Για πολλούς ανθρώπους ο προορισμός του ανθρώπου είναι η οικογένεια και τα παιδιά. Είτε στο άμεσο, είτε στο έμμεσο μέλλον τους, όνειρο είναι να κάνουν μία δεμένη και ευτυχισμένη οικογένεια με παιδιά. Ορισμένοι, δίνουν στην αρχή περισσότερο έμφαση στη καριέρα τους και στη συνέχεια προχωρούν στο επόμενο βήμα.
Υπάρχει και μια κατηγορία ανθρώπων, που ενώ θέλουν πολύ να κάνουν τα δικά τους παιδιά, οι σύντροφοί τους διαφωνούν. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό δίλημμα αφού στην Ελλάδα του 2020 ένας άνθρωπος, ως επί το πλείστον αποφασίζει να ανεβεί τα σκαλιά της Εκκλησίας ή να περάσει τις πόρτες του Δημαρχείου, από αγάπη και όχι από προξενιό.
Δεν είναι λοιπόν εύκολο να πάρεις την απόφαση να χωρίσεις από έναν άνθρωπο που αγαπάς και έχετε χημεία σε όλα τα υπόλοιπα, επειδή διαφωνείτε στο ζήτημα των παιδιών. Από την άλλη, η ανάγκη σου να κάνεις παιδιά δεν είναι μια ανάγκη που μπορεί να περάσει στα “ψιλά γράμματα” των σκέψεών σου. Είναι ουσιαστική.
Μια αναγνώστρια του Daddy-Cool.gr αντιμετωπίζει αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Παντρεύτηκε πρόσφατα και ενώ θέλει να φέρει στον κόσμο το δικό της παιδί, ο σύζυγός της δεν της το επιτρέπει διότι εκείνος απέκτησε παιδιά από τον προηγούμενο γάμο του. Η αναγνώστρια βρίσκεται σε πολύ μεγάλο δίλημμα και ζητάει την συμβουλή μας. Διαβάστε παρακάτω:
Είμαι 36 χρονών και με τον σύζυγό μου παντρευτήκαμε πριν ενάμιση χρόνο. Υπάρχει αληθινή αγάπη μεταξύ μας και είναι ο πρώτος μου γάμος. Θέλω να πιστεύω και ο τελευταίος. Είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα.
Δείχνει σε όλα κατανόηση, είναι υποστηρικτικός, έχει μια φοβερή ικανότητα να με ηρεμεί ακόμη και όταν το άγχος μου νιώθω να με πνίγει. Παρόλα αυτά, διαφωνούμε σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, που πίστεψα ότι μετά τον γάμο θα λυνόταν, όμως δεν βλέπω καμία τέτοια πρόθεση από μεριάς του.
Ο σύζυγός μου ήταν αρκετά χρόνια παντρεμένος πριν να γνωρίσει εμένα. Απέκτησε από τον πρώτο του γάμο ένα αγoρι με το οποίο τα πηγαίνουμε πολύ καλά. Άλλωστε, δεν προσπάθησα ποτέ να συγκριθώ με την μητέρα του και προσπαθούσα πάντα να τηρώ τους κανόνες που επέβαλλαν οι γονείς του.
Όσο κι αν αγαπώ το δικό του παιδί όμως, δεν παύει να είναι δικό του παιδί. Τα χρόνια περνούν και ξέρω ότι δεν έχω τα περιθώρια να περιμένω. Ακόμη κι αν δεν καταφέρω να αποκτήσω όμως τα δικά μου παιδιά, θα ήθελα ακόμη και να υιοθετήσω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω ανάγκη να δώσω την αγάπη μου σε έναν άνθρωπο. Να γίνω μάνα.
Εκείνος, μου λέει ότι δεν έχει ανάγκη να κάνει άλλα παιδιά γιατί έχει τον γιo του. Σε μερικούς τσακωμούς μας μάλιστα, μου τονίζει ότι από την αρχή είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του και ότι εγώ επέλεξα να μείνω μαζί του. Δεν έχει άδικο. Παρόλα αυτά, πίστευα ότι με τον καιρό θα αλλάξει απόψεις. Ήθελα εκείνον για πατέρα του παιδιού μου. Κανέναν άλλον.
