Amelia Dyer, η μεγαλύτερη κατά συρροή δολοφόνος της Βρετανίας. Υιοθετούσε παιδιά και τους αφαιρούσε τη ζωή. Το όνομα της Αμέλια Ντάιερ, ακόμα 120 χρόνια μετά, προκαλεί τρόμο και αποτροπιασμό. Ήταν η στυγερότερη και πιο αιμοσταγής κατά συρροή δολοφόνος της βικτωριανής Αγγλίας, που στραγγάλισε πάνω 400 μωρά με μια λευκή κορδέλα και τα έριξε στον Τάμεση.
Η Αγγλίδα παιδοτρόφος που δολοφόνησε 400 βρέφη!
Μια από τις πιο παραγωγικές δολοφόνους όλων των εποχών, η Amelia Dyer ήταν μια κατά συρροή δολοφόνος που δολοφόνησε βρέφη που είχε αναλάβει να φροντίζει, μέσα σε μια περίοδο τριάντα ετών κατά τη βικτωριανή περίοδο του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων της είναι άγνωστος, αλλά υπολογίζεται σε τουλάχιστον 400.
Δείτε ακόμα: Για μια σκηνή ρουτίνας : Η ασήμαντη λεπτομέρεια που σκότωσε τον καλύτερο κασκαντέρ του κόσμου
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Η Amelia Elizabeth Hobley (Dyer) (1836 – 10.06.1896) γεννήθηκε στο χωριό Pyle Marsh, ανατολικά του Bristol, στη Νοτιοδυτική Αγγλία. Ήταν η νεότερη από τα 4 παιδιά του τσαγκάρη Samuel Hobley και της Sarah. Η Sarah είχε έναν εξασθενημένο από τον τύφο οργανισμό, με πολλά σωματικά αλλά και ψυχικά προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να είναι απόμακρη από τα παιδιά της.
Η μικρή Amelia βρήκε διέξοδο στο διάβασμα. Αγάπησε τη λογοτεχνία και την ποίηση ενώ έμαθε να γράφει από νωρίς.
Παρόλες τις βίαιες κρίσεις της μητέρας της, η Amelia είχε αναλάβει την φροντίδα της μέχρι το θάνατό της το 1848, όταν η Amelia ήταν 12 ετών.
Εκτός από τη μητέρα της, δύο ακόμη θάνατοι τραυμάτισαν την παιδική ψυχή της: Ο θάνατος της αδελφής της Sarah Ann η οποία πέθανε το 1841 σε ηλικία 6 ετών και λίγο αργότερα της νεότερης αδελφής της, επίσης Sarah Ann (είχε πάρει το όνομα του χαμένου παιδιού) σε ηλικία μερικών μηνών, το 1845.
Μετά το θάνατο της μητέρας της η Amelia έζησε για κάποιο διάστημα με μια θεία της. Εκεί μαθήτευσε σε έναν κατασκευαστή κορσέδων.
Το 1859 πέθανε και ο πατέρας της Amelia. Δύο χρόνια αργότερα η Amelia αποξενώθηκε εντελώς από την υπόλοιπη οικογένειά της.
Η ενήλικη Amelia
To 1861, η Amelia Dyer μετακόμισε στο Trinity Street στο Bristol. Την ίδια χρονιά κι ενώ ήταν μόλις 24 ετών, παντρεύτηκε τον 59χρονο George Thomas. Στο πιστοποιητικό γάμου δήλωσαν κι οι δύο ψεύτικες ημερομηνίες γέννησης σε μια προσπάθεια να μειώσουν την εικόνα της διαφοράς ηλικίας.
Δείτε ακόμα: Μονάδα 731: Το Ιαπωνικό Άουσβιτς -Πέρα από κάθε αρρωστημένη φαντασία-Χρησιμοποιούσαν ανθρώπους ως πειραματόζωα τους μόλυναν με ιούς
Τότε ήταν που ξεκίνησε και την εκπαίδευσή της ως νοσοκόμα.
