Πέρσι τα Χριστούγεννα έχασα τον άντρα μου και φέτος δεν ξέρω πως θα καταφέρω να γιορτάσω

nikol peters

Πέρσι τα Χριστούγεννα έχασα τον άντρα μου και φέτος δεν ξέρω πως θα καταφέρω να γιορτάσω. Η αναγνώστρια πέρσι τέτοια εποχή έχασε για πάντα τον αγαπημένο της άντρα και φέτος προσπαθεί να γιορτάσει για τα παιδιά της.

Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή χαράς και αγάπης. Παρόλα αυτά μερικές φορές τα Χριστούγεννα γίνονται πράγματα που μας συγκλονίζουν και μας σημαδεύουν για μία ολόκληρη ζωή. Όπως για παράδειγμα να χάσουμε έναν δικό μας άνθρωπο.

Η αναγνώστρια της σημερινής μας ιστορίας αποφάσισε να ανοίξει την καρδιά της στο Daddy-Cool. Πέρσι τέτοια εποχή έχασε τον αγαπημένο της σύζυγο και επειδή έχει μικρά παιδιά προσπαθεί φέτος να σταθεί στα πόδια της και να γιορτάσει τα Χριστούγεννα. Διαβάστε παρακάτω

Η ιστορία

Ονομάζομαι Μυρέλα και είμαι 47 ετών. Έχω δύο παιδιά, τον Νίκο 17 ετών και την Δήμητρα 14 ετών. Μέχρι πέρσι ήμασταν μία ευτυχισμένη οικογένεια. Μέχρι που ήρθε εκείνη η τραγική παραμονή Χριστουγέννων και ο σύζυγός μου μας άφησε για πάντα.

Τροχαίο μου είπαν. Δεν θέλω να φέρω στην μνήμη μου και πάλι αυτό που συνέβη τότε. Άλλωστε τα έχω πολύ μπερδεμένα στο κεφάλι μου. Την μία στιγμή έφευγε για να πάει μέχρι το κρεοπωλείο για κάτι τελευταία πράγματα, την άλλη στιγμή ξεκίνησα να καταλαβαίνω ότι αργεί και μετά απλά χτύπησε το τηλέφωνο από το νοσοκομείο.

Από τότε όλοι μας προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Έχω στο πλάι μου την αδερφή μου και την κολλητή μου φίλη. Μόνο εκεί μπορώ να ξεσπάσω, να κλάψω, να είμαι ο εαυτός μου. Βλέπετε μεγαλώνω δύο παιδιά στην εφηβεία. Στην πιο δύσκολη φάση της ζωής τους.

Δείτε ακόμα Η πεθερά μου δεν μαγειρεύει καλά και δεν θέλω να μαγειρέψει εκείνη για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Ήμασταν μία δεμένη οικογένεια. Τώρα που έγινε αυτό το πράγμα, τα παιδιά μου προσπαθούν ακόμη να επεξεργαστούν πληροφορίες που δεν μπορούν. Ο γιος μου μάλιστα την Άνοιξη είχε και τις πρώτες κρίσεις πανικού. Ανά διαστήματα δεν μου ανοίγεται, δεν μου μιλάει.

Αντιδράει άσχημα προς εμένα, ξεσπάει τα νεύρα του πάνω μου. Η μικρή είναι άλλος χαρακτήρας. Δεν έχει νεύρα. Απλά μερικές φορές και αυτή κλείνεται στον εαυτό της και την έχω ακούσει αρκετές φορές να κλαίει στο δωμάτιό της. Όταν όμως της χτυπάω σκουπίζει τα δάκρυά της και κάνει πως δεν συνέβη τίποτα.

Τόσο μικρή κι όμως προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες. Αφού ο Νίκος μου δεν το ελέγχει. Η αδερφή μου και η κολλητή μου μου στέκονται. Και σε μένα και στα παιδιά μου. Η κολλητή μου είναι αυτή που βρήκε την ψυχολόγο που πηγαίνει από τον Σεπτέμβριο ο Νίκος.

