Έλενα Τριανταφύλλου
Η δύναμη της μαμάς που αντέχει τα πάντα ακόμη κι όταν όλα πάνε στραβά. Το κουράγιο που δίνουν στους εαυτούς τους και στους υπόλοιπους ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Έχεις ακούσει πολλές φορές να λένε για το πόσο δυνατές είναι οι μαμάδες, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Το έχεις όμως ζήσει από μέσα; Λίγες σκέψεις για τη μητέρα μου που διαγνώστηκε με καρκίνο πρόσφατα και που αποδεικνύει καθημερινά αυτό που όλοι λένε “δύναμη της μάνας”. Ένα κείμενο αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες αλλά και σε όλους τους γονείς που παλεύουν με αυτό έχοντας πάντα το κεφάλι ψηλά.
Δύσκολα μπορείς να καταλάβεις αυτό που λέμε “ανιδιοτελής αγάπη” αν δεν έχεις παιδιά. Σίγουρα το να κάνεις παιδί δεν είναι αυτοσκοπός ούτε σε μειώνει σαν άνθρωπο αν δεν έχεις. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις πως είναι να έχεις πάντα προτεραιότητα τους άλλους.
Να έχεις ανάγκη να είναι όλα στην εντέλεια όσων αφορά το σπίτι, το διάβασμα των παιδιών, τα παιδιά γενικά και παράλληλα να τρέχεις για δικές σου υποχρεώσεις. Η δύναμη της μάνας κρύβεται στα απλά αλλά και στα περίπλοκα.
20χρονη στο TikTok συγκινεί: Το να γίνω μαμά στα 20 ήταν η καλύτερη έκπληξη όχι ατύχημα
Κρύβεται στο ότι ξυπνούν κάθε μέρα την ίδια ώρα όσο χάλια κι αν κοιμήθηκαν το βράδυ. Κρύβεται στη ψυχραιμία που δείχνουν όταν το έχεις ανάγκη αλλά και στο πόσο εύκολα μπορούν να βάλουν τις δικές τους ανάγκες στην άκρη, για να σε ικανοποιήσουν.
Αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο αφιερωμένο στη μητέρα μου η οποία διαγνώστηκε με καρκίνο πρόσφατα. Κι αν πριν από αυτό τη θαύμαζα για τη δύναμή της, πλέον την αντικρίζω και νομίζω ότι βλέπω κάποια σούπερ ηρωίδα των παιδικών παραμυθιών που διάβαζα μικρή. Διαβάστε παρακάτω:
Έχει χρειαστεί να γράψω πολλά τέτοια άρθρα στη ζωή μου. Το Daddy-Cool.gr είναι ένα site που ασχολείται με καθημερινά προβλήματα γονιών και απολαμβάνω να γράφω άρθρα που δίνουν κουράγιο στις μαμάδες και στους μπαμπάδες, που τους ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση μπροστά στις δυσκολίες, που τους κατευθύνουν πως να μεγαλώσουν πιο σωστά τα παιδιά τους, σύμφωνα με όσες γνώσεις έχω από την σχολή βρεφονηπιοκομίας που τελείωσα.
Είστε νέοι ακόμα, θα προσπαθήσετε ξανά: Ο πόνος της αποβολής είναι δικός σου
Αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για τη δύναμη της μάνας και παλεύω δύο μέρες να το ξεκινήσω. Διότι αυτή τη φορά το άρθρο θα γίνει λίγο πιο βιωματικό και όχι τόσο θεωρητικό. Διότι όλες οι μαμάδες είναι δυνατές και αυτό φαίνεται κάθε φορά που αρρωσταίνουν και δεν μένουν στιγμή ξαπλωμένες στο κρεβάτι.
Που καταφέρνουν να συνδυάζουν νοικοκυριό, ανατροφή των παιδιών αλλά και επαγγελματική επιτυχία. Οι γυναίκες σχεδόν ψυχαναγκαστικά παλεύουν να αποδείξουν σε όλους αλλά κυρίως στους εαυτούς τους, ότι μπορούν να τα κάνουν όλα με την ίδια ευκολία και επιτυχία.
Το να κρίνουμε τους γονείς μας τελικά πονά περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε
Κι αυτό είναι βραχνάς, αλλά δεν ξέρω…ίσως από ένα σημείο και μετά συνηθίζεις να ζεις έτσι, τόσο που δεν μπορείς να ζήσεις αλλιώς. Η μητέρα μου είναι από αυτές τις γυναίκες. Σταμάτησε να δουλεύει από όταν ήταν ακόμη νέα, αλλά η δύναμη ενός ανθρώπου δεν φαίνεται μόνο στις εργασίες που πληρώνονται με μισθό.
Το να κρατάς ένα σπίτι στην εποχή του ’70, που κάθε λάθος στην ανατροφή των παιδιών το χρεωνόσουν εσύ και όλοι είχαν μόνο απαιτήσεις από σένα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί να μην έλαβε ποτέ κανέναν μισθό γι’ αυτό, αλλά το έκανε πάντα σαν να έπαιρνε τα περισσότερα λεφτά στην οικογένεια.