Η δουλειά της νοσοκόμας δεν απέδιδε οικονομικά τα χρήματα που ήθελε να κερδίζει η φιλόδοξη Amelia. Η μαία Ellen Dane ήταν αυτή που της έδειξε τον τρόπο να χρησιμοποιεί το σπίτι της και την εμπειρία της για να βγάζει περισσότερα χρήματα.
Το κοινωνικό φαινόμενο της ατομικής φύλαξης βρεφών
Στη βικτωριανή Αγγλία, μια κοινωνία όπου η μονογονεϊκότητα στιγματίζονταν και ο νόμος (Νόμος τροποποίησης Poor Law, 1834) δεν υποχρέωνε τους πατέρες νόθων παιδιών να συντηρούν οικονομικά τα παιδιά τους, άφηνε τις γυναίκες χωρίς πολλές επιλογές.
Γνωρίζοντας την κοινωνική κατακραυγή που θα τις ακολουθούσε, μπορούσαν είτε να εκπορνευτούν είτε να πεθάνουν μαζί με το παιδί τους είτε να “ξεφορτωθούν” το μωρό τους ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον για εκείνο μωρό και τις ίδιες. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα ήταν, πολύ συχνά, το «Baby farming» («εκτροφή/μεγάλωμα μωρών»).
Αυτό ξεκίνησε να κάνει και η Amelia Dyer.
Ένας εύκολος τρόπος για να αυξήσει τα κέρδη της μια δαιμόνια γυναίκα σαν την Amelia, ήταν να φιλοξενεί γυναίκες που είχαν συλλάβει από παράνομο δεσμό, και η κοιλιά τους πλέον είχε αρχίσει να μεγαλώνει και να φαίνεται. Η Amelia φιλοξενούσε αυτές τις γυναίκες μέχρι να γεννήσουν και να πέσει και πάλι η κοιλιά τους.
Ένας άλλος τρόπος, στη συνέχεια, ήταν να γίνει παιδοτρόφος, να εκτρέφει δηλαδή τα νεογέννητα μέχρι να δοθούν για υιοθεσία ή μέχρι να πεθάνουν (κάτι πολύ συνηθισμένο εκείνη την εποχή).
Σε άλλη περίπτωση, έπαιρνε τα παράνομα βρέφη και τα κρατούσε μέχρι να αποφασίσουν οι γονείς τι θα τα κάνουν.
Η αμοιβή ήταν συνήθως εφάπαξ αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ανά τακτά διαστήματα. Ανάλογα με την κοινωνική θέση και το οικονομικό στάτους των πελατών της, ήταν και οι χρεώσεις της.
Σε μία μόνη, άπορη γυναίκα, η χρέωση ήταν 5 λίρες (αντιστοιχία, σημερινές 500 λίρες). Σε περίπτωση ευκατάστατου πατέρα η αμοιβή ανέβαινε στις 50 λίρες (5.000 σημερινές), με την προϋπόθεση στη συνέχεια να “εξαφανιζόταν” το όνομα του πατέρα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η αμοιβή εκτοξευόταν στις 80 λίρες.
Η Amelia Dyer δεν ήταν η μόνη γυναίκα που έκανε αυτή τη δουλειά. Πολλές παρόμοιες “επιχειρήσεις” λειτουργούσαν, όπου διάφορες γυναίκες δέχονταν νόθα παιδιά προς φύλαξη. Και πολλά από αυτά τα παιδιά πέθαιναν τελικά από αρρώστια, αμέλεια ή υποσιτισμό.
Κάποιες φορές, ο υποσιτισμός γινόταν εσκεμμένα, είτε για να μειωθούν τα έξοδα της επιχείρησης είτε για να επισπευσθεί ο θάνατος εάν η πληρωμή είχε γίνει εφάπαξ.
