Ιωάννα Σακκή
Η άγνωστη ιστορία του Λάμπρου Κωνσταντάρα που έριξε την ψυχολογία του στα τάρταρα. Το πρόβλημα υγείας που δεν του επέτρεπε να μιλάει παρά μόνο να σημειώνει και το παράπονο πριν φύγει από την ζωή
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας άφησε εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο. Ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος και αγαπητός ηθοποιός που εδώ και πολλά χρόνια δεν βρίσκεται πια κοντά μας. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπασχε από ένα πρόβλημα υγείας που δεν του επέτρεπε να μιλάει, παρά μόνο να γράφει σημειώματα. Το παράπονο του ηθοποιού λίγο πριν φύγει από την ζωή.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Σε όποια ταινία ή παράσταση κι αν συμμετείχε γινόταν σχεδόν αμέσως επιτυχία ενώ μέχρι και σήμερα βλέπουμε τις ταινίες του και γελάμε μέχρι δακρύων. Κι ενώ κανείς θα φανταζόταν ότι ένας άνθρωπος που έζησε τόσο ένδοξη ζωή θα είχε ένα εξίσου ένδοξο τέλος, φαίνεται πως δεν ήταν έτσι. Διαβάστε παρακάτω:
Στις 5 Ιουνίου του 1985 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Εικόνες η τελευταία συνέντευξη του κορυφαίου ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα στον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο στη Βάρκιζα. Ο δημοσιογράφος κατέγραψε την εμπειρία του από την συνάντησή του με τον ηθοποιός καθώς και ανέφερε ότι η υγεία του ήταν πολύ επιβαρυμένη.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τον ίδιο δεν μιλούσε, μόνο έγραφε και κρατούσε σημειώσεις σε ένα μπλοκάκι. Δεν θύμιζε σε τίποτα τον ευθυτενή Λάμπρο Κωνσταντάρα της δεκαετίας του 1960. Μάλιστα υπήρχαν δημοσιεύματα εκείνη την εποχή που τον αποκαλούσαν “ο έγκλειστος της Βάρκιζας“. Σύμφωνα με τον κύριο Λυμπερόπουλο “εντελώς άφωνος, από δυο εγκεφαλικά, είχε αποσυρθεί από το θέατρο και τον κόσμο δυο χρόνια. Μετά από λίγες εβδομάδες ο δημοφιλής καλλιτέχνης έφυγε για πάντα… Εδώ και δυο χρόνια ένας άνθρωπος μένει έγκλειστος στον ίδιο τον εαυτό του…
Πρόκειται για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που απομονωμένος σ΄ ένα διαμέρισμα στη Βάρκιζα, με τη γυναίκα του Φιλιώ, δεν θέλει να μιλήσει με κανένα, αποφεύγει να διαβάσει εφημερίδα και να δει τηλεόραση – εκτός από τα αθλητικά – και με πείσμα έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον έξω κόσμο…
Έγκλειστος ποιος; Ο Λάμπρος που όταν βρισκότανε σε αέναη κίνηση, έσφυζε από ζωή πάνω στη σκηνή του θεάτρου, μπροστά στα φώτα και τις κάμερες, ανάμεσα στους φίλους και τις θαυμάστριες, στον ανώνυμο κόσμο που τον λάτρευε…Τώρα δεν μιλάει σε κανένα, παρά μόνο στη γυναίκα του Φιλιώ και στο γιό του Δημήτρη, όταν έρχεται να τον δει…
Λάμπρος Κωνσταντάρας: Έχω ακούσει τόσο πολλά για τον παππού μου που είναι σαν να τα έζησα
Οι κουβέντες του οι απαραίτητες, συνοδευόμενες από νοήματα…Ναί – Όχι – Νερό… Λέξεις συντήρησης, απομόνωσης και γαλήνης, της σιωπής…« Στο διάβολο », λέει ο Λάμπρος. Είναι η μόνη φράση που βγαίνει πεντακάθαρα από το στόμα του…Και μετά γράφει στο χαρτί, με το αριστερό του χέρι, τρεις συγκλονιστικές λέξεις: «γιατί σε μένα;»…
Όταν τον είδα, βρισκόταν ανακαθιστός στο κρεβάτι του με φανελίτσα και σλιπάκι. Άντρακλας. Απαράλλαχτος όπως πριν 25 χρόνια, που έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα των ηθοποιών κατά των δημοσιογράφων… -Γειά σου παιχταρά τερματοφύλακα, του είπα, έσκυψα και τον φίλησα.
