Ο αδερφός μου θέλει να κλείσει την μαμά μας σε γηροκομείο

nikol peters

Ο αδερφός μου θέλει να κλείσει την μαμά μας σε γηροκομείο. Τα γηροκομεία προκαλούν ποίκιλα συναισθήματα στους ανθρώπους. Από την μία υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι δικοί τους άνθρωποι χρήζουν ειδικής μεταχείρισης και σε ένα γηροκομείο θα έβρισκαν αυτό που είχαν ανάγκη.

Από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι το να βάλεις τον δικό σου άνθρωπο σε ένα γηροκομείο είναι στην ουσία σαν να τον εγκαταλείπεις. Υπάρχουν ηλικιωμένοι που λένε ότι θα ήθελαν να πάνε σε ένα γηροκομείο για να μην υποχρεώνουν τα παιδιά τους να τους προσέχουν.

Υπάρχουν και ηλικιωμένοι που θεωρούν ότι αν τα παιδιά τους, τους βάλουν σε γηροκομείο θα είναι σαν να τους παρατάνε ή σαν να τους λένε ότι έγιναν βάρος και ότι κανείς δεν έχει χρόνο γι’ αυτούς. Σήμερα θα δούμε τις διαμαρτυρίες μίας αναγνώστριας που ο αδερφός της θέλει να κλείσει την μαμά τους σε γηροκομείο. Διαβάστε παρακάτω: 

Δείτε ακόμα Συγκλονιστική ιστορία: Η υιοθετημένη Λίντα-Κάρολ από το Τέξας βρήκε τη μητέρα της στην ορεινή Ναυπακτία!

Αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου εδώ γιατί διαβάζω πολλά χρόνια το Daddy-Cool και έχω δει ότι οι αναγνώστες με μεγάλη χαρά απαντούν στα προβλήματα των άλλων ανθρώπων. Κατάγομαι λοιπόν από την Χαλκίδα, αλλά από τα 18 μου χρόνια ζω στην Θεσσαλονίκη.

Γεννήθηκα πολύ μετά από τον αδερφό μου. Η διαφορά ηλικίας μας, ίσως να ήταν αυτή που μας έκανε να μην ταιριάξαμε ποτέ ουσιαστικά. Ο αδερφός μου λοιπόν έχτισε την ζωή του στην Χαλκίδα και γω στην Θεσσαλονίκη όπου και παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια.

Κατέβαινα στην πόλη μου κάθε φορά που μου έδιναν άδεια από την δουλειά και η αλήθεια είναι πως όσες φορές κατέβαινα το κλίμα ήταν ευχάριστο. Πριν δύο χρόνια λοιπόν χάσαμε τον μπαμπά μας. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα υγείας, απλά έφυγε στον ύπνο του.

Δείτε ακόμα Είμαι αλλεργική στα σκυλιά και η πεθερά μου πήρε στην κόρη μου κουτάβι

Η μητέρα μας από τότε έπεσε στην υγεία της. Είναι μεγάλη γυναίκα. Συγκεκριμένα 79 ετών και η αλήθεια είναι πως πάντα είχε κάποια προβλήματα υγείας, όμως παλιότερα την πρόσεχε ο πατέρας μου. Όταν λοιπόν ο μπαμπάς έφυγε από την ζωή την μητέρα μου την ανέλαβε ο αδερφός μου και η γυναίκα του.

Δεν ήθελε πολλά πράγματα η μητέρα μου. Ένα φαγητό κάθε μέρα που θα μπορούσαν να το δώσουν και από το δικό τους μεσημεριανό και μία φορά τον μήνα περίπου να παίρνουν τα φάρμακα από την φαρμακοποιό. Και μέσα στην εβδομάδα λίγες δουλειές μέσα στο σπίτι για να μην την φάει η βρωμιά.

Γενικότερα η μητέρα μου είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί. Απλά θέλει βοήθεια σε καθημερινές και κουραστικές δουλειές του σπιτιού. Τον πρώτο καιρό λοιπόν είχε συμφωνηθεί αυτό. Τον πρώτο ενάμιση χρόνο όλα κυλούσαν σχετικά ομαλά.

Δείτε ακόμα Ο άντρας μου έχει κατάθλιψη και αρνείται να κάνει θεραπεία

Ο αδερφός μου και η γυναίκα του πρόσεχαν την μητέρα μας κι εγώ κάθε φορά που είχα άδεια κατέβαινα να τους ξεκουράσω. Επίσης έστελνα συχνά μέσα στον μήνα κάποια χρήματα, γιατί η σύνταξη της μητέρας μου δεν έφτανε και δεν ήθελα να επιβαρύνω τον αδερφό μου και σε αυτό.

Πριν περίπου 6 μήνες όμως τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν. Ο αδερφός μου, ξεκίνησε απέξω απέξω να μου λέει ότι τον έχει κουράσει πολύ αυτή η κατάσταση και ότι και η γυναίκα του έχει φτάσει στα όριά της. Τότε εγώ τον ρώτησα τι πηγαίνει λάθος.

Ουσιαστικά μέσα στην μέρα χρειάζεται να πάνε μία ωρίτσα μέχρι να της αφήσουν το φαγητό και να πούνε και δύο κουβέντες μαζί της και απλά μία φορά την εβδομάδα να κάνουν τα απέξω απέξω όσων αφορά τις δουλειές του σπιτιού. Άλλωστε και η μητέρα μου δεν είναι δύσκολος άνθρωπος.