Κάτι ακόμη που συνηθίζονταν ήταν η νάρκωση των βρεφών ώστε να παραμένουν ήσυχα και να μην κλαίνε. Αυτό γινόταν με αλκοόλ ή με διάφορα οπιούχα σκευάσματα. Η υπερβολική χρήση και οι αμφίβολες αυτές τεχνικές είχαν συχνά ως αποτέλεσμα το θάνατο του βρέφους. Ακόμη όμως κι όταν ένα μωρό δεν πέθαινε από την υπερβολική χρήση, η συνεχής κατάσταση της νάρκωσης του είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη διάθεσης για τροφή, οπότε εν τέλει πέθαινε από υποσιτισμό.
Δείτε ακόμα: Poveglia η κόλαση επί γης: Το νησί των καταραμένων Το «πιο στοιχειωμένο μέρος του κόσμου» που μπαίνεις μόνο με ειδική άδεια
Παρόλο τον αυξημένο αριθμό θανάτων βρεφών, οι ιατροδικαστές δήλωναν το θάνατο ως «ανικανότητα από τη γέννηση», «έλλειψη μητρικού γάλακτος», «ασιτία» ή κάποια αρρώστια. Άλλωστε κανένας από τους γονείς δεν τολμούσε να καταγγείλει τις πιθανές υποψίες του, καθώς το μωρό ήταν αποτέλεσμα παράνομου δεσμού.
Ο φίλος της μητέρας
Ένα ακόμη φαρμακευτικό σκεύασμα που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή ήταν το οπιούχο σιρόπι Godfrey’s Cordial, γνωστό και ως «Mother’s friend» («ο φίλος της μητέρας»). Στη διαφήμιση του στις εφημερίδες της εποχής προβάλλονταν ως «η πιο αποτελεσματική λύση για το κλάμα του μωρού σας».
Το χαμηλό του κόστος και η έλλειψη γνώσης από το κοινό, έκανε το δολοφονικό αυτό σιρόπι να κατασκευάζεται και να χρησιμοποιείται μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο νόμος περί φαρμάκων του 1908 και η επιβολή ιατρικής συνταγής για την αγορά του, περιόρισε τη διαθεσιμότητα του πριν καταργηθεί οριστικά ως υπαίτιο για εκατοντάδες θανάτους βρεφών.
Η μητέρα Amelia Dyer
Αυτόν τον εμπορικό κόσμο όπου η Amelia είχε δικτυωθεί, χρειάστηκε να τον εγκαταλείψει όταν η ίδια έγινε μητέρα και γέννησε την κόρη της, Helen Thomas.
Όταν, το 1869, ο ηλικιωμένος σύζυγος της απεβίωσε, η Amelia Dyer άρχισε να έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Το 1872, παντρεύτηκε τον William Dyer (εξού και το επώνυμο της), ο οποίος ήταν εργάτης σε ένα εργοστάσιο ζυθοποιίας. H Amelia έκανε δύο ακόμη παιδιά, την “Polly” Mary Ann, το 1873 και τον William Samuel, το 1876. Μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του ζευγαριού, η Amelia – άγνωστο το γιατί – εγκατέλειψε τον άντρα της.
Είχε ήδη ξεκινήσει να κάνει υπερβολική χρήση αλκοόλ και όπιου.
Η άπληστη Amelia Dyer
Τώρα πλέον αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στην «φύλαξη» παράνομων βρεφών.
Στους υποψήφιους πελάτες της παρουσιάζονταν ως μια παντρεμένη και στοργική μητέρα που παρείχε ένα ζεστό και ασφαλές σπιτικό για κάθε κατατρεγμένο βρέφος. Η πραγματικότητα όμως ήταν πολύ διαφορετική.
H Amelia είχε πλέον αποφασίσει να μειώσει τα έξοδα της στο ελάχιστο δυνατό. Έτσι, αντί να περιμένει το πότε τα μωρά θα πέθαιναν από ασιτία, παραμέληση ή αρρώστια, τα δολοφονούσε η ίδια, αμέσως μετά την εφάπαξ πληρωμή της από τους γονείς του κάθε θύματος.