Έμαθε να είναι σκληρή, έμαθε να βάζει πλάτη στα προβλήματα, να είναι αυτή που θα μας ακούει στις δυσκολίες, που θα μας δίνει κουράγιο, που θα έχει πάντα αυτόν τον μαγικό τρόπο να μας ανακουφίζει από το άγχος, ακόμη και στα πιο μεγάλα ή στα πιο χαζά προβλήματα. Και δεν είμαι σίγουρη αν σαν οικογένεια, της δείξαμε την ευγνωμοσύνη που έπρεπε.
Ένα γράμμα στο παιδί μου για να το διαβάσει όταν γεράσω
Αυτό είναι ένα λάθος που συμβαίνει πολλές φορές στις οικογένειες. Θεωρείς ότι η αγάπη των γονιών σου είναι αυτονόητη. Ότι όλα αυτά που κάνουν για σένα, όλη αυτή η υπομονή, οι υποχωρήσεις, οι στερήσεις, είναι αυτονόητες.
Και σίγουρα δεν πρέπει να νιώθεις ενοχικά γι’ αυτό διότι όταν ένας γονιός φέρνει στον κόσμο ένα παιδί οφείλει να του προσφέρει ασφάλεια, αγάπη και φροντίδα. Όμως να…μερικές φορές ξεχνάμε να δείξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους το πόσο τους αγαπάμε ή το πόσο τους ευχαριστούμε για την σκληρή δουλειά που έκαναν να μας μεγαλώσουν.
Διότι δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο ότι ένας γονιός θα κάνει όντως αυτή τη σκληρή δουλειά. Όταν αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για τη δύναμη της μάνας δε θα μπορούσα να μιλήσω με γενικότητες. Ναι, όλες οι μαμάδες είναι δυνατές. Ή τουλάχιστον πολλές από αυτές. Ναι, δεν αρρωσταίνουν σχεδόν ποτέ.
Το συγκινητικό γράμμα μητέρας στο παιδί της: Όταν παιδί μου έρθουν τα δύσκολα μη λυγίσεις
Καταφέρνουν να φέρουν ένα σπίτι “βόλτα” και παράλληλα να μεγαλώνουν τα παιδιά και να κάνουν δουλειές του σπιτιού. Ναι, ζούμε σε μία κοινωνία που η γυναίκα υπερπροσπαθεί στα πάντα και αυτό κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξει.
Αλλά πέρα από αυτό, νιώθω ότι όλη η δύναμη της μάνας κρύβεται στα μάτια της δικής μου όταν πριν λίγες μέρες διαγνώστηκε με καρκίνο. Κι ενώ το ξέρω ότι φοβάται δεν το δείχνει. Κι ενώ το ξέρω ότι αγχώνεται δεν το δείχνει. Κι ακόμη και τώρα σηκώνεται κάθε πρωί την ίδια ώρα που σηκωνόταν πριν. Κάνει ακριβώς τις ίδιες δουλειές.
Την εκνευρίζει που πλέον χρειάζεται βοήθεια για να απλώσει το πλυντήριο ή να ψιλοκόψει τα κρεμμύδια. Αλλά δεν το βάζει κάτω. Προσπαθεί να διατηρήσει τη ρουτίνα του σπιτιού ως έχει. Για να μη μας τρομάξει, για να μη μας στεναχωρήσει.
Κάθε πρωί θέλω να κοιμηθώ 5 λεπτά ακόμα αλλά όταν μεγαλώσουν τα παιδιά θα νοσταλγώ τα ξενύχτια
Μα πάνω από όλα για να μη νιώθει η ίδια ότι κάτι πάει λάθος. Όλη η δύναμη της μητέρας μου κρύβεται στη φράση που μου είπε χθες όταν την συμβούλευα για τη βιοψία και πως πρέπει να κινηθούμε από εδώ και πέρα. “Εντάξει, θα δούμε τι θα κάνουμε. Να πας να φας.
Έχω φτιάξει φασολάκια, έχω τηγανίσει κολοκυθάκια, ο πατέρας σου πήγε και πήρε γιαούρτι αλλά είναι άνοστο, δεν ξέρει να ψωνίζει αυτός ο άνθρωπος. Φάε φασολάκια καλύτερα“. Δεν ξέρω αν είναι σωστό μία μάνα να βάζει πάντα τις ανάγκες των παιδιών της πάνω από τις δικές της. Δεν το βρίσκω υγιές αλλά δεν είμαι και μαμά.
Ξέρω όμως ότι όσες μαμάδες ξέρω είναι έτσι. Και ίσως πέρα από το να αλλάξουμε τις κοινωνικές νόρμες και να μοιράσουμε τους γονεϊκούς ρόλους καλύτερα…ίσως, σε πρώτη φάση μία μικρή αρχή είναι να πούμε σαν παιδιά ένα ευχαριστώ σε αυτές τις γυναίκες. Και ίσως μία αρχή είναι να τα σκεφτούμε όλα αυτά, προτού ένα πρόβλημα υγείας έρθει να μας χτυπήσει τη πόρτα.
All photos via: pillowfights.gr
Διαβάστε όλα τα άρθρα για την μαμά στο Daddy-Cool.gr
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την γραπτή άδεια από τον εκδότη.