Έλενα Τριανταφύλλου
Βρίσκεται το σύμπαν μας μέσα σε μία Μαύρη Τρύπα; Τί υποστηρίζουν οι επιστήμονες σχετικά με αυτήν την διαδεδομένη θεωρία; Αναλυτικά οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες.
Νέα επιστημονική έρευνα αποδεικνύει θεωρητικά ότι μπορεί ο Σύμπαν μας να υπάρχει ήδη μέσα σε μία Μαύρη Τρύπα. Τελικά ισχύει αυτό; Τί υποστηρίζει η συγκεκριμένη έρευνα; Θα δούμε τί είναι οι μαύρες τρύπες, με ποιον τρόπο λειτουργεί το Σύμπαν και ο γαλαξίας αλλά και γιατί η συγκεκριμένη θεωρία έχει απήχηση.
Το Σύμπαν αποτελεί ακόμη ένα μεγάλο μυστήριο για την ανθρωπότητα ακόμη κι αν η επιστημονική κοινότητα έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια. Μία νέα επιστημονική έρευνα λοιπόν υποστηρίζει ότι μπορεί το Σύμπαν να υπάρχει ήδη μέσα σε μία Μαύρη Τρύπα; Πού βασίζεται αυτή η θεωρία; Θα μπορούσε να ισχύει; Διαβάστε παρακάτω:
Τελικά ζούμε σε Μαύρη Τρύπα;
Τί είναι οι Μαύρες Τρύπες;
Οι Μαύρες Τρύπες είναι περιοχές όπου ο χωροχρόνος έχει καμπυλωθεί τόσο πολύ που πρακτικά καμία πληροφορία δεν μπορεί να δραπετεύσει από αυτές. Σε μία πιο απλή μορφή της, μία μαύρη τρύπα είναι μία κούφια σφαίρα που στο κέντρο της έχει ένα σημείο άπειρης πυκνότητας.
Το σημείο αυτό το ονομάζουμε μοναδικότητα και θεωρητικά, όλη η ύλη που απορροφά η μαύρη τρύπα καταλήγει πάντα σε αυτό το σημείο. Από την άλλη η σκοτεινή περίμετρος της μαύρης τρύπας είναι ο ορίζοντας γεγονότων. Από την στιγμή που ένα σώμα διαβεί τον ορίζοντα αυτόν δεν έχει πια καμία δυνατότητα να βγει από την μαύρη τρύπα.
Τί ξέρουμε για το Σύμπαν;
Καταρχάς γνωρίζουμε ότι διαστέλλεται εδώ και 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν λοιπόν πάμε πίσω, στις απαρχές του Σύμπαντος, θα δούμε ότι όλα όσα βλέπουμε σήμερα στον κόσμο βρίσκονταν κάποτε σε μία απειροστά μικρή περιοχή, με τεράστια θερμοκρασία και πυκνότητα που έτεινε στο άπειρα. Δηλαδή όλα προήλθαν από μία μοναδικότητα.
Επίσης μέχρι τώρα ξέρουμε ότι το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε έχει διάμετρο 93.000.000.000 ετών φωτός. Πέρα από αυτή την απόσταση είναι αδύνατο να αντλήσουμε πληροφορίες γιατί το φως των πιο απομακρυσμένων περιοχών δεν έχει προλάβει ακόμη να έρθει σε εμάς. Αρά, κατά μία έννοια η περίμετρος του παρατηρήσιμου Σύμπαντος είναι σήμερα ένας ορίζοντας γεγονότων για εμάς.