Η σύλληψη
Ένας γιατρός ήταν αυτός που παρατήρησε τον υπερβολικό αριθμό θανάτων βρεφών στα χέρια της Dyer. Μετά από καταγγελία του στην αστυνομία, η Dyer συνελήφθη το 1879.
Δείτε ακόμα: Αντρέι Τσικατίλο: Ποιος ήταν ο πραγματικός «χασάπης του Ροστόφ» ένας από τους χειρότερους serial killer όλων των εποχών
Παρόλες τις κατηγορίες του γιατρού, καταδικάστηκε μόνο για «παραμέληση» με αποτέλεσμα «θάνατο από αμέλεια» («θάνατο από… Amelia» – ειρωνικό;) και καταδικάστηκε σε… 6 μήνες καταναγκαστική εργασία!
Πολλοί ήταν αυτοί που αδυνατούσαν να καταλάβουν τα αίτια της τόσο επιεικής ποινής, αλλά το θέμα δεν προχώρησε περισσότερο.
Η αποφυλάκιση
Μετά την αποφυλάκισή της η Amelia Dyer ήταν ένα ψυχολογικό ράκος. Νοσηλεύτηκε σε διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα με διάγνωση «ψυχικής αστάθειας και τάσεις αυτοκτονίας».
Το πάθημα που έγινε μάθημα
Παρόλη την ψυχολογική της κατάσταση η Amelia γρήγορα επέστρεψε σε αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Αυτή τη φορά μάλιστα, είχε πάρει και το μάθημά της. Κατάλαβε ότι το να πηγαίνει σε γιατρούς και να τους ζητάει να εκδίδουν πιστοποιητικά θανάτου, ήταν αρκετά επικίνδυνο. Έτσι αποφάσισε να εξαφανίζει η ίδια τα πτώματα.
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος που δολοφονούσε τα μωρά, ήταν να τυλίγει ένα λεπτό λευκό ύφασμα (στο μέγεθος κορδέλας) σφιχτά, 2-3 φορές γύρω από το λαιμό του βρέφους. Ο θάνατος δεν ήταν ακαριαίος αλλά μαρτυρικός και κρατούσε από λίγα δευτερόλεπτα έως αρκετά λεπτά.
«Μου άρεσε να παρακολουθώ την αγωνία τους να προσπαθούν να αναπνεύσουν με την ταινία στο λαιμό τους», ομολόγησε αργότερα η Dyer.
Τυχόν ρουχαλάκια που συχνά οι γονείς άφηναν για το παιδί στην Amelia, εκείνη τα πουλούσε σε ενεχυροδανειστήρια.
Κάθε φορά που ένιωθε ότι υπήρχαν σοβαρές υποψίες εναντίων της από την αστυνομία ή όταν ήθελε να αποφύγει γονείς που επιθυμούσαν να πάρουν πίσω το παιδί τους, μετέφερε την επιχείρησή αλλού, χρησιμοποιώντας κάποιο ψευδώνυμο.
Στην επιχείρηση, που όλο και μεγάλωνε, προστέθηκε μια συνεργάτιδα, η Jane “Granny” Smith, η κόρη της Amelia “Polly” Mary Ann και ο γαμπρός της Dyer, Arthur Palmer.
Η μεγάλη δύναμη της διαφήμισης
Από διαφήμιση που έβαζε η Amelia Dyer στην εφημερίδα «Bristol Times & Mirror»:
«Ένα παντρεμένο ζευγάρι χωρίς οικογένεια θα υιοθετούσε ένα υγιές παιδί, ωραίο εξοχικό σπίτι. Όροι, 10 £».
Ένα από τα χαρτιά που κατατέθηκαν αργότερα στις αρχές ήταν η απάντηση της Dyer με επιστολή στην 25χρονη Evelina Marmon για να την πείσει να της “εμπιστευθεί” το μωρό της:
«Χαίρομαι που θα έχω ένα αγαπημένο κοριτσάκι να μεγαλώσω και να το αποκαλέσω δικό μου. (…) Εγώ και ο σύζυγός μου αγαπάμε πολύ τα παιδιά. Δεν έχουμε δικό μας παιδί. Ένα παιδί μαζί μου θα απολαμβάνει καλό σπίτι και πολύ μητρική αγάπη».
