Η τηλεκπαίδευση δημιουργεί θλιμμένα παιδιά!
Στο πρώτο lockdown για αρκετό καιρό τα σχολείο στην Ελλάδα έμειναν κλειστά, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος σχολικός χρόνος. Στην δεύτερη καραντίνα, τα παιδιά από την αρχή μπήκαν σε πρόγραμμα τηλεκπαίδευσης.
Η κριτική που ασκείται στην τηλεκπαίδευση είναι σημαντική. Από την μία υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δε θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερος τρόπος από την τηλεκπαίδευση, για να μη μείνουν τα παιδιά τους πίσω στα σχολικά μαθήματα.
Από την άλλη υπάρχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η τηλεκπαίδευση είναι μία λύση που πάρθηκε χωρίς να αναλογιστεί η κυβέρνηση τις ταξικές ανισότητες.
Υπάρχουν παιδιά που μένουν σε σπίτια χωρίς internet ενώ αίσθηση έκανε η είδηση ενός γονιού, που ζήτησε από τους εργάτες της ΔΕΗ να του κόψουν το ρεύμα σε μία ώρα, για να προλάβει το παιδί του να τελειώσει το μάθημα.
Επίσης, δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που παραπονιούνται πως η τηλεκπαίδευση δεν είναι πρακτική διότι το σύστημα κολλάει διαρκώς. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση.
Δείτε ακόμα Πώς θα υποχρεώνεις μαθητές 6-7 ετών να στέκονται μπροστά από μία οθόνη – Κείμενο δασκάλου που θα συζητηθεί
Το ζήτημα είναι ότι σύμφωνα με ψυχιάτρους η τηλεκπαίδευση και η διαρκής ενασχόληση των παιδιών μπροστά από μία οθόνη, δημιουργεί ψυχικά προβλήματα στα παιδιά. Στο σημερινό άρθρο θα δούμε με ποιον τρόπο και με ποια επιχειρήματα, υποστηρίζεται ότι η τηλεκπαίδευση προκαλεί θλιμμένα παιδιά. Διαβάστε παρακάτω:
Φαίνεται λοιπόν πως παιδιά σχολικής ηλικίας εξαιτίας της τηλεκπαίδευσης χάνουν την όρεξή τους για φαγητό. Επίσης παραπονιούνται για πόνους στην μέση και ερεθισμούς στα μάτια. Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν μαθητές που σταδιακά εμφανίζουν συμπτώματα κλινικής κατάθλιψης.
Όλες αυτές οι καταστροφικές συνέπειες για την σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών φαίνεται πως έρχονται ύστερα από την υποχρεωτική ενασχόληση των παιδιών με τους υπολογιστές και τα tablets εξαιτίας της τηλεκπαίδευσης.
Οι ειδικοί μάλιστα τονίζουν ότι αυτό δεν είναι καθόλου απροσδόκητο. Επισημαίνουν επίσης ότι η κατάσταση θα επιδεινώνεται όσο τα σχολεία παραμένουν κλειστά. Ο Μάθιου Μπιέλ είναι επικεφαλής στο τμήμα παιδική και εφηβική ψυχιατρικής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου στο Τζόρτζταουν. Ο Μάθιου Μπιέλ λοιπόν τονίζει ότι:
«Η πίεση στα παιδιά είναι τεράστια. Τα επτάχρονα θέλουν αναγνώριση όταν σηκώνουν το χέρι στην τάξη, κάτι που δεν είναι εφικτό μέσω Ζοοm. Θέλουν να μπορούν να σχολιάσουν, να αστειευθούν με τους συμμαθητές τους και τίποτα από αυτά δεν επιτρέπεται.
Το παιδί θέλει να σηκωθεί και να κινηθεί στον χώρο, όμως και αυτό είναι αδύνατο, επειδή πρέπει να βλέπουμε στην οθόνη το πρόσωπό τους»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τηλεκπαίδευση είναι ακόμη πιο δύσκολη για τα παιδιά με αναπηρία, αναπτυξιακή καθυστέρηση ή κοινωνικές δυσκολίες. Επίσης τα παιδιά που μέσα από το σχολείο αναζητούν την φιλία και τις ευχάριστες παιδικές ασχολίες, δυσκολεύονται να μένουν μακριά από συμμαθητές και παιχνίδι στα σχολικά προαύλια.