Δείτε ακόμα Η κόρη μου δεν κάνει ποτέ Χριστούγεννα μαζί μας, κάνει μόνο με τα πεθερικά της

Και η αδερφή μου είναι αυτή η τέλεια θεία που τα παιδιά της λένε αυτά που ντρέπονται, φοβούνται ή δεν θέλουν να πουν στην μαμά τους. Κι εγώ μερικές φορές να θέλω να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο μέχρι να βγάλει αίμα από τον πόνο.

Μία ζωή είχα τον άντρα μου δίπλα μου. Από το λύκειο. Κι επειδή ήταν πιο ώριμος από μένα σε μερικές περιπτώσεις αναλάμβανε περισσότερες ευθύνες με τα πάντα μέσα στο σπίτι από ότι εγώ. Ακόμη και τα παιδιά μας νομίζω τα ήξερε πιο καλά από ότι τα ξέρω εγώ.

Γι’ αυτό και αυτή τη στιγμή τα έχω χαμένα. Το θέμα είναι ότι εγώ μπορώ να τα βγάλω πέρα με τους δαίμονές μου. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρω, δεν πειράζει. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά μου θέλω να χαμογελούν. Θέλω έστω και για λίγες μέρες να πετάξουν την κατάθλιψη από μέσα τους και να γιορτάσουν.

Δείτε ακόμα Κάθε Πρωτοχρονιά το παιδί μου παίρνει πανάκριβα δώρα και φέτος δεν ξέρω πως να του πω ότι δεν υπάρχουν λεφτά

Και αυτός, αυτό θα ήθελε. Δεν αντέχω άλλο τις κρίσεις πανικού του Νίκου. Δεν μπορώ άλλο η Δήμητρα να προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά της για να μην χαθούν τελείως οι ισορροπίες μέσα στο σπίτι. Γι’ αυτό και φέτος στόλισα από νωρίς.

Τα παιδιά στην αρχή αντέδρασαν αλλά μετά τα έπεισα να πάρουν μέρος. Βάλαμε περισσότερα στολίδια από κάθε άλλη φορά μέσα στο σπίτι. Μέχρι και τα τραπεζομάντηλα έγιναν Χριστουγεννιάτικα. Εγώ, που άλλες χρονιές με το ζόρι στόλιζα το μπαλκόνι.

Έφτιαξα και μελομακάρονα και κουραμπιέδες και μπακλαβά. Όλα τα γλυκά που αρέσουν στα παιδιά μου. Και κανονίσαμε την Παραμονή των Χριστουγέννων να είμαστε όλοι μαζί στο σπίτι της κολλητής μου και να κοιμηθούμε εκεί όλο το 3ημερο.

Δείτε ακόμα Η γειτόνισσα είναι μία πλούσια ψωνισμένη και φέτος θα στολίσω το σπίτι μου περισσότερο από αυτήν

Μακριά από την κατάθλιψη του σπιτιού μας. Μακριά από το πένθος μας έστω και για μία στιγμή. Τουλάχιστον από το δικό τους πένθος γιατί το δικό μου δεν θέλω και δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια να μην ήμουν η τέλεια μαμά. Όμως τώρα θα γίνω ασπίδα.

Φέτος τα Χριστούγεννα θα πάρω εγώ όλο το πένθος πάνω μου για χάρη τους. Τουλάχιστον να μπορέσουν να χαμογελάσουν πάλι. Γιώργο… δεν ξέρω αν μας βλέπεις από κάπου, αλλά θέλω να ξέρεις πως θα μεγαλώσω τα παιδιά μας όσο καλύτερα μπορώ. Καλά Χριστούγεννα.

Photo cover via: iatronet.gr

Διαβάστε όλες τις ιστορίες στο Daddy-Cool.gr 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη. 

• αληθινές ιστορίες