Μερικές φορές ξεγελάω τον εαυτό μου ότι δεν με νοιάζει τόσο. Ξεκίνησα να παρέχω υπηρεσίες baby sitting όχι τόσο για τα χρήματα, αλλά για το συναίσθημα ότι προσέχω μερικά παιδιά. Ότι τα βοηθώ να μεγαλώσουν και να μάθουν πράγματα.
Πολλές φορές μάλιστα λέω στον εαυτό μου και στους γύρω μου, ότι τα παιδιά που προσέχω στη δουλειά μου, καλύπτουν το κενό. Όμως δεν είναι το ίδιο. Φυσικά και δεν είναι το ίδιο.
Ακόμη κι αν ήθελα να γίνω η μητριά του παιδιού του, ξέρω ότι ποτέ δεν θα με έβλεπε σαν μητέρα. Μητέρα έχει και εγώ ποτέ δεν θα ήθελα να της πάρω την θέση. Στη καλύτερη των περιπτώσεων να με βλέπει σαν μια πολύ καλή φίλη που αυτό δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ψάχνω από την ζωή μου.
Είχα φανταστεί πολύ διαφορετικά τη ζωή μου. Το συναίσθημα όμως ήρθε και κάλυψε την ανάγκη μου να γίνω μητέρα και τώρα νιώθω ότι με έχει επηρεάσει πολύ ψυχολογικά. Ξεκινάω να έχω κρiσεις πανικού. Η ψυχολογία μου δεν είναι καλή και ο σύζυγός μου πιστεύει ότι είμαι πιεσμένη από την καραντίνα.
Δεν είναι η καραντίνα το πρόβλημα. Ούτε οι άσχημες ειδήσεις που βλέπω σχετικά με τον κορονοϊό. Δεν είναι ότι δεν έχω χόμπι ή ότι αν ήθελα να βρω, θα δυσκολευόμουν. Είμαι μια αρκετά δραστήρια γυναίκα. Είναι ότι σκέφτομαι ότι θα περάσω από αυτή την γη χωρίς να έχω αφήσει έναν άνθρωπο που να με αγαπάει με ανιδιοτέλεια και να τον αγαπάω κι εγώ.
Είναι ο φόβος του μάταιου. Βλέπω τις φίλες μου να έχουν άγχος για τις επιδόσεις των παιδιών τους στο σχολείο, να μιλούν για πάνες και να διαλέγουν τον καλύτερο παιδικό σταθμό κι εγώ δεν έχω να πω τίποτα σχετικά με αυτό. Μόνο να συμβουλεύω σύμφωνα με την εμπειρία μου από το baby-sitting.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να πάρουμε διαζύγιο. Θέλω να μείνουμε για πάντα μαζί. Θέλω όμως να καταλάβει και τις δικές μου ανάγκες και δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό αυτό. Ψάχνω μια λύση από ανθρώπους που είναι έξω από το πρόβλημα και μπορούν να μου πουν μια άποψη, χωρίς συναισθηματική φόρτιση.
Γι’ αυτό αποφάσισα να στείλω μήνυμα στο Daddy-Cool. Το ξέρω ότι πολλές και πολλοί θα μου πείτε ότι ήταν λάθος που ξεκίνησα να κάνω οικογένεια με έναν άνθρωπο που από την αρχή μου είχε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.
Όμως όταν τυφλώνεσαι από το συναίσθημα, πολλές φορές έχεις ψεύτικες ελπίδες ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο για σένα. Από αυτό το συναίσθημα τυφλώθηκα κι εγώ και τώρα βρίσκομαι σε έναν γάμο με καμία προοπτική. Εντάξει, με αγαπάει και τον αγαπάω. Όμως για πάντα θα νιώθω ότι αυτός έχει οικογένεια ενώ εγώ όχι.
Θα ήθελα πολύ να δω τη δική σας συμβουλή αν και θα εκτιμούσα πολύ να ήταν κόσμια. Ξεκίνησα να παρακολουθώ και μερικές συνεδρίες με μια πολύ καλή ψυχολόγο σχετικά με τις κρiσεις άγχους μου. Μπορεί να με βοηθήσουν και οι δικές της συμβουλές. Εσείς τι μου προτείνετε να κάνω;
© Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την γραπτή άδεια του εκδότη
