Έλενα Τριανταφύλλου
Έχασες το παιδί στη γέννα και δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς το πένθος. Νιώθεις ότι το σώμα σου απέτυχε. Όλοι οι τρόποι να διαχειριστείς το πένθος και να αποδεχτείς την απώλεια.
Δυστυχώς δεν είναι λίγα ζευγάρια που έρχονται σε επαφή με το περιγεννητικό πένθος. Μπορεί να έχασαν το παιδί τους κατά τη διάρκεια της γέννας ή η μητέρα να απέβαλλε. Ένα πένθος που δεν αναγνωρίζεται κοινωνικά και πολλές φορές δεν κλείνει ποτέ η πληγή. Όλοι οι τρόποι να διαχειριστείς το πένθος σου και να βοηθήσεις τον εαυτό σου να κλείσει τον κύκλο.
Κάθε μέρα 7.300 βρέφη ή έμβρυα χάνουν την ζωή τους παγκοσμίως είτε ενώ βρίσκονται ακόμη στη μήτρα είτε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Οι ειδικοί τους αποκαλούν και αόρατους θανάτους. Μάλιστα σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο περιγεννητικός θάνατος είναι ο θάνατος ενός μωρού μεταξύ 22 εβδομάδων κύησης ή βάρους 500 γραμμαρίων και 7 ημερών μετά τη γέννηση.
Η περιγεννητική θνησιμότητα είναι πιθανώς υποτιμημένη λόγω ελλιπούς καταγραφής. Αν και έχει μειωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα υπολογίζεται περίπου 4 ανά κάθε 1000 γεννήσεις, δεν παύει να είναι ένα οδυνηρό τραγικό και αβάστακτο γεγονός. Αφήνει ένα ισχυρό ψυχικό αποτύπωμα στους γονείς. Ένας θάνατος παράδοξος, μία απώλεια που για τους γονείς συμβολίζει και την απώλεια της ελπίδας, των ονείρων και των σχεδίων. Διαβάστε παρακάτω:
Πληροφορίες για το περιγεννητικό πένθος και τρόποι αντιμετώπισης και στήριξης
Περιέχει δύο στοιχεία: από τη μια την φυσική απώλεια-απουσία του βρέφους και από την άλλη την συνέχιση της ύπαρξης του μέσω του ψυχικού αποτυπώματος. Ο ψυχικός δεσμός παραμένει ζωντανός, ενώ το σώμα που περιμένω για να γίνει αντικείμενο φροντίδας και αγάπης, λείπει.
Πρόκειται για μια οξεία τραυματική συνθήκη, ένα απροσδόκητο, μη ελεγχόμενο γεγονός που κλυδωνίζει τα ψυχικά θεμέλια της προσωπικότητας των ανθρώπων, πλήττει εκ θεμελίων την αίσθηση και την αναπαράσταση του εαυτού. Και παρόλα αυτά, δεν αναγνωρίζεται κοινωνικά ως αληθινό πένθος, και έτσι δεν επιτρέπεται να εκφραστεί και να στηριχτεί όπως χρειάζεται.
Πένθος για ένα μέλλον που δεν θα υπάρξει
Το περιγεννητικό πένθος είναι διαφορετικό για τον ψυχισμό μας αφού δεν περιλαμβάνει αναμνήσεις. Περιλαμβάνει περισσότερο ένα μέλλον που δε θα υπάρξει και μία μητέρα που ονειροπόλησε για το παιδί που περιμένει. Αυτό όμως που είναι χειρότερο από όλα, είναι ότι κοινωνικά δεν είναι αποδεκτό κατά μία έννοια.
Δύο γονείς που βιώνουν πένθος πολλές φορές δεν νιώθουν άνετα να εκφράσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα προς τα έξω διότι πολλοί δε θα τους καταλάβουν. Για μερικούς ανθρώπους το πένθος αφορά μόνο αυτούς που πενθούν αυτούς που έφυγαν αφού πρώτα είχαν ζήσει. Ενώ για τους γονείς που χάνουν το παιδί τους προτού καλά καλά το γνωρίσουν η ατάκα “θα κάνετε άλλο” είναι η πιο συχνή.
«Δεν πειράζει, θα κάνεις άλλο…»
Είναι μία από τις πιο γνωστές ατάκες που ακούει μία μαμά ή οι δύο γονείς που πενθούν το παιδί που χάθηκε. Όμως είναι μία έκφραση που κάνει αυτόν ή αυτούς που πενθούν να νιώθουν έλλειψη κατανόησης. Ένα παιδί, ακόμη κι αν δεν πρόλαβε να ζήσει για τους γονείς που το περίμεναν δεν ήταν απλά ένας αριθμός. Κάτι που μπορείς να αντικαταστήσεις έτσι απλά.