Το βλέμμα του καρφώθηκε σαν μαχαιριά στα μάτια μου. Και τα δικά του, τα καταγάλανα, βουρκώσανε… Είμαι σίγουρος πως χάρηκε που τον είπα παιχταρά, παρά να τον εξυμνούσα ως ηθοποιό ή ως δον Ζουάν ή ως ρέκορντμαν ακροαματικότητας στη τηλεόραση, αφού ως «Λαμπρούκος» είχε πλησιάσει το εκατό τα εκατό. Βουβός αλλά χαμογελαστός…Του μιλούσα και μου έγραφε στο μπλοκάκι…Θα ξανάρθω, του είπα.
Λάμπρος Κωνσταντάρας: Η άγνωστη καριέρα του ηθοποιού ως τερματοφύλακας στην ΑΕΚ
Με κοίταξε κατάματα και έγραψε στο χαρτί “ίσως να μη ξανασυναντηθούμε…». Φεύγοντας, είχα την εντύπωση ότι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν άντεχε βουβός, απομονωμένος από τον κόσμο… Ήθελε να φύγει, για να τον θυμούνται όπως ήταν στη ζωή, στη σκηνή και να μη σχολιάζουν με θλίψη ότι είχε χάσει τη φωνή του, την ενεργητικότητά του, έγκλειστος σε ένα σπίτι μακριά από το θέατρο και το στούντιο…
Η εντύπωση έγινε πεποίθηση, όταν θυμήθηκα ότι την τελευταία του γραφή στο χαρτάκι, την έσκισε με νευρικότητα σε κομματάκια…Αντιγράφω από το ημερολόγιό του, που μου έδωσε: …( μετά από μεγάλες λόρδες στο Παρίσι ) βρίσκω δουλειά ως φωτομοντέλο σε διαφημίσεις των «Πεζό» και «Φίλιπς» και κυρίως του μεγαλύτερου ράφτη του Παρισιού, του Κριντ κι΄άρχισα να κερδίζω χρήματα…
Έπαιρνα 200 φράγκα τη φωτογραφία κι΄έτσι μπόρεσα να ανανεώσω τη γκαρνταρόμπα μου και να γνωρίσω καλύτερο κόσμο του «Μον Παρνάς». Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ, που με μιά συντροφιά φίλων γνώρισα την Έντιθ Πιάφ.
Τραγουδούσε στις αυλές των λαικών πολυκατοικιών, ήταν τύπος της γειτονιάς κι΄όλοι την φώναζαν «λα μομ Πιάφ», δηλαδή η μούμια Πιάφ…Εκείνο το βράδυ ο Ανρί Γκαρά, διάσημος τότε, της έδωσε ένα γερό φιλοδώρημα. Πριν λίγο καιρό, ενώ οι δίσκοι της Πιάφ πουλιόνταν σε όλο τον κόσμο, ο Γκαρά, ο μεγάλος γόης της εποχής του, αυτοκτονούσε πάμπτωχος και ξεχασμένος από τους πάντες…”
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε μια από τις τελευταίες του εξόδους στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 μαζί με την Σούλη Σαμπάχ, πριν τα προβλήματα υγείας τον περιορίσουν στο σπίτι του στην Βαρκιζα:
Με πληροφορίες από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λιμπερόπουλο
All photos via: mixanitouxronou.gr
Όλα τα άρθρα με την μηχανή του χρόνου στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.