Η ανακάλυψη ενός πτώματος
Στις 30 Μαρτίου του 1896, ένα χάρτινο δέμα δεμένο με σπάγκο ανασύρθηκε από τον ποταμό Τάμεση στο ύψος του Reading στην περιοχή Berkshire. Το δέμα ανάσυρε ένας φορτηγατζής ο οποίος ξετύλιξε το υγρό δέμα, έκοψε δυο στρώσεις υφάσματος και προς μεγάλη του έκπληξη αντίκρυσε το μερικώς αποσυντεθειμένο πόδι ενός μωρού. Αμέσως κάλεσε την αστυνομία.
Δείτε ακόμα: Γκάρι Πλασέ: Ο πατέρας που σκότωσε σε live μετάδοση το βιαστή του γιου του και αθωώθηκε
Όταν η αστυνομία άνοιξε εντελώς το δέμα, ανακάλυψε μέσα το πτώμα ενός κοριτσιού. Ο λαιμός του ήταν τυλιγμένος από ένα λευκό ύφασμα το οποίο είχε προκαλέσει και τον πνιγμό του μωρού.
Αργότερα οι αρχές αναγνώρισαν το μωρό ως την Helena Fry.
Ο αστυνομικός ντετέκτιβ James Beatle Anderson αποκρυπτογράφησε κάποια αχνά γράμματα στο μουσκεμένο δέμα που περιείχε το μικροσκοπικό σώμα. Έγραφαν: «Mrs. Thomas, 26 Piggott’s Road, Caversham». Η αστυνομία πήγε κατευθείαν στη συγκεκριμένη διεύθυνση, για να διαπιστώσει ότι η κυρία Τhomas δεν κατοικούσε πλέον εκεί.
Το πακέτο έφερε επίσης μια σφραγίδα από το σταθμό του τραίνου Midland και μια ημερομηνία. Ο Anderson είχε την ιδέα να πάει το δέμα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Midland για να δει αν μπορούσε να μάθει από πού προερχόταν. Από την καταχώρηση στο βιβλίο του σιδηροδρομικού υπαλλήλου την καταγεγραμμένη ημερομηνία μπόρεσαν να βρουν ότι η κυρία Thomas ζούσε πλέον στο 45 Kensington Road, στην άλλη πλευρά του Reading.
Η αντίστροφη μέτρηση
Τα στοιχεία οδήγησαν την αστυνομία στην Amelia Dyer (που εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσε το όνομα Mrs. Thomas) χωρίς όμως να επαρκούν για τη σύνδεση της με το έγκλημα. Από εκείνη τη στιγμή το σπίτι της Dyer ήταν συνεχώς υπό παρακολούθηση, μιας και η αστυνομία ανησυχούσε για την πιθανότητα η Amelia Dyer να τους υποψιαστεί και να αποδράσει.
Τότε η αστυνομία σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει μια νεαρή γυναίκα ως «δόλωμα» που θα παρίστανε την υποψήφια πελάτισσα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα συλλέξουν επιπλέον στοιχεία για τη σύλληψή της Dyer. Τελικά όμως, δεν χρειάστηκε η συνδρομή της νεαρής γυναίκας.
Η δεύτερη και οριστική σύλληψη
Την Μεγάλη Παρασκευή 3 Απριλίου 1896, η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι της Amelia Dyer, ύστερα από τη δυσωδία ανθρώπινης αποσύνθεσης.
Αν και δεν βρέθηκαν ανθρώπινα λείψανα, βρέθηκε ύφασμα παρόμοιο με εκείνο που είχε βρεθεί στο λαιμό του νεκρού νεκρό κοριτσιού. Επιπλέον βρέθηκαν διάφορα τηλεγραφήματα που αφορούσαν υιοθεσίες, αποκόμματα από ενεχυροδανειστήρια για ρούχα και επιστολές από μητέρες που ρωτούσαν για τα παιδιά τους. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η Amelia Dyer ετοιμαζόταν για μια ακόμη φορά να μετακομίσει.
