Έλενα Τριανταφύλλου
Οι εκπαιδευτικοί προειδοποιούν τους γονείς για τα λάθη που κάνουν στη διαπαιδαγώγηση και καταστρέφουν τα παιδιά στο σχολείο. Η έρευνα που κρούει το καμπανάκι του κινδύνου.
Εκπαιδευτικοί και γονείς πρέπει να συνεργάζονται για να μπορέσουν να βοηθήσουν το παιδί να εξελιχθεί τόσο στα μαθήματα όσο και στην διαπαιδαγώγησή του. Παρόλα αυτά σε έρευνα που διεξάχθηκε εκπαιδευτικοί απαντούν και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, σχετικά με τις λάθος μεθόδους που ακολουθούν οι γονείς και δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την προσαρμογή και τη συνεργασία στο σχολείο.
Αν ο εκπαιδευτικός δεν ακολουθεί κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης με τον γονέα, το παιδί βρίσκεται σε σύγχυση. Διαφορετικά πράγματα μαθαίνει στο σχολείο και διαφορετικά στο σπίτι, με αποτέλεσμα να μην εξελίσσεται ομαλά τόσο στη μόρφωση όσο και στους τρόπους συμπεριφοράς και συνύπαρξης.
Έρευνα που διεξάχθηκε, έβαλε τους εκπαιδευτικούς να απαντήσουν, σχετικά με τις πιο λάθος μεθόδους που ακολουθούν οι γονείς σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και πώς αυτοί, καταστρέφουν τα παιδιά στο σχολείο. Διαβάστε παρακάτω:
Τα λάθη των γονιών που καταστρέφουν τα παιδιά στο σχολείο
Η έρευνα διεξάχθηκε από το Buzzfeed, όπου ζήτησε από εκπαιδευτικούς να καταγράψουν τα πιο σημαντικά προβλήματα που συναντούν με τους μαθητές τους, εξαιτίας της λάθος διαπαιδαγώγησης που έχουν πάρει από το σπίτι. Έτσι, έριξαν “φως” στις αιτίες που πολλά παιδιά δεν μπορούν πλέον να προσαρμοστούν στη σχολική ρουτίνα και να δικτυωθούν με τους συμμαθητές τους.
Πλέον τα παιδιά δεν ξέρουν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες
Οι γονείς τα τελευταία χρόνια, τείνουν να υπερπροστατεύουν τα παιδιά. Στη πρώτη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν, μπαίνουν εκεί μπροστά και σαν από μηχανής Θεός την λύνουν, προτού το παιδί προλάβει καλά καλά να προβληματιστεί. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή οι γονείς θέλουν το παιδί τους να είναι χαρούμενο και να μην έχει έννοιες, όμως την ίδια στιγμή δεν το βοηθούν να μάθει να διαχειρίζεται τα εμπόδια, που σίγουρα θα συνεχίζουν να εμφανίζονται στον δρόμο του.
Έτσι, όταν το παιδί πηγαίνει σχολείο, με την παραμικρή δυσκολία σηκώνει τα χέρια ψηλά, δεν ξέρει πως να την διαχειριστεί, αγχώνεται, τα παρατάει ή αντιδράει άσχημα, αφού θεωρεί ότι είναι υποχρέωση του εκπαιδευτικού να του λύσει κάθε του πρόβλημα. Φυσικά μία τέτοια μορφή διαπαιδαγώγησης θα έχει συνέπειες και στη μετέπειτα ζωή του. Αν δεν μάθει να αντιμετωπίζει τα απλά, σίγουρα θα τα βρει σκούρα στα δύσκολα που θα έρθουν μεγαλώνοντας.
Δεν προστατεύουν τα παιδιά τους από την βία
Έχει γίνει μεγάλο θέμα τα τελευταία χρόνια σχετικά με τον σχολικό εκφοβισμό στα σχολεία. Σίγουρα οι σκηνές βίας στη τηλεόραση ή στα video games δεν είναι η μόνη πηγή του κακού, όμως σύμφωνα με μία νηπιαγωγό, που απάντησε στο ερώτημα του Buzzfeed, “ένα 5χρονο δεν ξέρει πώς να κολλήσει κάποιον στον τοίχο, αν δεν το έχει δει. Βλέπουμε απίστευτη βία από παιδιά αυτή της ηλικίας.
Μπορεί να τους έχω πει να μην παίζουν “μάχη” αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αν οι γονείς τους έχουν επιτρέψει να παίζουν όλο το απόγευμα “Fortnite” ή “Call of Duty”“. Με λίγα λόγια, υπάρχει λόγος που συγκεκριμένα παιχνίδια, συγκεκριμένες σειρές και συγκεκριμένες ταινίες, έχουν το κατάλληλο σύμβολο για τα παιδιά. Οι γονείς θα πρέπει να προστατεύουν τα παιδιά από την σκληρότητα αυτού του κόσμου, μέχρι να μάθουν να την διαχειρίζονται και να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος.
Οι γονείς δεν μαθαίνουν στα παιδιά να είναι υπεύθυνα
Παλιότερα οι γονείς ήταν πιο αυστηροί στο συγκεκριμένο ζήτημα. Έλεγαν στα παιδιά “οφείλεις να διαβάσεις τα μαθήματά σου, γιατί είναι η δουλειά σου. Όπως εγώ πηγαίνω κάθε πρωί στη δική μου, γιατί έτσι πρέπει να κάνω, αν θέλουμε να έχουμε φαγητό στο σπίτι, έτσι κι εσύ, οφείλεις να διαβάζεις και να προσπαθείς για το καλύτερο“. Πλέον οι γονείς, δεν αφήνουν τα παιδιά να αναλάβουν ευθύνες. Σίγουρα δεν πρέπει να έχουν υψηλές προσδοκίες από ένα παιδί που μπορεί μέχρι ενός σημείου.
