Λένα Γατσή
Όταν η ατομική ανευθυνότητα αλλά και η έλλειψη κρατικών μηχανισμών καταστρέφουν το περιβάλλον. Φωτιές στα δάση που καίνε κάθε χρόνο στην Ελλάδα, μολυσμένες ακτές και μοβ μέδουσες που δεν ήρθαν από μόνες τους.
Κάθε χρόνο στην Ελλάδα ξεσπούν φωτιές σε διάφορα σημεία της χώρας και οι περισσότερες από αυτές βγαίνουν εκτός ελέγχου. Άνθρωποι χάνουν τις περιουσίες τους, χωράφια και δάση καταστρέφονται, ζώα καίγονται ζωντανά, ανθρώπινες ζωές χάνονται. Όσων αφορά το περιβάλλον το κράτος, τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, αφού δεν πάρθηκαν οι σωστές αποφάσεις και δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι κρατικοί μηχανισμοί μέριμνας. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης όμως, το έχουμε σκεφτεί;
Άλλο ένα Καλοκαίρι που πυρκαγιές ξέσπασαν στη χώρα. Άλλο ένα Καλοκαίρι που η πυροσβεστική δεν είχε τα κατάλληλα “όπλα” και τον απαραίτητο αριθμό εργαζομένων για να τις κατασβήσει. Οι θάλασσες βασανίζονται από την υπεραλίευση και το κράτος για άλλη μία χρονιά δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης.
Μερικές σκέψεις με αφορμή την πυρκαγιά που ξέσπασε λίγα 24ωρα πριν στην Πάτρα αλλά και για τις φωτιές που έκαψαν το νησί μου την Εύβοια. Το ζήτημα της υπεραλίευσης και τελικά ποιες είναι οι ευθύνες του λαού και ποιες οι ευθύνες του κρατικού μηχανισμού, σχετικά με την περιβαλλοντική καταστροφή; Διαβάστε παρακάτω:
Η έλλειψη κρατικών μηχανισμών
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ακούω κάθε Καλοκαίρι στις ειδήσεις για πυρκαγιές που ξεσπούν σε ανύποπτο χρόνο, καίνε δάση, καίνε περιουσίες, καίνε ζώα, καίνε ακόμη και ανθρώπους. Κάθε Καλοκαίρι ξέρεις και ξέρω ότι οι ειδήσεις για πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις, θα κατακλύσουν τα social media κάθε χρόνο με ανθρώπους να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια, τόσο για να σώσουν τις περιουσίες τους, όσο και τις ζωές τους.
Κάθε χρόνο, αντί για μπάνια και παγωτά, μετράμε τις εκτάσεις καμένης γης, τα ζώα που ξεψύχησαν με τον πιο φρικτό και άδικο τρόπο, τους ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους εγκλωβισμένοι σε σπίτια, αυλές και παραλίες. Με αγανάκτηση σκεφτόμαστε “για πόσο ακόμα; Πού είναι οι αρμόδιοι; Γιατί η φωτιά πρέπει να σταματάει κάθε φορά στη θάλασσα;“.
Το ίδιο ρωτώ κι εγώ. Φέτος το Καλοκαίρι κάηκε η Χίος, η Πάτρα, η Ζάκυνθος, η Πρέβεζα και πόσα ακόμη μέρη και περιοχές natura.Oι καταστροφές για άλλη μία φορά ήταν ανυπολόγιστες. Κι ένα μάτσο πυροσβέστες με πενιχρά μέσα, με αεροπλάνα και πυροσβεστικά οχήματα παλιάς τεχνολογίας ή λίγα σε αριθμό προσπάθησαν για άλλη μία χρονιά να σώσουν ό,τι δεν σώζεται.
Η χώρα χρειάζεται ξεκάθαρα πρόσληψη περισσότερων πυροσβεστών. Οι άνθρωποι θυσιάζουν τους εαυτούς τους κάθε χρόνο, όμως χρειάζονται βοήθεια. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση των εξοπλισμών της. Χρειάζεται περισσότερα μέτρα προστασίας, περισσότερα πυροσβεστικά οχήματα στα δάση που να μπορούν να επέμβουν δυναμικά σε περίπτωση που κάποια φωτιά ξεσπάσει σε ανύποπτο χρόνο, πριν προλάβει να εξαπλωθεί.
Πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά δυστυχώς δεν είναι. Και από την μία βλέπουμε τους πολίτες να πίνουν τον καφέ τους με χάρτινο καλαμάκι, να βομβαρδίζονται με πληροφορίες για την κλιματική αλλαγή, την αξία της ανακύκλωσης, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, την εξοικονόμηση ενέργειας, την συμπεριφορά τους στις παραλίες και στα δάση τους καλοκαιρινούς μήνες και από την άλλη βλέπουμε έναν κρατικό μηχανισμό να δυσλειτουργεί.
Σίγουρα μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες. Όμως το πρόβλημα δε θα λυθεί με το να πίνω από εδώ και πέρα τον φραπέ μου με χάρτινο καλαμάκι. Ούτε με το να χρεώνομαι την πλαστική σακούλα. Αυτά είναι ημίμετρα και όχι μέτρα. Ημίμετρα, που θα είχαν την αξία τους, αν ζούσαμε σε έναν κόσμο που τα δάση και οι ακτές θα προφυλάσσονταν επαρκώς.
Που οι πυροσβέστες θα ήταν περισσότεροι σε αριθμό, που ο εξοπλισμός μας θα ήταν επαρκής. Που στο σχολείο η αξία της ανακύκλωσης και της οικολογίας, δεν θα ήταν απλά μία παρένθεση μέσα στη σχολική χρονιά, αλλά πραγματικό μάθημα με θεωρητικές και πρακτικές προεκτάσεις. Αν όλα αυτά δεν συμβούν, το χάρτινο καλαμάκι θα είναι απλά μία αφορμή για γκρίνια…
Εσύ τί έκανες;
Δεν μου αρέσει να κουνάω το δάχτυλο και να αναθέτω ευθύνες στον λαό που δεν του αναλογούν. Δεν γίνεται ο απλός κόσμος να αποκτήσει οικολογική συνείδηση από το πουθενά και χωρίς τα κατάλληλα ερεθίσματα. Και σίγουρα δεν ευθύνομαι εγώ κι εσύ για τα εργοστάσια που μολύνουν τα ποτάμια και τις θάλασσες, για την υπεραλίευση που δεν την κάνει ο απλός ψαράς αλλά οι μεγάλες πολυεθνικές, για το ότι οι φωτιές στα δάση κάθε χρόνο σταματούν να καίνε επειδή πολύ απλά δεν έμεινε κάτι άλλο για να κάψουν.
Παρόλα αυτά ας παραδεχτείς κι εσύ κι εγώ ότι θα μπορούσαμε σε απλά πράγματα να κάνουμε την διαφορά. Γιατί αν θες να κάνεις επανάσταση ξεκινάς από τον εαυτό σου. Κι αν θες να δεις την αλλαγή στον κόσμο αρχικά να αλλάζεις εσύ. Πηγαίνεις στη παραλία να κάνεις το μπάνιο σου. Γιατί πρέπει οι γόπες σου να θάβονται στην άμμο; Γιατί πρέπει τα σκουπίδια σου να αφήνονται όπως να ‘ναι στην ακρογιαλιά;
Σκουπίδια που θα καταλήξουν με τον καιρό και τα κύματα μέσα στη θάλασσα. Γιατί πρέπει να πετάς το αναμμένο τσιγάρο σου από το παράθυρο ενώ περνάς μέσα από δασικές εκτάσεις; Τασάκι το αυτοκίνητο έχει κι αν δεν έχει, μπορείς να πάρεις ένα από το σπίτι σου. Το ποτήρι με τον καφέ δεν χρειάζεται να μείνει για μία ζωή θαμμένο στην παραλία. Όπως το έφερες, παρ’ το πίσω και πέτα τον στον κοντινότερο κάδο.
