Οι γονείς μου έχουν αδυναμία στα παιδιά του αδερφού μου και παραμελούν τα δικά μου. Η αναγνώστρια ζητάει την άποψή μας.
Στην Ελλάδα η παροιμία “του παιδιού το παιδί δύο φορές παιδί μου” είναι μία παροιμία που αποτελεί τρόπο ζωής για κάθε γιαγιά και κάθε παππού εκεί έξω. Φαίνεται όμως πως η αναγνώστρια της σημερινής μας ιστορίας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα που δεν το συναντάμε συχνά.
Υποστηρίζει πως οι γονείς της δείχνουν ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά του αδερφού της με αποτέλεσμα να παραμελούν τα δικά της παιδιά. Αν ισχύει, η αλήθεια είναι πως απορούμε πως μία γιαγιά κι ένας παππούς μπορούν όντως να ξεχωρίσουν τα εγγόνια τους. Ποια είναι η δίκη σας άποψη; Διαβάστε παρακάτω:
Οι γονείς μου έχουν αδυναμία στο παιδί του αδερφού μου και παραμελούν τα δικά μου
Ονομάζομαι Ασημίνα και πριν 2 χρόνια έφερα στην ζωή τα δίδυμα αγόρια μου. Κατάγομαι από το Αίγιο αλλά από τα 18 μου ζω στην Θεσσαλονίκη και βλέπω τους δικούς μου κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και μερικά Καλοκαίρια. Όταν γέννησα η μητέρα μου ανέβηκε πάνω για ένα με δύο μήνες γιατί χρειαζόμουν βοήθεια.
Ο αδερφός μου από την άλλη έχει ένα παιδί στην ηλικία των δικών μου παιδιών. Είναι ένα αξιαγάπητο κòριτσάκι που φυσικά και αγαπάω πολύ. Άλλωστε με τον αδερφό μου ήμασταν ανέκαθεν πολύ δεμένοι. Όμως το φετινό Πάσχα έλαβα μία συμπεριφορά που δεν μου άρεσε καθόλου.
Κατέβηκα για το Πάσχα στο Αίγιο για να δω τους γονείς μου, τον αδερφό μου και την ανιψιά μου. Φυσικά ήταν μαζί τα παιδιά μου και ο άντρας μου. Στην αρχή οι γονείς μου φυσικά και ασχολούνταν με τα παιδιά μου διότι δεν τα βλέπουν συχνά και σίγουρα δεν λέω ότι δεν τα αγαπούν.
Δείτε ακόμα Η μητέρα μου παρεμβαίνει συνεχώς στην προσωπική μου ζωή και δεν σέβεται καμία από τις επιλογές μου
Όταν όμως ήρθε ο αδερφός μου με την κόρη του, οι γονείς μου παράτησαν τελείως τα δικά μου παιδιά και ασχολούνταν μόνο με την ανιψιά μου. Επίσης παρατηρούσα πως ενώ άκουγαν με μεγάλη προσοχή τα κατορθώματα της ανιψιάς μου, εγώ μάταια προσπαθούσα να τους τραβήξω την προσοχή για τα κατορθώματα των δικών μου παιδιών.
Αυτή την συμπεριφορά την παρατήρησε και ο άντρας μου και είμαι σίγουρη γι’ αυτό γιατί φάνηκε ενοχλημένος. Παρόλα αυτά δεν μου λέει τίποτα γιατί δεν θέλει να βάζει φιτιλιές. Τον ξέρω όμως τόσα χρόνια, δεν μπορεί να μου κρυφτεί.
Σκέφτηκα ότι μπορεί να φταίει το ότι την ανιψιά μου την μεγαλώνουν ενώ τα δικά μου τα παιδιά τα βλέπουν αραιά και που. Παρόλα αυτά δεν δικαιολογούνται γιατί εγγόνια τους είναι και αυτά και σίγουρα η απόσταση δεν αποτελεί αφορμή για μία γιαγιά και έναν παππού να ξεχωρίζουν έτσι τα παιδιά.
Δείτε ακόμα Ο μπαμπάς μου δεν μου μιλάει επειδή δεν θα δώσω το όνομά του στο παιδί
Τόσο απροκάλυπτα. Άλλωστε πόσες γιαγιάδες και πόσοι παππούδες μένουν στα χωριά τους και βλέπουν τα εγγόνια τους αραιά και που; Με απογοήτευσε πάρα πολύ η συμπεριφορά τους αλλά επειδή ήταν γιορτινές μέρες, δεν ήθελα να χαλάσω το κλίμα. Μετά έπρεπε να γυρίσω στην δουλειά και δεν θέλω να το συζητήσω μέσω τηλεφώνου.
Όμως αλήθεια σας λέω νιώθω πολύ αδικημένη κι εγώ και τα παιδιά μου. Δεν ένιωσα ούτε μία στιγμή να με ξεχωρίζουν από τον αδερφό μου. Δηλαδή το είχα νιώσει αλλά όχι σαν κάτι άσχημο. Είναι μικρότερος, ήταν πιο αρρωστιάρης, του είχαν μία παραπάνω αδυναμία.
Ποτέ όμως δεν ένιωσα παραμελημένη εξαιτίας αυτής της αδυναμίας. Αυτή τη φορά όμως ένιωσα τεράστια αδικία και θέλω την γνώμη σας για το πως μπορώ να το διαχειριστώ. Σίγουρα δεν είμαι τρελή και σίγουρα δεν έχω θέματα ζήλιας για να τα πλάθω όλα αυτά με το κεφάλι μου. Οπότε τι να κάνω;
All photos via Pinterest
Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.