Δημιούργησε νόημα στο πένθος σου
Η περιγεννητική απώλεια εγείρει στον ψυχισμό μας υπαρξιακές ερωτήσεις όπως «γιατί σε εμένα;», «γιατί συνέβη αυτό στο μωρό μου;». Αυτές οι ερωτήσεις μας καλούν να φτιάξουμε μια ιστορία για να απαντηθούν, ψάχνουν τη διεργασία ενός νοήματος για το πέρασμα από το πένθος στην επανεκτίμηση της ζωής.
Η δυσκολία με την περιγεννητική απώλεια είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλές αναμνήσεις ή εμπειρίες για να διεργαστούμε και το γεγονός ότι δεν υπάρχει συχνά ένα ψυχικό αντικείμενο να θρηνήσουμε, καθώς δεν γνωρίσαμε ποτέ το μωρό μας. Ο δεσμός όμως έχει δημιουργηθεί ακόμα και πριν γεννηθεί το μωρό και ονομάζεται Προγεννητικός ψυχικός δεσμός.
Τα 9 σημεία εξέλιξης του Προγεννητικού Ψυχικού Δεσμού
Αυτός ο ψυχικός δεσμός, που δομείται προγεννητικά, εξελίσσεται μέσα από τα ακόλουθα 9 σημεία: ο προγραμματισμός της εγκυμοσύνης, η επιβεβαίωση της εγκυμοσύνης, η αποδοχή της νέας πραγματικότητας, η αίσθηση των κινήσεων του εμβρύου στο σώμα της μητέρας, η αίσθηση του εμβρύου ως ξεχωριστού ανθρώπου, με τον οποίον η μητέρα ξεκινάει να συνδέεται, ο τοκετός, το πρώτο βλέμμα, το πρώτο άγγιγμα, οι πρώτες φροντίδες προς το βρέφος.
«Το σώμα μου απέτυχε»
Ένα εξίσου πυρηνικό ζήτημα στον ψυχισμό της γυναίκας κατά το περιγεννητικό πένθος είναι η συναισθηματική σχέση της με το σώμα της και την εικόνα της. Συχνά αυτοκατηγορείται για την απώλεια του βρέφους, τοποθετώντας την απώλεια στην σωματική της αποτυχία. Νιώθει δυσφορία, ντροπή και ενοχή για την μεταγεννητική εικόνα του σώματος της.
Κάτι ακόμα που παρατηρείται συχνά είναι οι συναισθηματικές πιέσεις για να επιταχύνει ή να καθυστερήσει μια επόμενη εγκυμοσύνη. Πολλές γυναίκες αναφέρουν ότι αισθάνονταν την ανάγκη να αποδείξουν άμεσα την αναπαραγωγική τους ικανότητα, παρότι η φροντίδα ενός νεογέννητου βρέφους θα τους φάνταζε εξαιρετικά δύσκολη την περίοδο του πένθους τους. Άλλα ζευγάρια περιέγραψαν την πίεση του περιβάλλοντος τους για επόμενη εγκυμοσύνη ως αντικατάσταση της προηγούμενης απώλειας.
Τελετουργίες πένθους
Τέλος σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες ένα ζευγάρι μπορεί να νιώσει καλύτερα μέσα από τελετουργίες πένθους. Μία τέτοια τελετουργία είναι ακόμη και μία εικονική κηδεία. Ενώ ένας άλλος τρόπος είναι να δωρίσετε το γάλα σας. Θα νιώσετε ότι δίνετε ζωή σε ένα άλλο παιδί που το έχει ανάγκη και θα βοηθήσει να κλείσετε όσο γίνεται τον κύκλο. Σας βοήθησε αυτό το άρθρο; Ρίξτε μία ματιά και σε ένα αφιέρωμα για τους γονείς…στη θερμοκοιτίδα.
Σχετικά άρθρα:
- Ναι, έγινα μικρή μαμά και η αγάπη που νιώθω είναι τόσο δυνατή που θα τα έκανα όλα από την αρχή
- Το ένστικτο της έτοιμης φωλιάς: Η ψυχοσύνθεση της μέλλουσας μαμάς πριν τον ερχομό του μωρού
- Οι μητέρες είναι τα πιο δυνατά και ανθεκτικά ανθρώπινα όντα στον κόσμο
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την μαμά στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.