Γιατί βαριέσαι να ανακυκλώσεις; Φυσικά όλα αυτά δεν θα φέρουν την αλλαγή, ούτε θα αποτρέψουν την κλιματική αλλαγή. Όμως θα διαμορφώσουν συνειδήσεις. Θα διαμορφώσουν την δική σου συνείδηση. Και ίσως να αποτρέψουν μερικά γεγονότα από το να συμβούν.
Οι τσούχτρες δεν…φύτρωσαν στις ελληνικές παραλίες
Οι τσούχτρες φέτος έχουν μετατρέψει σε εφιάλτη το μπάνιο πολλών από εμάς. Οι περισσότεροι, κυκλοφορούν πλέον στη θάλασσα με απόχη για παν ενδεχόμενο και δεν ξεχνούν να έχουν μαζί τους κορτιζονούχες αλοιφές, αντιισταμινικά και αμμωνία. Παρόλα αυτά οι τσούχτρες δεν πολλαπλασιάστηκαν έτσι απλώς.
Η υπεραλίευση τις πολλαπλασίασε. Διότι όταν αφανίζεις ψάρια που τρώνε άλλα ψάρια και θαλάσσιους οργανισμούς, αυτά τα άλλα ψάρια και οι θαλάσσιοι οργανισμοί πολλαπλασιάζονται. Δεν τα λέω εγώ, τα είχε πει ο Δαρβίνος αιώνες πριν. Τα πάντα σε αυτή τη Γη βρίσκονται για κάποιον λόγο. Όταν λοιπόν είδη εξαφανίζονται άλλα είδη βγαίνουν στην επιφάνεια και πολλαπλασιάζονται.
Διαταράσσεται ολόκληρο το θαλάσσιο οικοσύστημα. Γι’ αυτό τα ψάρια φέτος δεν υπάρχουν στις λαϊκές κι αν υπάρχουν είναι απλησίαστα. Γιατί πολύ απλά…δεν βρίσκονται σε αφθονία στη θάλασσα! Τί γίνεται λοιπόν με την υπεραλίευση; Γιατί άνθρωποι σε μικρά νησιά αναγκάζονται να τοποθετούν μεγάλες κοτρόνες στον βυθό για να σταματήσουν την πορεία των τρατών και των δικτιών τους;
Γιατί για άλλη μία φορά ο απλός κόσμος καλείται να βρει λύσεις για ένα θέμα που αφορά το κράτος της χώρας αλλά και τα παγκόσμια κράτη γενικά; Δεν φταίνε οι τσούχτρες που έχουν γεμίσει τις ακτές. Ούτε ο ερασιτέχνης ψαράς με το καλάμι του, είναι η αιτία της υπεραλίευσης. Όμως δυστυχώς στον κόσμο που ζω και υπάρχω 28 χρόνια, το κέρδος είναι πιο πάνω από την ανθρώπινη ζωή και την ποιότητά της.
Όμως το κέρδος από ένα σημείο και μετά θα σας είναι άχρηστο, όταν δεν θα έχετε ψάρι να φάτε, δε θα μπορείτε να κολυμπήσετε στη θάλασσα και δεν θα έχετε δέντρο να βάλετε το κεφάλι σας από κάτω. Τώρα από εκεί και πέρα, εγώ θα συνεχίσω να πίνω τον καφέ μου με χάρτινο καλαμάκι και θα πληρώνω 4 λεπτά την σακούλα στο σούπερ μάρκετ. Λογικά αυτό…θα λύσει το πρόβλημα.
Τσέκαρε κι αυτά τα άρθρα για το περιβάλλον που θα αποτελέσουν σίγουρα τροφή για σκέψη:
Πνίγονται στο πλαστικό οι ελληνικές παραλίες – 925 σκουπίδια ανά 100 μέτρα
Σε κίνδυνο τα ελληνικά δάση από τις πυρκαγιές το Καλοκαίρι – Οδηγίες για να τα προστατεύσουμε
Περιβάλλον & Βιωσιμότητα: Πώς πως να μειώσεις τη χρήση πλαστικού στο σπίτι χωρίς να δυσκολευτείς
Διαβάστε όλα τα άρθρα για το Περιβάλλον στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.