Κι ακόμη κι αν το παιδί μας είναι διάνοια, δεν πρέπει να το αγχώνουμε σχετικά με τις επιδόσεις του. Παρόλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία. Είναι άλλο να αγχώνεις συνεχώς το παιδί με το διάβασμα και να το πιέζεις διαρκώς και άλλο, να του λες “δεν πειράζει κι αν δεν διαβάσεις, μικρό είσαι ακόμα” ή “δεν πειράζει αν δεν ξύπνησες στην ώρα σου σήμερα, έχεις απουσίες“.
Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν από τώρα να αναλαμβάνουν ευθύνες και να τις διεκπεραιώνουν όσο καλύτερα γίνεται. Φυσικά το κάθε παιδί ανάλογα τις δυνατότητές του, τα ταλέντα του και τα ενδιαφέροντά του.
Θα πρέπει να ξέρουν ότι πρέπει να είναι μία συγκεκριμένη ώρα στο σχολείο ή στο φροντιστήριο κι αν ξεκινήσουν μία εξωσχολική δραστηριότητα και αλλάξουν γνώμη, να ξέρουν ότι είναι μέσα στη ζωή, όμως την επόμενη φορά θα πρέπει να σκεφτούν δύο φορές αν κάτι όντως τους αρέσει ή περισσότερο αρέσει στους φίλου τους.
Τα παιδιά νιώθουν ότι οι εκπαιδευτικοί είναι “απέναντι” και όχι μαζί τους
Στην εφηβεία, τα παιδιά είναι λογικό να αναπτύσσουν μία αντιδραστικότητα όχι μόνο προς τους εκπαιδευτικούς τους αλλά και προς τους γονείς τους. Παρόλα αυτά οι γονείς δε θα πρέπει να αφήνουν προσωπικές αντιπαλότητες με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό να μπαίνουν ανάμεσα στο παιδί και τον δάσκαλό του.
Θα πρέπει να ξέρουν ότι οι εκπαιδευτικοί είναι με το μέρος τους, ότι φυσικά κι αν σε κάτι τα αδικήσουν θα πρέπει να υπερασπιστούν με πολιτισμένο τρόπο τον εαυτό τους, αλλά σίγουρα δεν είναι μία αόρατη μορφή εξουσίας που μόνο στόχο έχει την καταπίεσή τους. Και φυσικά δε θα πρέπει να μάθουν από το σπίτι, να τους υποτιμούν έτσι ή αλλιώς.
Δεν θα πρέπει οι γονείς να μιλούν υποτιμητικά για τον δάσκαλο ή την δασκάλα μπροστά στο παιδί και να ακούει το παιδί τους προβληματισμούς τους, όσο δικαιολογημένοι κι αν είναι. Αυτά τα θέματα, θα πρέπει να τα λύνουν οι γονείς μεταξύ τους και στη συνέχεια σε μία ιδιωτική συζήτηση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό. Το παιδί όμως θα πρέπει να είναι αμέτοχο στην όλη διαδικασία.
Μεγαλώνουν…παιδιά μέσα στην αντίδραση
Και σαν εκπαιδευτικός και σαν άνθρωπος, θεωρώ ότι τα παιδιά θα πρέπει να αντιδρούν στο άδικο και θα πρέπει να ξέρουν πως να υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Δεν θέλουμε να βγουν από τα σχολεία άβουλα όντα, που θα ξέρουν μόνο πως να σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην αδικία και το μόνο που θα τα νοιάζει είναι να βγάλουν πολλά λεφτά και να πατούν επί πτωμάτων για να το καταφέρουν.
Παρόλα αυτά έχει διαφορά η αντίδραση από την αντιδραστικότητα. Αν ένας εκπαιδευτικός αδικήσει το παιδί φυσικά και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κι αν δεν είναι σε ηλικία να το κάνει, να το κάνουν οι γονείς του.
Όμως δεν πρέπει οι γονείς να μαθαίνουν στο παιδί να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Δεν είναι διαπραγματεύσιμη η έκθεση που του έβαλε για το σπίτι, ούτε τα κεφάλαια που έχει να διαβάσει στην Ιστορία. Κι όταν το παιδί έχει κάνει ένα σφάλμα, δεν είναι διαπραγματεύσιμη επίσης, η συνέπεια της πράξης του. Κι αν δυσκολεύεστε να θέσετε όρια στο έφηβο παιδί σχετικά με το διάβασμα και τις υποχρεώσεις του, δείτε όλους τους τρόπους για να το βάλετε και πάλι σε πρόγραμμα.
Σχετικά άρθρα:
- Πρώτη μέρα στο παιδικό σταθμό: 10 μαθήματα που πήρα ως μαμά
- Πώς να μάθω το παιδί να διαβάζει μόνο του σωστά; Πλήρης οδηγός για γονείς
- Τα παιδιά δεν βαριούνται το διάβασμα αλλά το σχολείο
Εσείς συμφωνείτε με τις παραπάνω παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών; Πείτε μας την γνώμη σας στα σχόλια.
Όλα τα άρθρα για το σχολείο στο daddy-cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.