Τα μικρότερα παιδιά μη μπορώντας να καταλάβουν γιατί συμβαίνει αυτό που βιώνουν ξεσπούν με έντονες αντιδράσεις. Φωνές, κλάματα και νεύρα είναι μερικές από τις αντιδράσεις τους. Οι γονείς προσπαθούν να τα βοηθήσουν αλλά δεν μπορούν να δώσουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα των παιδιών τους.
Ο δρ Μπίελ τονίζει επίσης ότι: “Έτσι είναι η ζωή σήμερα. Κανείς δεν μπορεί να πει στα παιδιά πότε θα τελειώσει αυτή η πλήρης ανατροπή της καθημερινότητάς τους. Κανείς, άλλωστε, δεν το γνωρίζει”
Η Κάρεν Τζέιμς έφερε ένα παράδειγμα σχετικά με την τηλεκπαίδευση και την επίδραση που έχει στα παιδιά. χρησιμοποιώντας την επτάχρονη κ@ρη της. Η Κάρεν λοιπόν στην αρχή της σχολικής χρονιάς προσπάθησε να διατηρήσει τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά
Την πρώτη μέρα της τηλεκπαίδευσης, την έντυσε με όμορφα ρούχα, την τράβηξε την παραδοσιακή φωτογραφία και η Ολίβια, βρισκόταν στο “θρανίο” της την προκαθορισμένη ώρα. Όσο περνούσε όμως ο χρόνος η Κάρεν, ανακάλυπτε ότι υπήρχαν κενά που δεν ήταν στο χέρι της να καλύψει.
Η Κάρεν βλέπετε, προσπαθούσε να βοηθήσει την κ@ρη της να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό μοντέλο μαθήματος, την ίδια στιγμή που προσπαθούσε να είναι άψογη στις επαγγελματικές της υποχρεώσεις. Η Ολίβια λοιπόν ξεκίνησε να κάνει παράπονα στην μητέρα της.
Δεν την άρεσε η τεχνολογία και ανυπομονούσε να ξαναγυρίσει πίσω στο σχολείο. Η ψυχολογία του παιδιού δεν ήταν καλή. Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα επιδεινώθηκαν, όταν η αστυνομική αυθαιρεσία και η κατάχρηση εξουσίας στην Αμερική στέρησαν την ζωή από τον Τζορτζ Φλόϋντ.
Η Ολίβια είναι κι εκείνη Αφροαμερικανίδα και φαίνεται πως όλο αυτό το στρες που είχε συσσωρευτεί από το μάθημα μέσω τηλεκπαίδευσης, ξέσπασε για τον τραγικό και άδικο θάνατο, του Τζορτζ Φλοϋντ. Στο άκουσμα της είδησης δε, ότι φέτος η Ολίβια δε θα δει τον παππού της, λόγω της καραντίνας, έπεσε ακόμη περισσότερο ψυχολογικά.
«Προσπαθώ να στηρίζω και να αγκαλιάζω το παιδί μου όσο πιο συχνά και όσο πιο σφιχτά μπορώ», εξηγεί η Κάρεν. Η Κάρεν τόνισε ότι αναγκάστηκε να μιλήσει στην Ολίβια για τις αδικίες της ζωής πολύ πιο νωρίς από ότι υπολόγιζε.
«Είμαι βέβαιη ότι μακροπρόθεσμα η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα την επηρεάσει όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και ακαδημαϊκά. Κάθε μέρα της επαναλαμβάνω ότι εμείς, όπως και όλοι οι Αμερικανοί, πρέπει να κάνουμε πλέον έτσι τα πράγματα.
Δεν είμαι, βέβαια, εντελώς σίγουρη ότι με καταλαβαίνει. Έτσι, το μοναδικό όπλο που μου έχει μείνει είναι να της δείχνω πόσο την αγαπώ».
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: homefitnessgarage.com