Δείτε ακόμα Η κόρη μου θέλει να πάει στο The Bachelor και δεν ξέρω πως να της αλλάξω γνώμη

Δεν υπήρχε περίπτωση να τους έβαζε να ξεσκονίζουν ας πούμε. Ένα σκούπισμα, ένα σφουγγάρισμα κι ένα πλυντήριο. 1-2 πιάτα την ημέρα μπορεί να τα πλύνει και μόνη της. Μου είπε ότι είναι πιο δύσκολο από ότι το περιγράφω, ότι έχουν και αυτοί τις δικές τους ζωές και ότι δεν μπορούν άλλο να προσέχουν την μαμά μας.

Εκνευρίστηκα πάρα πολύ όταν το άκουσα. Μεγαλώνω κι εγώ παιδιά όπως κι αυτός και το θεωρώ μεγάλη αχαριστία να μιλάς έτσι για έναν άνθρωπο που τόσα χρόνια έδινε και την ζωή του για σένα. Παρόλα αυτά διατήρησα την ψυχραιμία μου και του είπα ότι μπορώ να την αναλάβω εγώ Θεσσαλονίκη, αρκεί να θέλει η ίδια να ανέβει.

Η μάνα μου όμως δεν ήθελε ούτε να το ακούσει. Καταρχάς δεν θέλει να αλλάξει πόλη και να χάσει τις φίλες της και την καθημερινότητα της κι επίσης δεν της αρέσει η Θεσσαλονίκη. Θέλει πιο ήρεμες πόλεις. Θέλει να βγαίνει στον μπαλκόνι και να βλέπει θάλασσα.

Δείτε ακόμα Μένουμε στην ίδια πολυκατοικία με την πεθερά μου και δεν μου κρατάει το παιδί

Εμείς μένουμε στο κέντρο, οπότε όλα αυτά θα τα έχανε. Εγώ δεν ήθελα να της πω ότι ο αδερφός μου έλεγε αυτά κι αυτά πίσω από την πλάτη της για να μην την στεναχωρήσω. Της είπα απλά ότι αν ήθελε να το κάνει αυτό θα ξεκούραζε πολύ τον αδερφό μου και την γυναίκα του.

Όμως ήταν αμετάκλητη. Τον ενημερώνω και για λίγους μήνες ακόμη τα πράγματα κυλούσαν σχετικά ομαλά. Η νύφη μου βέβαια είχε απομακρυνθεί από μένα, λες και δεν προθυμοποιήθηκα να τους βοηθήσω, αλλά δεν με ένοιαζε και ιδιαίτερα.

Πριν μισό μήνα λοιπόν, ο αδερφός μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι υπάρχει ένα πολύ καλό γηροκομείο στην Αθήνα. Μου είπε ότι είναι η καλύτερη λύση γιατί εκεί θα την προσέχουν όπως πρέπει. Μου είπε ότι θα πηγαίνει να την βλέπει τουλάχιστον κάθε Σαββατοκύριακο αφού η Αθήνα είναι δίπλα από την Χαλκίδα.

Δείτε ακόμα Ο αδερφός μου με έριξε στην κληρονομιά

Εγώ στο άκουσμα αυτής της είδησης έγινα έξαλλη. Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να κλείσεις σε γηροκομείο τους γονείς σου. Είναι κυριολεκτικά σαν να τους εγκαταλείπεις στην φάση της ζωής τους που σε έχουν ανάγκη.

Εντάξει, υπάρχουν και ηλικιωμένοι που πραγματικά δεν έχουν άλλη επιλογή. Όμως η μητέρα μας, δεν είναι ότι δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν είναι ότι απαιτεί πολύ χρόνο από την ζωή τους για να μην μπορούν να της αφιερώσουν ούτε αυτή την μία ώρα την ημέρα.

Και γιατί στην Αθήνα; Γιατί όχι κάπου στην Χαλκίδα; Και ποιος θα πληρώνει το γηροκομείο στο φινάλε; Ο αδερφός μου μέχρι 6 μήνες πριν μου έλεγε ότι πάλι καλά που στέλνω κι εγώ αυτά τα 300 ευρώ τον μήνα και βγαίνουν τα έξοδα μαζί με την σύνταξη. Και τώρα θα μου βρει λεφτά για γηροκομείο;

Δείτε ακόμα Δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί, του πρότεινα για εξωσωματική αλλά δεν θέλει

Δεν με ενδιαφέρει τι έχει στο μυαλό του. Εγώ δεν πρόκειται να το επιτρέψω αυτό. Προτιμώ τα 300 να τα κάνω 600 και να προσλάβω μία αποκλειστική νοσοκόμα παρά να αφήσω τον δικό μου άνθρωπο σε ένα άψυχο κτίριο με αγνώστους.

Δεν μας μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια για να την πετάξουμε στην ανάγκη της. Νιώθω εξοργισμένη και πραγματικά λυπάμαι που πολλά χρόνια πριν πήρα την απόφαση να μετακομίσω. Αν βρισκόμουν Χαλκίδα τίποτα από όλα αυτά δεν θα γινόταν και δεν θα έπεφτα και στην ανάγκη του.

Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

Photo cover via: parallaximag.gr

• αληθινές ιστορίες