Δείτε ακόμα: Το πραγματικό Survivor: H αληθινή ιστορία των παιδιών που ναυάγησαν σε ένα ακατοίκητο νησί και επιβίωσαν για 15 μήνες
Η Dyer συνελήφθη και κατηγορήθηκε για φόνο. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, οι αρχές είχαν ανακαλύψει 6 ακόμη μωρά στον Τάμεση πνιγμένα με το ίδιο ύφασμα. Μόνο τα 2 από αυτά όμως ταυτοποιήθηκαν από τους γονείς τους, ως βρέφη που παραδόθηκαν στην Dyer για φύλαξη, η 3μηνών Doris Marmon και ο 13 μηνών Harry Simmons.
Για την κόρη της και το γαμπρό της η αστυνομία δεν είχε κάποια στοιχεία που να τους ενοχοποιούν ως συνεργούς, οι ίδιοι δήλωσαν αθώοι ενώ η Amelia κατέθεσε ένορκα ότι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι ακριβώς συνέβαινε με τα παιδιά.
Όσο η Amelia Dyer κρατούνταν στο αστυνομικό τμήμα του Reading και περίμενε τη δίκη της, έκανε δύο απόπειρες αυτοκτονίας.
Η δίκη
Κατά τη δίκη της στο Old Bailey, στις 21 και 22 Μαΐου 1896, η Amelia Dyer ομολόγησε μόνο μία δολοφονία. Ωστόσο οι αρχές ήταν βέβαιες ότι τα θύματα ήταν δεκάδες.
Η υπεράσπιση της Dyer επιχείρησε να στηριχθεί στην παραφροσύνη, αφού η κατηγορούμενη είχε νοσηλευθεί σε διάφορα άσυλα.
Η εισαγγελία όμως υποστήριξε ότι και αυτό ήταν ένα ακόμη τέχνασμα της Dyer, αφού φρόντιζε να κλείνεται σε άσυλο κάθε φορά που ένιωθε την αστυνομία να την πλησιάζει.
Από πλευράς της η κόρη της Dyer, Mary Ann Palmer, κατέθεσε για τη μητέρα της:
«Συχνά έλεγε ότι άκουγε φωνές που της έλεγαν ότι ήθελα να τη σκοτώσω. Τότε απειλούσε εκείνη τη ζωή μου ενώ μία φορά το επιχείρησε».
Παρότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις για την αμφίβολη λογική της και η έρευνα βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη (αργότερα ανακαλύφθηκαν και άλλα πτώματα που αποδόθηκαν στην Dyer), τα εγκλήματά της ήταν τόσο φρικτά που το δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο την Amelia, μετά από μόλις 4,5 λεπτά σύσκεψης.
Το τέλος
Η Amelia Dyer απαγχονίστηκε στη φυλακή του Newgate, στις 10 Ιουνίου 1896 και έγινε στα 57 της, η γηραιότερη γυναίκα που εκτελέστηκε από το 1843.
Μια μέρα πριν την εκτέλεση της της είχαν ανακοινώσει ότι η κόρη της κι ο γαμπρός της είχαν αφεθεί ελεύθεροι και οι κατηγορίες εναντίων τους είχαν αποσυρθεί. Με το που έμαθε το νέο έδωσε στον ιερέα που πήγε να την εξομολογήσει, 3 τετράδια με σημειώσεις.
Στην ερώτηση εάν ήθελε να πει κάτι πριν τον απαγχονισμό απάντησε ξερά: «Δεν έχω τίποτα να πω».
