Η ιστορία ενός αναγνώστη ο οποίος έχασε την γυναίκα του και τα παιδια του δεν θέλουν να ξαναφτιάξει τη ζωή του.
Η αλήθεια είναι πως ο θάνατος είναι από τα τραγικότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε έναν άνθρωπο. Όχι τόσο γι’ αυτούς που φεύγουν αλλά γι’ αυτούς που μένουν και προσπαθούν να ξανά μαζέψουν τα κομμάτια τους.
Ένας αναγνώστης, έχασε την γυναίκα του πριν 3 χρόνια σε τροχαίο. Αποφάσισε να ξανά φτιάξει την ζωή του, όμως τα παιδιά του δεν θέλουν και φαίνεται πως αυτό τον στενοχωρεί και τον προβληματίζει αρκετά. Ποια είναι η γνώμη σας; Διαβάστε παρακάτω:
Δείτε ακόμα Ο άντρας μου έχασε την δουλειά του και ξεκίνησε να πίνει
Με λένε Πέτρο και είμαι 67 χρονών. Πριν 3 χρόνια έχασα την γυναίκα μου σε τροχαίο όταν εκείνη ήταν τότε 62 ετών. Δεν καταλάβαμε ποτέ πως έγινε. Οδηγούσε σε άδειο δρόμο και ξαφνικά έπεσε πάνω σε έναν τοίχο. Οι ειδικοί είπαν πως μάλλον λιποθύμησε την ώρα που οδηγούσε.
Ο θάνατός της με στιγμάτισε. Η γυναίκα μου ήταν ο έρ@τας της ζωής μου. Είχαμε μαζί 2 παιδιά που τώρα το ένα έχει την δική του οικογένεια και το άλλο είναι δικηγόρος. Γνωριστήκαμε με την γυναίκα μου όταν ακόμη πηγαίναμε σχολείο και ποτέ μου δεν γύρισα να κοιτάξω άλλη.
Πριν τον θάνατό της ήμουν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή. Ασχολούμουν ερασιτεχνικά με την μελισσοκομία, έβγαινα με τους φίλους μου, κανόνιζα ταξίδια με την γυναίκα μου. Πότε μου δεν ήθελα να γίνω από αυτούς τους ηλικιωμένους που το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν στα καφενεία και να αδιαφορούν για τα πάντα.
Δείτε ακόμα Ο αδερφός μου θέλει να κλείσει την μαμά μας σε γηροκομείο
Όμως ο χαμός της με έκανε να χάσω την γη κάτω από τα πόδια μου και για τρία χρόνια είχα κατάθλιψη. Δεν πήγα ποτέ σε ψυχολόγο, όμως δεν είχα όρεξη να δω κανέναν, παρά μόνο τα παιδιά μου που ακόμη και σε αυτά ήμουν γκρινιάρης, πούλησα τα μελίσσια και το μόνο που έκανα ήταν να βλέπω τηλεόραση και να μαγειρεύω.
Όμως τα χρόνια πέρασαν. Ψυχολογικά ακόμη δεν είμαι καλά όμως πριν περίπου ένα μήνα συνέβη κάτι που με τρόμαξε αρκετά. Έπαθα εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο ευτυχώς ήταν ελαφρύ. Σκέφτηκα όμως ξαφνικά ότι αν δεν είχα ακόμη την ψυχραιμία να καλέσω ασθενοφόρο, μπορεί να είχε συμβεί το μοιραίο.
Κανένας δε θα με καταλάβαινε, μέχρι την επόμενη μέρα που ίσως κάποιο από τα παιδιά μου ερχόταν να με δει ή με έπαιρνε τηλέφωνο και δεν απαντούσα. Η ιδέα ότι είμαι μόνος μου σε ένα σπίτι χωρίς κανέναν να τρέξει να με βοηθήσει, γέρος άνθρωπος με τρόμαξε πολύ.
Δείτε ακόμα Τα παιδιά μου ζηλεύουν το ένα το άλλο και τσακώνονται συνέχεια
Ξεκίνησα λοιπόν να σκέφτομαι σοβαρά να ξανά φτιάξω την ζωή μου. Δεν μιλάω φυσικά για γάμους και οικογένειες. Μία γυναίκα ζητάω που να μένουμε μαζί να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον τώρα στα γεράματα.
Όταν όμως έκανα συζήτηση στα παιδιά μου γι’ αυτό, έγιναν έξαλλα. Μου είπαν ότι είμαι πολύ γέρος για να ζητάω τέτοια πράγματα και ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για να ξεπεράσω τον θάνατο της γυναίκας μου. Προσφέρθηκαν να με πάρουν στο σπίτι τους, όμως εγώ δεν θέλω να τους γίνομαι βάρος.
Κοντεύω τα 70 και εκτός από τον υπολογιστή, το μαγείρεμα και την τηλεόραση δεν έχω τίποτα άλλο. Τα παιδιά μου έχουν φτιάξει τις ζωές τους. Δεν μπορώ εγώ να τους γίνομαι φόρτωμα. Και δεν νομίζω ότι είναι τόσο κακό να θέλω να μοιραστώ την ζωή μου με κάποια και να μην θέλω να παίζω πασιέντζες όλη την μέρα στον υπολογιστή.
Δείτε ακόμα Μαμά μου έφυγες και μου άφησες χιλιάδες αναμνήσεις
Πιστεύετε ότι πραγματικά δεν τιμάω την μνήμη της γυναίκας μου μετά από αυτήν μου την απόφαση; Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την γνώμη στα παιδιά μου; Ευχαριστώ.
Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
Photo cover via: ethnos.gr
