούμενο την αρχική ποινή των ισοβίων, ενώ δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό.
Η άτυχη κοπέλα, η οποία έμενε στη Θεσσαλονίκη, είχε πάει στην Ξάνθη για να περάσει με τους γονείς της, τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Δέχθηκε τη δολοφονική επίθεση, την ώρα που επέστρεφε στο πατρικό της, από νυχτερινή διασκέδαση. Με τη φίλη που ήταν μαζί, χωρίστηκαν δύο στενά πάνω από το σπίτι της.
Η αδερφή της Ζωής Δαλακλίδου, έγραψε ένα κείμενο μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook. Ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί. Μετά την στυγερή δολ0φονία που ακολούθησε τον βiασμό της αγαπημένης της αδερφής, το κείμενο αυτό είναι γροθιά στο στομάχι.
Διαβάστε παρακάτω:
“Ξάνθη 27 Δεκεμβρίου 2012 η αδερφή μου Ζωή Δαλακλίδου δέχεται επίθεση επειδή ΑΡΝΉΘΗΚΕ το οτιδήποτε. Επειδή δεν έφτανε αυτό, ο βiαστής για να καλύψει τα ίχνη του την περιλούζει με βενζίνη και της βάζει φωτιά με αποτέλεσμα να τη σκoτώσει.
18 Νοεμβρίου 2013 γίνεται το δικαστήριο: ομολογεί αφού πρώτα ήθελε να εξεταστεί από ψυχολόγο μήπως και δεν γίνει ποτέ το δικαστήριο, αφού έχει δηλώσει ότι ήταν μεθυσμένος αλλά μπόρεσε να κάνει όλες τι διαδικασίες, δηλώνει μετανιωμένος, ζητάει συγνώμη από την οικογένεια μας και κατά δικάζεται με τις κατηγορίες του Βiασμού, της Ανθρωποκτoνίας με πρόθεση, του Εμπρησμού, της Διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
9 Απριλίου 2019 γίνεται το εφετείο: Μια ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλια της, αφού έχει πάρει αναβολή μια εβδομάδα πριν λόγω κωλύματος που επικαλέστηκε η πλευρά του κατηγορουμένου. Γίνεται επανάληψη της ομολογίας του, αυτή τη φορά πιο χαλαρός. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν το ίδιο: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
15 Ιανουαρίου 2020 αίτηση αναίρεσης: Κατέθεσε ο δικηγόρος του στον Άρειο Πάγο. Ο καταδικασμένος για τη δολoφονία υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος, το δικαστήριο του όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.
6 Οκτωβρίου 2020: θα γίνει για ακόμη μια φορά δικαστήριο. Για 3η φορά θα πρέπει να το ζήσουμε από την αρχή. Για 3η φορά θα πρέπει να μιλήσουμε για την αδερφή μας, να φυλάξουμε τη μνήμη της, τη ψυχή της. Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της.
Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε. Είναι όμως αυτός εδώ με όλα τα δικαιώματα να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του.
Και η Ζωή Δαλακλίδου της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο ΟΧΙ.
Σε αυτό το ΟΧΙ που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστής, βiαστής, ομοφοβικός, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών».
Δείτε όλες τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο daddy-cool.gr