Δείτε ακόμα: Το μεγαλύτερο άλυτο μυστήριο στην ιστορία της εγκληματολογίας 5 παιδιά εξαφανισμένα στη φωτιά και οι παράξενες συμπτώσεις πίσω από το οικογενειακό μυστήριο
Η συνέχεια
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσα ακριβώς ήταν τα θύματα της Amelia Dyer. Οι καταθέσεις από μητέρες και άλλους μάρτυρες σε συνδυασμό με τον τεράστιο αριθμό των βρεφικών ρούχων που αποδείχτηκε ότι πουλούσε η Dyer επί δεκαετίες, αλλά και άλλων στοιχείων, έκαναν την αστυνομία να εκτιμάει ότι η Dyer πρέπει να είχε σκοτώσει περισσότερα από 400 βρέφη!
Ως μία από τους πιο παραγωγικούς δολοφόνους όλων των εποχών, η κοινή γνώμη ονόμασε την Dyer: «Ogress of Reading» («Η Δράκαινα του Ρέντινγκ»).
Η νομοθεσία
Η αποκάλυψη των εγκλημάτων της Dyer έφερε στο φως την πρακτική του «baby farming» και αποκάλυψε την φρίκη που κρυβόταν πίσω από τις σκοτεινές αυτές επιχειρήσεις. Οι αρχές υποχρεώθηκαν να κάνουν τη νομοθεσία περί υιοθεσίας πιο αυστηρή, ενώ αυστηρότεροι έγιναν και οι έλεγχοι της αστυνομίας σε κάθε «φάρμα» βρεφών.
Ταυτόχρονα, το νεοσύστατο τότε NSPCC (National Society for the Prevention of Cruelty to Children – Εθνική Εταιρία για την Πρόληψη της Βαναυσότητας στα Παιδιά) άρχισε να αποκτά επιρροή ενώ η Βασίλισσα Βικτώρια έγινε ο πρώτος Βασιλικός προστάτης του.
Μέχρι και σήμερα το NSPCC ευαισθητοποιείται σε θέματα παιδικής προστασίας ενώ λειτουργεί παράλληλα και ως γραμμή βοηθείας για παιδιά, εφήβους ή ενήλικες που θέλουν να κάνουν κάποια καταγγελία επειδή ανησυχούν για κάποιο παιδί.
«Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει»
Δύο χρόνια μετά την εκτέλεση της Amelia Dyer, εργάτες βρήκαν μέσα σε ένα βαγόνι τραίνου στο Newton Abbot στο Devon, ένα δέμα. Το πακέτο περιείχε ένα κοριτσάκι 3 μόλις εβδομάδων, το οποίο, παρόλες τις κακουχίες, ήταν ακόμη ζωντανό.
Όπως έδειξαν οι έρευνες, το μωρό είχε δοθεί από τη χήρα μητέρα του Jane Hill για φύλαξη, σε μία γυναίκα ονόματι Mrs. Steward, μαζί με 12 λίρες.
Οι αρχές υποστήριξαν ότι η Mrs. Steward, δεν ήταν άλλη από την “Polly” Mary Ann, κόρη της Amelia Dyer. Αν και δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο, η Mary Ann Palmer και ο σύζυγός της καταδικάστηκαν σε 2 μήνες καταναγκαστική εργασία για εγκατάλειψη παιδιού.
Φαίνεται ότι η “Polly” Mary Ann τελικά ακολούθησε τα χνάρια της μητέρας της. Χνάρια όμως που μετά την αποφυλάκισή της εξαφανίστηκαν.
Το ιστορικό δέμα
Το δέμα, το οποίο περιείχε το σώμα του πρώτου μωρού που συλλέχτηκε από τον Τάμεση και οδήγησε στη σύλληψη της Amelia Dyer, ανακαλύφθηκε στη σοφίτα ενός από τους απογόνους του ντετέκτιβ Anderson το 2017. Σήμερα φυλάσσεται στο αστυνομικό μουσείο Thames Valley Police Museum, μαζί με άλλα αντικείμενα από διάφορες εγκληματικές υποθέσεις.