Οι…ύποπτες ομοιότητες σύμφωνα με τους επιστήμονες
Αυτές οι δύο ομοιότητες που έχει το Σύμπαν με τις μαύρες τρύπες ίσως να μην λένε και πολλά από μόνες τους. Όμως ξέρουμε ότι οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να γίνει μαύρη τρύπα αν συμπιεστεί αρκετά. Για παράδειγμα αν θέλαμε να κάνουμε τον Ήλιο μας μαύρη τρύπα θα έπρεπε να περιορίσουμε τη μάζα του σε μία σφαίρα διαμέτρου 6 χιλιομέτρων. Από την άλλη ο πλανήτης Δίας θα μετατρεπόταν σε μαύρη τρύπα αν τον συμπιέζαμε μέσα σε μία σφαίρα διαμέτρου 5,6 μέτρων.
Ενώ η Γη θα έπρεπε να περιοριστεί σε μόλις 18 χιλιοστά. Σύμφωνα λοιπόν με επιστημονικά δεδομένα, το σύμπαν δεν χρειάζεται να συμπιεστεί ώστε να γίνει μαύρη τρύπα. Μπορεί να φαίνεται απίστευτο αλλά μία μαύρη τρύπα με τη μάζα του παρατηρήσιμου σύμπαντος θα ήταν τόσο μεγάλη όσο και το παρατηρήσιμο σύμπαν. Πρόσφατα μάλιστα δημοσιεύθηκε μία μελέτη που πυροδότησε μία συζήτηση σχετικά με το αν το σύμπαν μας είναι το εσωτερικό μίας μαύρης τρύπας.
Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήσεις που έκανε το διαστημικό τηλεσκόπιο του James Webb έδειξαν ότι σε ένα δείγμα 264 αρχαίων γαλαξιών, τα 2/3 από αυτούς περιστρέφονται αντίθετα από την περιστροφή του Γαλαξία μας και το 1/3 σύμφωνα με την περιστροφή του Γαλαξία μας.
Αυτό μπορεί να μοιάζει παράδοξο γιατί παραβιάζει μία βασική κοσμολογική αρχή που σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι το Σύμπαν πρέπει να μοιάζει ίδιο σε όποια κατεύθυνση κι αν το κοιτάξουμε. Υπό κανονικές συνθήκες δηλαδή η κατεύθυνση περιστροφής των γαλαξιών θα έπρεπε να είναι μοιρασμένη με τους μισούς γαλαξίες να περιστρέφονται προς τη μία κατεύθυνση και τους άλλους μισούς προς την άλλη.
Πώς λοιπόν υπάρχει προτιμητέα κατεύθυνση περιστροφής των γαλαξιών; Η απάντηση ίσως και πάλι βρίσκεται στις μαύρες τρύπες. Πιο συγκεκριμένα, οι μαύρες τρύπες σχηματίζονται όταν ένας περιστρεφόμενος αστέρας καταρρέει βαρυτικά. Έτσι οι μαύρες τρύπες που προκύπτουν είναι περιστρεφόμενες.
Όμως οι μαύρες τρύπες δεν είναι συμπαγή αντικείμενα αλλά καμπυλώσεις, δηλαδή γούβες μέσα στον χωροχρόνο. Άρα τί είναι αυτό που περιστρέφεται ακριβώς μέσα σε μία περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα; Μα φυσικά, ο ίδιος ο χωροχρόνος! Δηλαδή ολόκληρη η γεωμετρία του χωροχρόνου περιδινίζεται και παρασέρνει τα αντικείμενα.
Αν δηλαδή φανταστείς τον χωροχρόνο σαν σεντόνι στο οποίο πάνω βρίσκονται αστέρες και πλανήτες, το ίδιο το σεντόνι καμπυλώνεται και περιστρέφεται. Οπότε αν οι γαλαξίες έχουν προτιμητέα κατεύθυνση περιστροφής μπορεί να σημαίνει ότι το ίδιο το σύμπαν μας έχει εκ γενετής κάποια εγγενή περιστροφή. Κάτι που ταιριάζει με την υπόθεση ότι το Σύμπαν μας είτε γεννήθηκε από μία μαύρη τρύπα είτε βρίσκεται μέσα σε αυτή.