Σενάρια συνωμοσίας
Την ίδια εποχή που δρούσε η Dyer δρούσε και ο διάσημος Jack the Ripper (Τζακ ο Αντεροβγάλτης) [βλέπε άρθρο: Ανεξιχνίαστα Εγκλήματα: Τζακ ο Αντεροβγάλτης (Jack the Ripper)]
Δείτε ακόμα: Smiley Face Killer: Αστικός μύθος ή η πιο περιεργη σειρά θανάτων στην ιστορία της εγκληματολογίας;
Ο συγγραφέας William Stewart είχε γράψει ότι πιθανόν η Dyer να ήταν ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Δεν ήταν λίγοι εκείνη που συμμερίστηκαν την άποψη του. (Ο συγγραφέας είχε επίσης θεωρήσει ως πιθανό πρόσωπο του Τζακ του Αντεροβγάλτη, την Mary Pearcey).
Το φάντασμα της Amelia Dyer
Η ιστορία της Dyer, γνωστή και ως «The Reading Horrors» παρέμεινε στις μνήμες των Βρετανών για πολλά χρόνια. Αρχικά, οι γονείς χρησιμοποιούσαν το όνομα Dyer στα παιδιά, όπως εμείς είχαμε τον «μπαμπούλα».
(Για παράδειγμα: «Φάε το φαγητό σου…» ή «κάτσε ήσυχα…» «…γιατί θα έρθει η Dyer»).
Μέχρι και σήμερα όμως η μνήμη της βικτωριανής δολοφόνου παραμένει εδραιωμένη στις ψυχές πολλών ανθρώπων, μέσα από ιστορίες φαντασμάτων.
Ο Terence Whitaker, συγγραφέας του «England’s Ghostly Heritage» του 1989, εξιστόρησε τις μαρτυρίες των δεσμοφυλάκων κατά τη διάρκεια της φυλάκισης της Dyer. Σύμφωνα με τον Whitaker, οι φύλακες περιέγραψαν την Dyer ως «πολύ τρομακτική, δύσκολη στα λόγια και τα μάτια της… ένιωθες πάντα ότι σε παρακολουθούσαν».
Λίγα χρόνια μετά την εκτέλεσή της, σύμφωνα με το www.crimefictionfans.com ο αρχιφύλακας και ένας ακόμη φρουρός δήλωσαν ότι την είδαν στην πόρτα της αυλής της φυλακής να τους κοιτάζει επίμονα για μια ακόμη φορά και να κάνει διάφορους μορφασμούς. Όταν οι δύο άντρες έτρεξαν προς την πόρτα, βρήκαν την αυλή άδεια, εκτός από ένα «κομμάτι λευκό ύφασμα που φτερούγιζε από τον αέρα στα πόδια τους στις βρεγμένες πλάκες». Το ύφασμα ήταν παρόμοιο με εκείνο που χρησιμοποιούσε η Dyer για των πνιγμό των ανήλικων θυμάτων της.
Τηλεόραση και κινηματογράφος
Η ιστορία της Amelia Dyer έχει γυριστεί σε πολλά ντοκιμαντέρ. Από αυτά ξεχωρίζουν:
«Martina Cole’s Lady Killers», 2008
S1E2, διάρκεια 48 min.
«Angel Maker: Serial Killer Queen», 2014
Ντοκιμαντέρ του O.H. Krill. Διάρκεια 50 min.
«Ogress of Reading», 2019
«Medical murders: Britain’s Baby Butcher», 2020
Δείτε ακόμα: Harry Potter: Το τέλος της μαγείας και η ζωή μετά -Πίσω από την τραγική ιστορία του υπάρχει μια πολύ άβολη αλήθεια
«The Ogress», 2022
Μικρού μήκους θρίλερ, τρόμου, του Jon Kent. Διάρκεια 25 min.
(Την ταινία έχει ανεβάσει το Netflix αλλά μέχρι και τη στιγμή που γράφτηκε το άρθρο δεν έχει κυκλοφορήσει στο Ελληνικό Netflix).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