Η απαγορευτική αρχή και η μοναδικότητα
Στα τέλη του Μάη του 2025 δημοσιεύθηκε μία ακόμη μελέτη που γεννάει ερωτήματα γύρω από τις μαύρες τρύπες και τον Σύμπαν. Οι ερευνητές προέκτειναν την περίφημη απαγορευτική αρχή του Pauli της Κβαντικής Μηχανικής, στον σχηματισμό των μαύρων τρυπών κι έφτασαν έτσι σε κάποια πολύ εντυπωσιακά συμπεράσματα.
Πιο συγκεκριμένα, αυτό που περιγράφεται στη μελέτη, θυμίζει λίγο τις εκρήξεις supernova. Όταν τα καύσιμα ενός υπεργίγαντα αστέρα τελειώσουν, όπως πολύ όμορφα είχε εξηγήσει και ο Astronio, ο αστέρας καταρρέει και όλα τα υλικά του κινούνται προς το κέντρο του. Στη συνέχεια ανακλώνται πάνω στον υπερβολικά πυκνό αστρικό πυρήνα με αποτέλεσμα να διασκορπιστούν προς όλες τις κατευθύνσεις του διαστήματος με μία έκρηξη supernova.
Σύμφωνα λοιπόν με την μελέτη, κατά τη κατάρρευση ενός αστέρα και τον σχηματισμό μία μαύρης τρύπας δεν καταλήγουν τα πάντα σε μία μοναδικότητα. Αντίθετα η ύλη αντιστέκεται στην περαιτέρω συμπίεση της λόγω μίας νέας απαγορευτικής αρχής, δημιουργώντας πίεσης προς τα έξω. Έτσι, αντί να καταρρεύσουν τα πάντα σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας, η ύλη ανακλάται στην πυκνή κεντρική περιοχή της μαύρης τρύπας και κινείται προς τα έξω.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μαθηματικά της μελέτης αυτής εμφανίζουν τεράστιες ομοιότητες με τη Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης αφού με αφετηρία μία πολύ πυκνή περιοχή, η ύλη άρχισε να μοιράζεται σε έναν ολοένα και μεγαλύτερο χώρο. Για τον κάτοικο της μαύρης τρύπας, το σύμπαν στο οποίο ζει θα ακολουθεί κανονικά τους δικούς του νόμους.
Θα το βλέπει δηλαδή να διαστέλλεται και θα βλέπει σιγά σιγά να σχηματίζονται γαλαξίες, αστέρες και πλανήτες. Βέβαια η μαύρη τρύπα εξακολουθεί να βρίσκεται σε ένα μητρικό Σύμπαν από το οποίο είναι για πάντα αποκομμένη.
Οι αμφιβολίες γύρω από αυτήν την θεωρία
Ένα από τα πιο βασικά προβλήματα αυτής της υπόθεσης είναι ότι είναι αρκετά θεωρητική. Δηλαδή δεν εξηγεί με άμεσο τρόπο αλλά και με έναν τρόπο που θα μπορούσε να επαληθευτεί, φαινόμενα όπως η επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος που παρατηρούμε στο σήμερα. Επίσης σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα το Σύμπαν δεν έχει αυστηρά καθορισμένο ορίζοντα γεγονότων για όλους τους παρατηρητές.
Οπότε, άλλο παρατηρήσιμο σύμπαν έχουμε εμείς εδώ κι άλλο παρατηρήσιμο Σύμπαν κάποιος παρατηρητής σε κάποιον μακρινό γαλαξία. Επίσης, τα σύνορα του παρατηρήσιμου σύμπαντος μεταβάλλονται με τον χρόνο. Η μελέτη προβλέπει ότι ο χωροχρόνος σε μία τέτοια μαύρη τρύπα – σύμπαν έχει μία μικρή αλλά μη μηδενική καμπυλότητα.
Κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει επαληθευτεί. Επίσης, η ύπαρξη μίας τέτοια πρόβλεψης είναι κάτι πολύ θετικό αφού καθιστά τη θεωρία διαψεύσιμη και άρα επιστημονική. Κι αν η ιδέα μίας νέας απαγορευτικής αρχής που εμποδίζει την κατάρρευση της ύλης ακούγεται αυθαίρετη, σύμφωνα με τον Astronio πρέπει να η ιδέα ενός σημείου άπειρης πυκνότητας δεν έχει φυσικό νόημα και είναι πολύ πιο ενοχλητική για τους Φυσικούς.
Όσων αφορά την ασύμμετρη περιστροφή των Γαλαξιών, μία εναλλακτική και απλούστερη εξήγηση που δίνεται και στην ίδια τη μελέτη, είναι ότι ίσως οι μετρήσεις των περιστροφών των γαλαξιών να επηρεάζονται από την περιστροφή του δικού μας Γαλαξία. Κι έτσι, δημιουργείται σε εμάς η ψευδαίσθηση της προτιμώμενης περιστροφής των γαλαξιών.
Προκύπτουν βέβαια και κάποια φιλοσοφικά παράδοξα: Αν είμαστε μέσα σε μια μαύρη τρύπα, τότε σημαίνει ότι γύρω από αυτή τη μαύρη τρύπα υπάρχει ένα μητρικό μεγάλο Σύμπαν μέσα στο οποίο ανήκουμε. Και σε αυτό το μεγάλο Σύμπαν θα υπάρχουν κι άλλες μαύρες τρύπες, οι οποίες θα είναι επίσης μικρά σύμπαντα.
Αν όμως κάθε μαύρη τρύπα είναι ένα σύμπαν, τότε οι μαύρες τρύπες που είναι μέσα στο δικό μας σύμπαν, είναι στην ουσία σύμπαντα μέσα σε σύμπαντα. Τα οποία θα έχουν τις δικές τους μαύρες τρύπες-σύμπαντα… Δημιουργείται έτσι μια άπειρη ακολουθία μαύρων τρυπών-συμπάντων, η οποία δεν τελειώνει ποτέ και θυμίζει λίγο την ακολουθία προσομοιωμένων κόσμων στην υπόθεση της προσομοίωσης.
Φυσικά, τίποτα δεν αποκλείει ο κόσμος να είναι πράγματι τόσο παράξενος. Άλλωστε και οι σύγχρονες εξηγήσεις για τη γέννηση του Σύμπαντος δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχει ένας φυσικός μηχανισμός που γεννά πολλά σύμπαντα.
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι τι συμβαίνει όταν μια μαύρη τρύπα απορροφά κι άλλα υλικά; Μεγαλώνει το σύμπαν; Επίσης, τι συμβαίνει όταν δύο μαύρες τρύπες συγχωνεύονται σε μια μεγαλύτερη μαύρη τρύπα;
Σχηματίζεται ένα μεγαλύτερο σύμπαν ή μεταβάλλονται τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά δύο ανεξάρτητων συμπάντων; Θα μπορούσε κάτι τέτοιο άραγε να εξηγήσει τη σκοτεινή ενέργεια, την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος και τη σκοτεινή ύλη; Και κάπως έτσι μπαίνουμε στον αβέβαιο χώρο της εικασίας… Σας άρεσε αυτό το άρθρο; Μπορείτε να τσεκάρετε και τον πλανήτη που βρέχει…σίδερο!
Σχετικά άρθρα:
- Ρωτήσαμε το chat gpt πότε θα έρθει το τέλος του κόσμου και μας έδωσε ακριβή ημερομηνία
- Η τηλεπάθεια αποδείχθηκε μέσω της νευροεπιστήμης – Όταν δύο άνθρωποι συγχρονίζουν την σκέψη τους
- Τελικά πώς δημιουργήθηκαν οι πλανήτες; – Νέα δεδομένα έρχονται στο φως της δημοσιότητας
Όλα τα άρθρα για την Επιστήμη στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.